Jak stworzyć własne zaklęcie/rytuał

 JAK STWORZYĆ WŁASNE ZAKLĘCIE/RYTUAŁ:

– powód stworzenia zaklęcia.

– Cel/rezultat, który chcesz osiągnąć.

– Czy to zaklęcie zostanie użyte tylko raz – czy ma nadprzyrodzoną „datę przydatności do spożycia”?

– Słowa mocy – stwórz własne.

– To, co zadziałało/działa u innego czarownika, może nie zadziałać u ciebie.

– Czy zamierzasz współpracować z istotami astralnymi, czy też używasz własnej „mocy”?

– Weź pod uwagę planetarne dni/noce/godziny, a także kolory/kadzidła itp.

– Czy będziesz używać pieczęci lub w swoich inkantacjach?

– Czy zamierzasz pracować z narzędziami fizycznymi czy nadprzyrodzonymi?

– Czy Twoja wola i intencja są wystarczająco silne?

– W jakim czasie chcesz osiągnąć rezultat?

METODA

– Medytuj nad swoją intencją.

– Upewnij się, że twoja siła woli jest silniejsza niż siła twojego celu (jeśli celem jest żywa istota).

– Kiedy zaczniesz pisać, powinieneś to robić z poziomu swojej wyższej świadomości, a nie mentalnej jaźni.

– Nasycaj każdą literę i słowo swoją intencją. Każda interpunkcja, każdy symbol, wszystko.

– Niektórzy magowie tworzą specjalne tusze i pióra do pisania. Ważne, żeby czuć energię z narzędziem, którego używasz do pisania.

– Jeśli pracujesz z Bytem – przeprowadź badania na temat tego Bytu.

– Wezwij Istotę, jeśli potrzebujesz pomocy ze swoim zaklęciem. Będziesz zaskoczony, w czym mogą doradzić.

– Po napisaniu zaklęcia możesz nawet wzmocnić pergamin/papier, na którym jest zapisane. Wtedy ten kawałek papieru/pergaminu z zaklęciem staje się Pieczęcią. Niektórzy czarodzieje tworzą nawet słowo mocy, aby aktywować właściwości pisanego zaklęcia, zanim zaintonują jego działanie.

– Pamiętaj: każde zaklęcie ma początek, środek i koniec:

Początek zaklęcia:

Ta część zaklęcia polega na wyrażeniu swoich zamiarów lub zwróceniu się do istoty astralnej o pomoc. Można tu również wpisać słowa mocy. Zaklęcie zwykle obejmuje ofiary dla mocy lub istoty. Zwykle jest to dziękczynienie za pojawienie się Ducha, do którego się zwracamy. Bardzo ważne jest, aby Duch wiedział, w jakim celu jest wzywany. Ofiara jest zwykle składana na koniec zaklęcia. Jeśli nie korzystasz z pomocy Ducha, zapisz wyraźnie swoją intencję i przedstaw ją. W tej części zapalamy świece, kadzidła, itp

Środek zaklęcia:

Ta część zaklęcia to faktyczne działanie. Tutaj możesz skorzystać z Bytów, pieczęci, świec, lalek itp. Zapisana część zaklęcia musi odpowiadać Twoim działaniom, aby można było odblokować jego nadprzyrodzone właściwości. Gdy zrobisz to poprawnie, możesz doświadczyć euforii, zawrotów głowy, a nawet podwyższonego stanu świadomości. Wykonujemy po prostu swój rytuał, który stworzyliśmy.

Koniec zaklęcia:

Tutaj zakończysz zaklęcie, dziękując wszystkim Bytom, z którymi współpracowałeś (zapłać). Niezależnie od tego, czy pracowałeś z Istotą, czy nie, będziesz medytował nad swoim celem/rezultatem. Wszystkie świece używane w zaklęciach pozostawia się do całkowitego wypalenia lub do naturalnego wygaśnięcia.

- Em Hotep - Patrick Gaffiero

Wiele osób, woli zaklęcia i rytuały z książek o tej tematyce, ale często bywa, że kiedy udaje nam się znaleźć rytuał, który nam pasuje, to okazuje się, że nie koniecznie jest on skonstruowany pod ścieżkę, którą podążamy. Wtedy można je przerobić pod siebie, ale zaleca się jednak stworzenie czegoś własnego, ponieważ cała moc jest w nas, oraz w Istotach Astralnych, z którymi współpracujemy. Dlatego własna kreatywność, ma niekiedy większą moc, niżbyśmy skorzystali z gotowych rytuałów, kogoś innego.

12 potraw wigilijnych : jedzenie w czasie świąt grudniowych - symbolika i znaczenie

Symbolizują 12 miesięcy roku, u katolików/chrześcijan 12 apostołów. Potrawy jako 12 miesięcy roku, są swego rodzaju dziękczynieniem za każdy miesiąc z osobna. 

Osobne znaczenie mają też pojedyncze dania i produkty z których powstają. Według tradycji winny to być plony:

-pola

-lasu

-wody

-sadu

1. Ryba - ma bardzo duże znaczenie dla chrześcijan, ponieważ była pierwszym ich symbolem, upamiętnieniem chrztu, oraz symbolem eucharystii. Jeśli chodzi zaś o ogólne znaczenie ryby, to mamy tutaj życie, płodność i obfitość, a także czystość, ofiarę, mądrość i wiedzę. Występuje tutaj również żywioł wody. 

*dzisiaj już zabronione jest kupowanie żywego karpia, ale przez lata ludzie tak właśnie robili na święta. Kupowali żywą rybę, a potem ją zabijali w domu. Katolicy w ten sposób nieświadomie składali po prostu krwawą ofiarę swojemu bogowi.

2. Buraki/barszcz czerwony - Babilończycy uznawali je za "cudowne warzywa", wierzono, że to tajemnica długowieczności i piękna. Barszcz z buraków, kojarzy się też z wiadomych przyczyn z krwią, więc symbolicznie jest to krew ofiarna natury, tak samo jak Indianie wierzyli, że pijąc sok z porzeczek, spożywają krew Matki Natury. Z burakiem łączy się żywioł ziemi. 

3. Kapusta - symbolizuje siłę i narodziny (stąd się wzięło wciskanie kitu o tym, że dzieci się znajdowało w kapuście na polu), ale również może być kojarzona z bogactwem. Kapuście przypisuje się też właściwości lecznicze.

4. Grzyby - w wielu kulturach uchodzą za magiczne dary ziemi. Według dawnych wierzeń, grzyby na stole wigilijnym ze względu na to, że rosną w lesie, uchodzą za magiczną potrawę, wykradzioną z innego świata. Symbolizują uleganie pokusom i pewnie przez to właśnie są tak bliskie ludziom. A o tym, że grzyby są magiczne na swój sposób, to wiele osób dobrze wie ;) 

5. Mak - "symbolizuje noc, zapomnienie, niewiedzę, sen, ciszę, chytrość, lenistwo, odurzenie, czary, zmartwychwstanie, czystość, płodność. Wieloznaczność symboliki można tłumaczyć raz odniesieniami do czerwonych kwiatów, innym razem do właściwości narkotycznych, a jeszcze innym – do mnogości nasion w makówce.

Złożoną symbolikę maku widać już w wierzeniach starożytnych Greków. Mak jest atrybutem Demeter i Kory. Zdaniem Owidiusza kwiatami, które zrywała Kora na łące, skąd została porwana przez Hadesa, były maki. Demeter rozpaczająca po stracie córki, zmieniła Mekona w kwiat maku, gdy próbował ją pocieszyć. Nosiła ona także wieniec makowy, który miał jej przynosić ulgę w trakcie bezowocnych poszukiwań Kory. Makówki zaś ofiarowywano Demeter jako symbol odradzającej się ziemi, na wzór jej radości po odzyskaniu córki.

W wieńcach maków Grecy przedstawiali także Thanatosa (boga śmierci) i Hypnosa (boga snu), czasem też trzymającego makówki. Obok groty Hypnosa przepływała rzeka Zapomnienia, nad brzegami której rosły maki.

Z drugiej strony, kwiaty te dzierżyła w dłoni bogini bardzo mocno związana z życiem - Afrodyta, a nawet pojawiały się one w kulcie Bachusa.

Także Słowianom mak towarzyszył od najdawniejszych czasów. Odgrywał bardzo ważną rolę w obrzędowości pogrzebowej (symbol łączności z innym światem) oraz chronił przed duchami i czarownicami. Ukojenie i spokojny sen miały przynosić nawet liście (w Radomskim, Kieleckim, na Litwie) lub makówki (w Tarnopolskim, Kieleckim, Krakowskim) włożone pod poduszkę dziecka. Aby wzmocnić dobroczynne działanie maku, używano makówek poświęconych na Matkę Boską Zielną - 15.VIII (w Lubelskiem, w okolicach Łańcuta) lub na Makowieja - 1 VIII (na Podolu).

W pogańskich rytach przesilenie zimowe (21-22 grudnia) było ważnym okresem obrzędowym, podczas którego następował kontakt z duchami, w czym mak – roślina życia i śmierci, był niezmiernie pomocny. Zbieżność dat sprawiła, że wiele elementów tej obrzędowości (łącznie z makiem) znalazło miejsce w tradycji chrześcijańskiej.

Jest jeszcze jeden wymiar symboliczny, o którym milczą słowniki. Makówka – symbol domu jednoczącego wszystkich domowników. Wymiar szczególnie istotny w odniesieniu do Świąt Bożego Narodzenia." (info ze strony "zycieaklimat")

6. Orzechy – na stole wigilijnym nie może zabraknąć też orzechów. Ich symbolika jest niezwykle bogata. Ze względu na skorupę, orzech symbolizuje tajemnicę, wróżbę, płodność. Orzechy leszczyny uchodzą za symbol mądrości i witalności. Religioznawcy przekonują, że również w chrześcijaństwie owoc ten ma specjalną symbolikę. Bardzo często nazywa się go symbolem Chrystusa – jego gorzka powłoka odpowiada ciału Jezusa, które doświadczyło gorzkiej męki, skorupę porównuje się do drzewa krzyża, a jądro, które żywi ludzi jest utożsamiane z boską naturą Chrystusa. Chrześcijańska interpretacja symboliki orzecha tłumaczy jego obecność w wigilijnym menu. Ponadto orzech uchodzi za symbol szczęścia oraz były symbolem mądrości i wiedzy, a także znakiem pojednania i sprawiedliwości. Podawane w wigilijny wieczór miały zapewnić spokój w nadchodzącym roku, a także pomyślność, dostatek oraz przyszłych potomków.

7. Suszone owoce - każdy z owoców symbolizuje co innego. 

Jabłko jak wiemy ma bardzo bogatą symbolikę i mniej więcej każdy się orientuje o co z tym jabłkiem chodzi, czy w chrześcijaństwie, czy w okultyzmie. Tutaj kilka linków : 

http://pisanezalasem.pl/jablko-owoc-o-wielu-znaczeniach/

https://sites.google.com/site/natalkuu/symbolika-jablek

https://oees.pl/magazyny/otworz-oczy-ugryz-jablko-pomyslmy/?doing_wp_cron=1671741544.9521000385284423828125

Gruszka natomiast symbolizuje stosunki międzyludzkie, miłość, dobrobyt i długie życie. Kształt gruszki przywodzi skojarzenie z kobiecym ciałem, a to z płodnością i macierzyństwem. W starożytnej Grecji gruszka związana była z Afrodytą i Herą, a wytrzymałość grusz uczyniła z niej symbol długowieczności. O figach można pisać bardzo dużo, ponieważ podobnie do jabłka, mają duże znaczenie i symbolikę, dlatego odsyłam chętnych do tego linku: 

https://ethnomuseum.pl/blog/figa-z-makiem-z-maslem-na-szyi/

Jeśli chodzi o daktyle, to też polecam linki: 

https://lente-magazyn.com/palma-pierwszenstwa-o-drzewie-daktylowym/

8. Piernik i bakalie - piernik jest symbolem dobrobytu, chociażby z samej uwagi na to, że znajdują się w nim zioła, miód i bakalie, a które wszystkie mają swoje własne znaczenia i działanie.

Zdaniem badaczy przygotowywane na Wigilię pierniki to pamiątka jeszcze z czasów pogańskich, gdy nasi przodkowie składali placki z miodem w ofierze bogom, by zapewnić ich przychylność. Jedzone podczas świąt miały natomiast zagwarantować pomyślność i dostatek w nadchodzącym roku. 

- migdał: Symbolizował czystość i niepokalane poczęcie. W świecie starożytnym sok migdałowy utożsamiano z nasieniem. Towarzysz bogini ziemi Kybele, czczonej później w Rzymie, miał zostać poczęty właśnie z migdała, czystego owocu natury. W „Biblii” znakiem, że Bóg wybrał Aarona na kapłana, była laska z migdałowca, która cudownie zakwitała i wydawała owoce. Echa tej symboliki dostrzec można także w zwyczaju umieszczania w średniowieczu wizerunku Chrystusa i Marii w mandorli, aureoli o kształcie migdała. 

- winogrono/rodzynki: Winne grona symbolizowały odkupienie. Bardziej popularne były jednak skojarzenia z gościnnością i biesiadami ku czci jesiennych plonów.  Wino, powstające z przekształconego w procesie fermentacji soku winogron i wywierające przemożny wpływ na ludzi pijących, stanowiło ważny symbol przemiany. Symbolika ta oraz przypominająca krew barwa czerwonego wina określiły jego sakramentalne znaczenia. Wino zaczęto wytwarzać na Bliskim Wschodzie przynajmniej pięć tysięcy lat temu. Widziano w nim znak siły przyrody i ożywiającego się dobroczynnego ducha. Zwyczaj wylewania wina na ziemię podczas uczty symbolizował płodność i życie po śmierci. W kulcie greckiego boga Dionizosa (rzymskiego Bachusa) wino stanowiło symbol ekstatycznego związku z bogiem.  W wierze chrześcijańskiej symbolika wina zyskała nową formę: „Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we mnie, a Ja w nim” – mówi Chrystus („Ewangelia wg św. Jana”) [6,56]Średniowieczne wizerunki ukazujące Chrystusa stojącego w tłoczni opierały się na słowach św. Augustyna, określających Zbawiciela jako „liść wytłoczoną w tłoczni”. W niektórych przedstawieniach „ukrzyżowania” krzyż przekształca się w tłocznię przygniatającą Chrystusa. Z drugiej strony, krew wypływająca z wyciskanych gron symbolizować może – jak w „Apokalipsie” (14,19) – gniew Boży.

- miód: jest w wielu kulturach symbolem mądrości, obfitości, dobra, wtajemniczenia. Symbolizuje też odrodzenie wskutek inicjacji. Ponieważ miód jest rezultatem tajemniczego procesu obróbki jest odpowiednikiem indywidualnej pracy duchowej człowieka nad sobą. Od tysięcy lat ten słodki nektar natury przynosił bogom i ludziom szczęście oraz obfitość. Starożytni Grecy uważali go za eliksir młodości, a biblijna „ziemia obiecana” miała być krainą miodem i mlekiem płynącą. Egipskie legendy opisywały pszczoły, jako ożywione łzy boga słońca Ra. Owady te otaczano wielkim kultem, a miód spożywać mogli tylko najwięksi dostojnicy i bogowie. Miód stanowił pokarm greckiego boga urodzaju Dionizosa. Składano go również w ofierze bogini czarów i magii – Hekate oraz bogini łowów – Artemidzie. Miód był symbolem mądrości i nim jedynie miał się żywić genialny grecki matematyk - Pitagoras.

Również w Biblii znajdziemy informacje, o tym, że miód był znanym przysmakiem: „Rzeczy pierwszej potrzeby dla życia człowieka - to: woda, ogień, żelazo i sól, mąka pszenna, mleko i miód” (w Mądrościach Sarycha), „Jedz synu miód, bo jest dobry i przedłuży dni twego żywota” (radził Król Salomon), a pokarmem Jana Chrzciciela na pustyni „była szarańcza i miód leśny”. Jezus natomiast spożywał ze swoimi uczniami pieczoną rybę i plaster miodu. Miód był symbolem nowego życia i odrodzenia. Ten, kto jadał miód otrzymywał dar jasnowidzenia. Ezechiel, który dostał od Boga księgę proroctwa na znak przyjęcia posłannictwa powiedział: ,,I zjadłem ją, a była w ustach moich jak miód słodka”.

Miód stanowił synonim pięknej i mądrej mowy, a bóg wędrowców, złodziei i podróżujących – Hermes, znany ze zręcznej wymowy miał przydomek „ miodopłynny”! W Księdze Przypowieści słowa przyrównuje się do plastra miodu, a francuskie przysłowie mówi: „Kto nie ma złota w mieszku, winien mieć miód w ustach”.

Miód był też symbolem wiecznej szczęśliwości. Babilończycy, grzebiąc zmarłych, smarowali ich miodem, a Persowie — woskiem. Ten, komu miód się przyśnił mógł być pewny, że niebawem nadejdą dla niego czasy dobrobytu i obfitości.

Ogólnie bakalie w polskiej kulturze odgrywają bardzo ważną rolę. To właśnie im przypisuje się symbolikę szczęścia, powodzenia, płodności oraz długowieczności. W domu pełnym suszonych owoców, króluje natomiast zdrowie i siła.

Ciekawostki na temat kutii: 

http://l24.lt/pl/ciekawostki/item/368083-kutia-potrawa-wigilijna-o-bogatej-symbolice-i-rownie-bogatych-wartosciach-odzywczych

9. Kołacz - Zgodnie z tradycją powinien być on łamany, a nie krojony nożem. Jego nazwa pochodzi od koła, które było już symbolem szczęścia w czasach, gdy nasi przodkowie wyznawali jeszcze kult solarny.

Ogólnie wiele jest różnych dań, które podaje się na wigilijnym stole, różne regiony mają swoje własne potrawy, oprócz tych, które dobrze znamy, a każde danie i składnik, ma do tego swoją własną symbolikę. W każdym bądź razie, wszystkie mają symbolizować dobrobyt, szczęście i zdrowie w nadchodzącym nowym roku. 

Magia Kościelna/ Rytuały magii kościelnej

 Jak w przypadku magii cmentarnej, tak i tutaj mogą występować pewne przeszkody w wykonywaniu tych rytuałów. Nawet może bardziej niż w przypadku magii cmentarnej. Najlepiej by było, wykonywać magię kościelną w cerkwiach.

 Post ten powstał na podstawie książki "Rosyjska czarna magia".

Satanistyczne Klucze Henochiańskie oraz język enochiański

Klucze Henochiańskie stanowią ważny fragment czwartej księgi Biblii Szatana, zatytułowanej Woda - Księga Lewiatana - Gniewne Morze. Napisane w języku enochiańskim, stanowią ważny, wręcz niezbędny element obrzędów satanistycznych, których przebieg został opisany we wcześniejszych rozdziałach biblii.

Kluczy jest dziewiętnaście. Stanowią one część deklaracyjną - wstępną rytuału, manifestację woli osób w nim uczestniczących. Ich zadaniem jest wywołanie wśród obecnych osób odpowiedniego nastroju, 

Język enochiański (enochijski, henochiański, henochijski, enochicki, henochicki, enoicki) – język okultystyczny, spopularyzowany w XVI w. przez Johna Dee i Edwarda Kelleya – zdaniem niektórych przekazany im przez anioły, częściej uznawany za język sztuczny. Cechuje go bardzo rzadkie występowanie tych samych słów, co podważa tezę, iż zawiera jakieś konkretne treści. Język wykorzystywany był przez dr. Dee i Kelleya w inwokacjach, które intonowali przed wróżeniem. Nazwa języka pochodzi od apokryficznej księgi Henocha (Enocha), opisującej kontakty bohatera z istotami nadprzyrodzonymi.

Krampus

Krampus (niem. Krampen – "pazur") wywodzi się z austriacko-bawarskiego folkloru alpejskiego, uważany za pół kozę, pół demona. W trakcie Świąt Bożego Narodzenia karze dzieci, które źle się zachowywały przez cały rok, w przeciwieństwie do Świętego Mikołaja, który nagradza dzieci za dobre zachowanie. Popularny m.in. w Niemczech, Austrii, w północnych Włoszech, w Chorwacji i Słowenii. Krampus obchodzi swoje święto 5 grudnia, tak zwane Krampusnacht (niem. „Noc Krampusa”), dzień przed Mikołajkami.

TRZYNAŚCIE ZAKLĘĆ ZŁA DLA WERETNIKÓW/HERETYKÓW

UWAGA! JAK W POPRZEDNIM POŚCIE ABSOLUTNIE NIE NAMAWIAM I NIE PROPONUJĘ PRZEMOCY WOBEC ZWIERZĄT! W TYCH ZAKLĘCIACH RÓWNIEŻ DA SIĘ ZASTOSOWAĆ ZAMIENNIKI. Co do reszty to tak jak przy zaklęciach cmentarnych, możecie polegać na intuicji i samemu zmieniać niektóre części zaklęć pod magię, którą się posługujecie.  Można również korzystać ze zdjęć wrogów np. zamiast świętych obrazków etc.

-NATASHA HELVIN - "ROSYJSKA CZARNA MAGIA

Magia Cmentarna/Rytuały Magii Cmentarnej

UWAGA! JAKO AUTORKA BLOGA NIE ZACHĘCAM W ŻADEN SPOSÓB DO SKŁADANIA OFIAR Z ŻYWYCH ZWIERZĄT W ZAPREZENTOWANYCH RYTUAŁACH. MOŻNA Z POWODZENIEM ZNALEZC ZAMIENNIKI NA TO, KTÓRĘ I JA SUGERUJĘ PRZY POSZCZEGÓLNYCH RYTACH. OPRÓCZ TEGO NIE MÓWCIE, ŻE JAKIEŚ RYTY Z ZAPREZENTOWANYCH, NIE SĄ DO WYKONANIA. SĄ! NALEŻY SIĘ TYLKO WYKAZAĆ POMYSŁOWOŚCIĄ I MOŻNA WSZYSTKO. ZAKLĘCIA I FORMUŁKI MOŻNA DOSTOSOWAĆ POD SIEBIE, NALEŻY JEDYNIE PRZESTRZEGAĆ REGUŁ!

Spętanie miłosne

Spętanie Miłosne

Znalezione w czeluściach internetu, dawno temu. Było tego więcej, ale strona nie jest już dostępna. To co w tym poście, udało mi się odzyskać za pomocą kopii strony odwiedzanej. 

Rytuały po kliknięciu: "czytaj więcej"

Sny i śnienie

 LINKI:

Sny, co oznaczają i co na to nauka

Dziennika snów - jak i po co go prowadzić

Świadomy sen - pełny kurs jak nauczyć się śnić świadomie

10 metod na przywołanie osoby we śnie

Sny to nie tylko marzenia senne

Sny są jak listy

Nieświadomość wyraża się przez sny

Czy sny są prawdziwe

O snach i śnieniu

Magia snu - jakie znaczenie mają sny?

Poznaj sposoby na prorocze sny

10 rzeczy, które mogą wpłynąć na twoje sny

Magiczne zwierciadło - LECH EMFAZY STEFAŃSKI

 Magiczne zwierciadło jest przyrządem optycznym, który pozwala rozwinąć u siebie cenną umiejętność wizjonerską. w czasach starożytnych nazywano ją katoptromancją (dosłownie: „wróżeniem ze zwierciadła”). w późniejszych wiekach stosowany bywał również termin inspectio speculi magici. Zjawisko katoptromancji jest w gruncie rzeczy identyczne z krystalomancją, czyli widzeniem w kryształowej (szklanej) kuli. Zdolność do widzenia w magicznym zwierciadle można w sobie wyrobić przez systematyczne ćwiczenia autohipnotyczne lub też dzięki sugestii danej w hipnozie. „Widzenie” w zwierciadle jest rodzajem śnienia przy otwartych oczach. Gmatwanina odbić i załamań światła w ciemnej głębi zwierciadła staje się jakby kanwą, na której pobudzona wyobraźnia wizjonera „haftuje” swoje obrazy: krajobrazy, twarze, sceny rodzajowe lub fantastyczne. Niekiedy to, co jest „zobaczone” w zwierciadle, odpowiada temu, co aktualnie dzieje się w odległym miejscu lub działo się w przeszłości. Zdolność do tego typu „jasnowidzenia” jest powszechna, mamy ją wszyscy – |v mniejszym lub większym stopniu.

Czarnoksięstwo

Najbardziej interesującym tematem w magii i okultyzmie jest niewątpliwie czarna magia i czarnoksięstwo. Niektóre osoby boją się tej dziedziny, a inne bardzo ona przyciąga. Jest to również najtrudniejsza dziedzina magii, ponieważ wymaga stalowej psychiki, panowania nad emocjami, siły i porządnej praktyki. 

Zwierzęce szczątki w magii i okultyzmie

 Używanie części zwierząt w magii - zródło :  Pagan Portals Animal Magic / patheos.com

"Twoją wolą jest, czy czujesz się komfortowo, używając części martwych zwierząt, czy to w magii, zaklęciach, wróżbach lub na Ołtarzu, w celu uczenia zwierzęcia.

Na swoim Ołtarzu mam skrzydło, czaszkę i nóżki sroki. Ale pochodziły one od zabitego na drodze ptaka (który został odpowiednio wysuszony, zabezpieczony i spreparowany, żeby jego części ciała nie gniły). Mam też komplet zębów dzika. Nie wyszedł i nie walnąłem biednego zwierzaka w głowę, tylko po to by zdobyć ładną dekorację na Ołtarz.

Mabon / Równonoc Jesienna - Nagrania na YT

 STARE PRAKTYKI : 

https://www.youtube.com/watch?v=aMrPhL0xRQs&list=PLvFpEiNNONG_r7zBKpJbKynng-CLKVe1z&index=32

NOWE PRAKTYKI : 

https://www.youtube.com/watch?v=lflJ8eEGs-w&list=PLvFpEiNNONG_r7zBKpJbKynng-CLKVe1z&index=33

Mabon / Równonoc Jesienna - Pojęcia związane z sabatem

 Duchowe skupienie oraz słowa kluczowe

Cel

Dzielenie się

Miłość

Opanowanie

Osiągnięcia

Przygotowanie

Równość

Równowaga

Sukces

Śmierć

Uzdrawianie

Wdzięczność

Żal

Mabon / Równonoc Jesienna - Rytuały Świąteczne

MABON TO CZAS WDZIĘCZNOŚCI, refleksji nad ostatnimi

osiągnięciami, ciężką pracą oraz planowania. Jest to również chwila na

zajęcie się swoimi sprawami osobistymi – to, co dzieje się w tym momencie,

może znacząco wpłynąć na to, czy zima okaże się dla nas łagodna, czy

surowa. Poniższe rytuały mają na celu pomóc w połączeniu się w czasie

równonocy ze wspomnianymi ideami i zbilansowaniu energii ziemskiej. Tam,

gdzie ziemia miała ciepło, teraz będzie miała chłód; nadchodzą pierwsze

przymrozki, o ile już nie nadeszły. Obecność mrozu zmieni wszystko.

Ponieważ energia ziemi dryfuje w ciemność, twoja energia może zamknąć się

w twoim wnętrzu. I tak jak jesienią trzeba zasadzić cebulki głęboko w ziemi,

tak samo dobrze jest w tym czasie zająć się uzdrawiającą pracą nad sobą, by

rozpocząć głębokie zmiany wewnętrzne, które dojrzeją podczas

ciemniejszych dni. Jeśli możesz znaleźć dla siebie odrobinę spokoju podczas

tej pracowitej pory roku, wykorzystaj czas na podsumowanie tego, jak chcesz

zmienić swój wewnętrzny nastrój. Czy chcesz mniej się martwić? Mieć

bardziej pozytywne nastawienie? Być bardziej wymagająca w osobistych

relacjach? Te pragnienia będą stanowić twój plan rytuałów na zimowe

miesiące. Możesz skorzystać z energii Mabon, która pomoże ci w dokonaniu

wewnętrznych zmian.

Zaklęcia skupiają się na dokonywaniu zmian zewnętrznych, natomiast

w rytuałach chodzi o zmiany wewnętrzne. Rytuały mogą być długie lub

krótkie, przeprowadzane w grupie, z partnerem/ką albo w pojedynkę. Rytuały

Mabon zazwyczaj stanowią rodzaj przygotowania na to, co nadejdzie lub

oceny tego, co minęło, z uwzględnieniem problemów łatwych i trudnych do

przewidzenia w nadchodzącym sezonie zimowym.

Niniejsze rytuały służą celebrowaniu danej chwili, ale także zasianiu

głęboko w ziemi nasion, które pielęgnowane przez zimę rozwiną się

w najbardziej potrzebnym momencie życia. W poniższym fragmencie

pierwszy rytuał przeznaczony jest dla jednej osoby, kolejny dla par, a ostatni

dla całej grupy. 

Mabon / Równonoc Jesienna - Modlitwy i Inwokacje

GODNIE ZE SWOJĄ TEOLOGIĄ poganie zwykle nie używają

katechizmów i nie obchodzą głównych uroczystości liturgicznych. Oznacza

to, że nie ma oficjalnych inwokacji i modlitw. Zamiast tego są domowe

inwokacje oparte na epickich poematach, pieśniach Homera, a także

podstawowej koncepcji próśb. Wszystko, co się z tym wiąże, to proste

inwokacje i modlitwy; możesz dołączyć je do pisanych przez siebie rytuałów,

stworzyć do nich rytuały lub wykorzystywać je przy tworzeniu własnych

inwokacji.

Podczas układania inwokacji lub modlitwy ważne jest, aby zwracać

uwagę na szczegóły dotyczące danego bóstwa. Załóżmy, że chcesz

wypowiedzieć inwokację do Ateny, która jest patronką wielu spraw. Szukasz

w niej erudytki, ikony feminizmu, wojowniczki czy nauczycielki pokory? Ze

wszystkim naraz możesz sobie nie poradzić. Poświęć zatem trochę czasu na

poczytanie o danym bóstwie i na poznanie go, zanim zaczniesz odmawiać do

niego inwokacje lub składać prośby. Jedni bogowie nie będą chcieli spełnić

twoich próśb, a jeszcze innych nie będą interesowały ani rytuały, ani ty sama.

Często jest to kwestia rezonansu. Kierowanie się wyobrażeniami może

doprowadzić do właściwej osoby w związku z pożądaną pracą oraz natchnąć

do odpowiedniego sposobu podziękowania/odesłania energii za tę pomoc.

Zwłaszcza w przypadku osób rozpoczynających rytualne praktyki, w których

bogowie odpowiadają na wezwania, może upłynąć trochę czasu, zanim

usłyszą one owych bogów i zapracują na swój wewnętrzny instynkt.

Poszukiwania mogą zabrać cię tam, gdzie nie sięga intuicja.

Przed rozpoczęciem całej rytualnej inwokacji do bóstwa odmów modlitwę

i pomedytuj, aby przedstawić się tej istocie. W tym celu możesz zastosować

niektóre z zawartych w niniejszej książce inwokacji. Nakreśl krąg, odmów

inwokację, a następnie wypowiedz na głos prośbę o nawiązanie łączności,

aby móc poznać się z bóstwem. Dołącz do tego złożenie ofiary, czy to

w postaci rytuału libacji, czy też palenia kadzidła lub świecy. Niezależnie od

tego, czy ofiara jest skuteczna, czy naładowuje energetycznie, zazwyczaj  stanowi stosowny ceremoniał.

W obecnych czasach, kiedy popkultura często w zabawny sposób

przedstawia charakter i cechy bóstw, dobrze jest zajrzeć do źródeł, które

ukształtowały ich współczesne postacie. Chociaż Herkules i Xena mogą

wydawać się wspaniali, najpierw postaraj się zajrzeć do materiału

źródłowego. Zobacz, co o swoich bogach pisali starożytni Grecy, jak

celtyckich bogów opisywały ludowe opowieści Mabinogion, zajrzyj do

Bhagavad Gita opisującej bóstwa hinduskiego panteonu i tak dalej. Podczas

czytania i rozważań na temat tych bóstw pamiętaj, że ich znaczenie kulturowe

ma swoje korzenie w kraju, z którego pochodzą, więc niektóre mogą

postrzegać rzeczy w sposób znacznie odmienny, niż jest tobie znany. Nawet

jeśli koncepcja bogów i ich postaci jest ściśle metaforyczna, to i tak dobrze

jest zastanowić się nad tym, chociażby tylko po to, aby oszacować, w jakiej

mierze takie inwokacje mogą wpłynąć na twoje podświadome wzorce.

Jeśli przed inwokacją bóstwa potrzebujesz więcej informacji, możesz

zajrzeć do internetu, gdzie znajdziesz materiały źródłowe.

Mabon / Równonoc Jesienna - Receptury i Rękodzieło

 TRADYCYJNY DOŻYNKOWY CHLEB

Kwintesencją żniw jest chleb. Jego cywilizacyjny wpływ pozostawia w tyle nawet wpływ piwa. Jest w zasadzie kulturowo uniwersalny. Europejczycy mają bochenki chleba, Meksykanie i niektóre kraje Ameryki Południowej i Środkowej tortille, południe Stanów Zjednoczonych chleb kukurydziany, Indie i Pakistan mają swój naan  – odmiany, kształty i formy chleba są nieograniczone, tak jak artyzm jego wykonania.

Składniki:

¾ szklanki ciepłej wody,

1 opakowanie aktywnych drożdży,

1 łyżeczka soli,

1½ łyżki cukru,

1 łyżka roślinnego tłuszczu do pieczenia,

½ szklanki mleka,

3 czubate szklanki mąki,

113 g masła.

Rozgrzej piekarnik do 190°C. Do dużej miski wlej ciepłą wodę. Dodaj

drożdże i powoli mieszaj, aż do ich rozpuszczenia. Dodaj sól, cukier, tłuszcz

i mleko. Dobrze wszystko wymieszaj. Wsyp dwie szklanki mąki. W razie

potrzeby dodaj więcej mąki, po jednej łyżce stołowej naraz, aż ciasto zacznie

się przyklejać do łyżki.

Nie musisz wykorzystywać całej mąki. Może być jednak tak, że trzeba

będzie dodać jej więcej, niż podano w przepisie. Wszystko zależy od różnych

czynników, takich jak na przykład pogoda, dlatego też większość przepisów

na chleb podaje tylko przybliżoną ilość potrzebnej mąki.

Przełóż ciasto na stolnicę posypaną mąką i ugniataj je, dodając po

łyżeczce mąki, jeśli potrzeba, aż stanie się miękkie i gładkie, ale nie lepkie.

Wysmaruj miskę i formę do pieczenia masłem. Do miski przełóż ciasto

i pookręcaj nim, aby równomiernie ze wszystkich stron natłuścić naczynie.

Przykryj ciasto i pozostaw w ciepłym miejscu na godzinę. Po tym czasie

wyciśnij z niego powietrze, wyłóż na posypaną mąką stolnicę i ponownie

zagnieć.

Uformuj ciasto w bochenek i włóż do foremki wysmarowanej masłem.

Przykryj i pozostaw na około 30 minut. Przed wstawieniem ciasta do

piekarnika wykonaj ostrym nożem trzy nacięcia na górze. Następnie włóż

chleb do piekarnika i piecz przez około 45 minut lub aż uzyska złocistobrązowy

kolor. Wyłóż chleb z foremki i pozostaw do ostygnięcia na suszarce

lub czystej ściereczce do naczyń.

Mabon / Równonoc Jesienna - Zaklęcia i Wróżby

 MABON to czas ogólnego bilansowania. Odchodzące światło zabiera

ze sobą ciepło i wspomnienia. Jest to zatem również czas na stworzenie dla

siebie nowej równowagi. Jeśli zbiory nie wypadły najlepiej, to dobry moment

na to, aby położyć podwaliny pod lepszą przyszłość. Wykorzystaj tę chwilę

na pozbycie się barier wewnętrznych i zewnętrznych i podobnie jak pod

koniec jesieni sadzisz cebulki, zasiej głęboko ziarno, aby mogło pięknie

zakwitnąć, gdy świat ponownie stanie się ciepły.

 

NEONAZIZM, NAZIZM I ANTYSEMITYZM W SATANIZMIE, EZOTERYCZNY NAZIZM / HITLERYZM

Jest kilka odłamów satanizmu, które popierają Hitlera, oraz nazizm. Między innymi Duchowy Satanizm Maxine Dietrich i Zakon Dziewięciu Kątów. Dlaczego?
Sataniści tradycyjni jak (O9A) i sataniści pokroju Maxine, uważają, że jedno z najważniejszych założeń, to niszczenie i wojna z religią judeochrześcijańską, a ona została stworzona przez Żydów, więc oprócz owej religii należy również według tych satanistów, wytępić Żydów. I tutaj wkracza Hitler, który był najbardziej znanym wrogiem Żydów, w dziejach ludzkości. Stąd upatrują się w nim kogoś więcej, w myśl zasady : "wróg mojego wroga, jest moim przyjacielem". Jednak i tacy sataniści i sam Hitler zapomnieli o kilku ważnych sprawach :

Zakon Dziewięciu Kątów - Order of Nine Angles - ONA - O9A

ANG WIKIPEDIA :

Zakon Dziewięciu Kątów (Order Of Nine Angles) ONA lub O9A, to satanistyczna, okultystyczna organizacja Ścieżki Lewej Ręki, z siedzibą w Wielkiej Brytanii, zrzeszona z grupami z innych części świata. Powstała w latach sześćdziesiątych XX wieku i zyskała uznanie opinii publicznej na początku lat osiemdziesiątych, przyciągając uwagę swoimi neonazistowskimi ideologiami i aktywizmem.
Organizacja opisała swoje podejście jako Tradycyjny Satanizm i została również zidentyfikowana jako przejawiająca hermetyzm i nowoczesne pogaństwo przez naukowców akademickich.
Według własnego opisu Zakonu, został on założony w walijskich Marszach Zachodniej Anglii pod koniec lat sześćdziesiątych, przez kobietę, która wcześniej była zaangażowana w przedchrześcijańską sektę, która przetrwała w tym regionie. W 1973 roku, do grupy został przyjęty członek o imieniu Anton Long, który następnie został jej Wielkim Mistrzem.
Kilku akademickich badaczy, którzy badali ONA, wyraża pogląd iż naziwsko "Anton Long" to prawdopodobnie pseudonim brytyjskiego neonazistowskiego działacza Davida Myatta, chociaż Myatt temu zaprzeczył.

Lammas / Lughnasadh - Nagrania YT

https://www.youtube.com/watch?v=nE5Lo6m7gKE&feature=youtu.be - STARE PRAKTYKI

https://www.youtube.com/watch?v=xGL-fC3N1D8&feature=youtu.be -  NOWE PRAKTYKI

Lammas / Lughnasadh - Pojęcia związane z Sabatem

Duchowość i pojęcia kluczowe:
Błogosławieństwa
Dostatek
Introspekcja
Konieczność i nieuchronność życia i śmierci
Plony
Poświęcenie
Refleksja
Świętowanie
Wdzięczność
Wnikliwość

Lammas / Lughnasad - Rytuały Świąteczne

RYTUAŁ GRUPOWY DLA UCZCZENIA

ZBÓŻ

Wykonanie tego rytuału w grupie jest łatwiejsze i dużo zabawniejsze, ale

będzie on równie skuteczny, jeśli odprawisz go w samotności lub tylko

z jedną osobą. Ma na celu oddanie czci duchowi roślinności, który poświęcił

swoje życie i energię, abyśmy mogli zebrać plony.

Cel:

Celem tego rytuału jest okazanie szacunku duchowi świata roślinnego

i wyrażenie wdzięczności za zebrane plony, co ma pozwolić uczestnikom

rytuału głębiej połączyć się z jego energiami i dostroić do atmosfery tej pory

roku.

Czas i miejsce:

Późne popołudnie lub wczesny wieczór, pod gołym niebem w ogrodzie lub na

podwórzu, nad wodą, na polu, na szczycie wzgórza lub w innym spokojnym

miejscu.

Potrzebne przedmioty:

Wiele łupin kukurydzy, patyków, snopków pszenicy, gruby sznurek lub linka,

wytrzymałe nożyczki, żywność i/lub napoje do złożenia w darze (na przykład

owoce, chleb, piwo, miód pitny, wino, woda itp.), prosta przekąska lub

posiłek dla uczestników rytuału, krzesło, farba (niekoniecznie), szklanka

wody (niekoniecznie), ręczny bęben (niekoniecznie), mała poduszka, kwiaty

lub wieńce.

Przygotowania przed rytuałem:

Aby przygotować się do tego rytuału, porozmyślaj chwilę nad pierwszymi

żniwami w tym sezonie, zarówno w znaczeniu dosłownym – jako o żniwach

zbóż, jak i w znaczeniu metaforycznym – o wszystkich dobrych rzeczach,

które przyniosły ci twoje wysiłki i praca. Pomyśl o poświęceniu, które

potrzebne było do otrzymania tych łask i poczuj swoje szczere, autentyczne

emocje z nim związane – wdzięczność, żal lub lęk. W przestrzeni

przeznaczonej na rytuał postaw krzesło (jeśli chcesz, można na nim położyć

małą poduszkę).

Lammas / Lughnasadh - Modlitwy i Wezwania

INWOKACJA DO LUGHA

Wielki Lughu, którego matką jest Ethniu,

Ty, który jesteś przybranym synem Tailtiu,

wzywam cię!

Wielki Lughu, którego ojcem jest Cian,

wysłuchaj mnie!

Usłysz moje słowa, wielki Lughu; wysłuchaj moich próśb,

wielki boże kunsztu i wojny!

Ty, który nosisz ogromny miecz, proszę cię, byś wszedł we mnie!

Wielki Lughu, wprawny w każdej sztuce człowieczej,

wejdź teraz we mnie!

Wielki Lughu, zaciekle atakujący!

Wielki Lughu, którego ramię jest długie, a uderzenie silne,

wzywam cię, abyś wszedł we mnie!

Jasny panie o silnej ręce, wejdź we mnie teraz!

Wyzwolicielu Tuatha Dé Danann! Obrońco ziemi!

Wielki Lughu, wejdź we mnie!

To ciało jest twoje. To naczynie jest twoje, byś je wypełnił.

Ten oddech, ta krew, te kości należą do ciebie!

Posiądź mnie, wielki Lughu!

Wielki Lughu, posiądź mnie i wejdź we mnie teraz!

Lammas / Lughnasadh - Receptury i Rękodzieło

FASOLOWA ZUPA WARZYWNA DLA UCZCZENIA ŚWIĘTA

Ta potrawa ma na celu uczczenie zbioru plonów, ponieważ składa się z wielu

świeżych i sycących warzyw. Kiedy tylko to możliwe, używaj organicznych

produktów, które wyrosły w twoim regionie. Jeśli nie masz dostępu do

któregoś ze składników, zastąp go innym lub pomiń.

Składniki:

½ kg gotowanej czarnej fasoli albo 450 g czarnej fasoli

z puszki;

½ kg gotowanej czerwonej fasoli albo 450 g czerwonej fasoli

z puszki;

½ kg gotowanej ciecierzycy albo 450 g ciecierzycy z puszki;

½ kg świeżej zielonej fasolki szparagowej albo 450 g fasolki

szparagowej z puszki;

1 mała cebula;

3 małe pomidory (pokrojone w kostkę) albo 450 g duszonych,

krojonych w kostkę pomidorów z puszki;

4 średnie ziemniaki (umyte, ale nieobrane i pokrojone w 2,5-

centymetrowe kawałki);

2 szklanki pokrojonych różyczek brokułu;

3 duże posiekane marchewki;

1 pęczek jarmużu (umytego, posiekanego, bez twardych łodyg);

1 ząbek czosnku (przeciśnięty przez praskę);

1 łyżeczka soli;

1 łyżeczka czarnego pieprzu;

1 łyżeczka oregano;

1 łyżeczka bazylii.

Przygotuj składniki i wszystkie wrzuć do dużego garnka. Zalej je taką ilością

wody, by garnek się wypełnił. Postaw na średnim ogniu na około godzinę, co

jakiś czas mieszając. Robiąc to, pozwól, by wypełniły cię aromaty warzyw

i pomyśl o różnorodności oraz pięknie wszystkich składników, jakich dodałaś

do tej potrawy. Uśmiechaj się szeroko i przekieruj tę radosną energię poprzez

łyżkę trzymaną w dłoni do samej zupy. Kiedy potrawa będzie już gotowa,

poczęstuj nią przyjaciół i delektujcie się jej smakiem podczas wesołej

rozmowy oraz świętowania wszelkich dobrych chwil, które przyniosło wam

przemijające lato.

Lammas / Lughnasadh - Zaklęcia i Wróżby

Uspokajające zaklęcie ze świecą

W kulturze grecko-rzymskiej sierpień uznawany był za miesiąc, gdy gniew,

agresja i pożądanie wzmagały się z powodu intensywnych upałów

i nieustającej jasności letniej kanikuły, która swoją nazwę bierze od Syriusza

(psiej gwiazdy), widocznego na niebie w tym czasie. Grecy i Rzymianie

uważali, że gwiazdy wpływają na nasze życie i są sygnałami prowadzącymi

nas na naszej drodze, a Syriusza uznawano za silną, agresywną energię,

zdolną przekształcić cywilizowanych ludzi w śliniące się psy, dążące tylko do

zaspokojenia swoich pragnień i instynktów. Jeśli więc w sierpniu tego roku

stwierdzisz, że czujesz się niespokojna, podenerwowana, agresywna, na

skraju wytrzymałości lub pełna lęku czy pożądania tak silnego, że nie jesteś

w stanie normalnie myśleć, zastosuj to proste zaklęcie ze świecą, które

pomoże ci szybko się uspokoić.

Dion Fortune

Dion Fortune (ur. Violet Mary Firth , 6 grudnia 1890 - 6 stycznia 1946) była brytyjską okultysktą , magiem ceremonialnym , powieściopisarką i autorką. Była współzałożycielką Bractwa Wewnętrznego Światła , okultystycznej organizacji promującej filozofie, które, jak twierdziła, zostały jej nauczone przez duchowe istoty znane jako Wniebowstąpieni Mistrzowie . Jako płodna pisarka, napisała wiele artykułów i książek na temat swoich okultystycznych idei, a także jest autorką siedmiu powieści, z których kilka objaśnia okultystyczne tematy.

Fortune urodziła się w Llandudno , Caernarfonshire w Północnej Walii, w zamożnej angielskiej rodzinie z wyższej klasy średniej, choć niewiele wiadomo o jej wczesnym życiu. Jako nastolatka mieszkała w West Country w Anglii , gdzie napisała dwa tomiki poezji. Po okresie spędzonym w szkole ogrodniczej, zaczęła studiować psychologię i psychoanalizę na Uniwersytecie Londyńskim, a następnie pracowała jako doradca w klinice psychoterapeutycznej. Podczas I wojny światowej wstąpiła do Wojska Lądowego Kobiet i założyła firmę zajmującą się sprzedażą przetworów z mleka sojowego . Zainteresowała się ezoteryka poprzez nauki Towarzystwa Teozoficznego , zanim dołączyła do okultystycznej loży prowadzonej przez Theodore Moriarty, a następnie okultystycznej organizacji Alpha et Omega .

Wierzyła, że kontaktowali się z nią Wniebowstąpieni Mistrzowie, w tym „ Mistrz Jezus ”, i poddała się sesji mediumicznej, aby przekazywać wiadomości Mistrzów. W 1922 roku Fortune i Charles Loveday twierdzili, że podczas jednej z tych ceremonii skontaktowali się z nimi Masters, którzy przekazali im tekst The Cosmic Doctrine . Chociaż została przewodniczącą Chrześcijańskiej Loży Mistycznej Towarzystwa Teozoficznego, wierzyła, że ​​społeczeństwo nie jest zainteresowane chrześcijaństwem i oddzieliło się od niego, tworząc Wspólnotę Wewnętrznego Światła, grupę przemianowaną później na Bractwo Wewnętrznego Światła. Wraz z Loveday założyła bazy w Glastonbury i BayswaterZ Londynu zaczęli wydawać magazyn, wygłaszali publiczne wykłady i promowali rozwój swojego społeczeństwa. Podczas II wojny światowej zorganizowała projekt medytacji i wizualizacji mających na celu ochronę Wielkiej Brytanii. Zaczęła planować coś, co uważała za nadchodzącą powojenną erę Wodnika , chociaż zmarła na białaczkę wkrótce po zakończeniu wojny.

Fortune jest uznawana za jednego z najważniejszych okultystów i magów ceremonialnych początku XX wieku. Założone przez nią Bractwo przetrwało ją, a w późniejszych dziesięcioleciach stworzyło wiele pokrewnych grup w oparciu o jej nauki. W szczególności jej powieści wykazały wpływ na późniejsze okultystyczne i współczesne grupy pogańskie , takie jak Wicca .

Fortune zaczęła studiować psychoterapię. Początkowo interesowała się twórczością Zygmunta Freuda i Alfreda Adlera , choć później przeniosła się do Carla Junga

Jej pierwszym magicznym mentorem był irlandzki okultysta i mason Theodore Moriarty. Zaprzyjaźniła się z nim, gdy był jeszcze zaangażowany w psychoterapię, wierząc, że może pomóc jednemu z jej pacjentów, młodemu człowiekowi, który walczył na froncie zachodnim i twierdził, że nękają go niewyjaśnione zjawiska fizyczne. Moriarty przeprowadził egzorcyzmy , twierdząc, że młody człowiek stał się ofiarą duszy zmarłego żołnierza z Europy Wschodniej, który przylgnął do niego jako pasożyt. Fortune stał się akolitą loży Moriarty'ego, będącej pod wpływem masońskich, z siedzibą w Hammersmith

Moriarty spędził dużo czasu na rozmowie o zaginionym mieście Atlantydzie , temacie, który został również przyjęty przez Fortune. Równolegle z jej studiami pod kierunkiem Moriarty'ego, w 1919 roku Fortune została zainicjowana w Londyńskiej Świątyni Alpha et Omega , okultystycznej grupy, która rozwinęła się z Hermetycznego Zakonu Złotego Brzasku . Tutaj jej nauczycielka była Maiya Curtis-Webb

Nie była zakochana w ceremonialnym systemie magii , który został opracowany przez Złoty Brzask , jednak zapewnił jej on podstawę do studiowania Kabały, która wywarła ogromny wpływ na jej ezoteryczny światopogląd.

https://en.wikipedia.org/wiki/Dion_Fortune

Sigil Lucyfera

https://duchowysatanizm.blogspot.com/2020/06/sigil-lucyfera.html - LINK do mojego drugiego bloga. Post wyjaśniający symbolikę sigilu Lucyfera

Johann Georg Faust

Johann Georg Faust (ok. 1480–1536) – według legendy był średniowiecznym magiem, alchemikiem, lekarzem oraz astrologiem.

Urodził się prawdopodobnie w jednym z miasteczek Wirtembergii jako Georg Zabel. Studiów nigdy nie ukończył, chociaż według legendy był studentem Akademii Krakowskiej. Parał się czarną magią, wywołał ducha Heleny Trojańskiej. Będąc w Erfurcie wywołał przed studentami duchy bohaterów Homera. Twierdził, że potrafi odtworzyć zaginione dzieła Plauta i Terencjusza.

Był nielubiany, współcześni posądzali go o kontakty z diabłem, co zresztą sam potwierdzał. Gdziekolwiek się pojawiał, tworzył spektakle niezrozumiałe dla ludzi. Wszyscy się go bali, uważali za dziwaka. W tej sytuacji Faust zaprzedał swoją duszę diabłu. Zginął w Oberży Pod Lwem, w niewyjaśnionych okolicznościach, gdzie znaleziono jego okaleczone zwłoki. Legenda głosi, że właśnie wtedy diabeł upomniał się o jego duszę zabierając ją do piekieł, a martwe ciało Fausta przywarło twarzą do ziemi, nie dając jednocześnie możliwości odwrócenia go ku niebu.

Arthur Conan Doyle

Arthur Ignatius Conan Doyle (ur. 22 maja 1859 w Edynburgu, zm. 7 lipca 1930 w Crowborough) – szkocki pisarz, lekarz, wolnomularz, spirytysta, czołowy przedstawiciel nurtu powieści detektywistycznych, w których głównym bohaterem jest Sherlock Holmes.

Doyle pochodził ze spauperyzowanej arystokratycznej rodziny. Jego ojciec, alkoholik i narkoman, znęcał się nad dziećmi i żoną. Matka Arthura dorabiała jako praczka, by wyżywić rodzinę.

Ukończył studia medyczne w Edynburgu i do 1890 prowadził praktykę lekarską. Później zajął się wyłącznie pisarstwem. Oprócz utworów kryminalnych pisał również powieści historyczne, fantastyczno-naukowe, sensacyjne i książki niebeletrystyczne. Oprócz pisarstwa, zajmował się spirytyzmem  oraz badaniem historii starożytnych Greków.

Zajmował się spirytyzmem, którego był gorącym entuzjastą przez większość życia. To z tego powodu utracił przyjaźń z Harrym Houdinim, który zajmował się demaskowaniem spirytystów. Doyle sądził, że sam Houdini jest potężnym medium spirytystycznym, uważając wiele jego sztuczek za przejawy działania sił paranormalnych, a jego demaskatorska działalność jest po prostu pozbywaniem się konkurencji. Sprawa ta uczyniła z tych dwóch niegdysiejszych przyjaciół publicznych wrogów.

Do zainteresowania spirytyzmem Doyle’a skłoniła osobista tragedia. Podczas I wojny światowej stracił syna, brata, szwagra i siostrzeńca. Zrozpaczony, zaczął chodzić z żoną na seanse spirytystyczne w nadziei, że będzie mógł porozmawiać ze zmarłym synem.

Jednocześnie Conan Doyle miał duży wkład w rozwój literatury spirytystycznej – jest m.in. autorem dwutomowego dzieła The History of Spiritualism (1926) i autorem przekładu na język angielski francuskiego dzieła Léona Denis Le mystère de Jeanne d'Arc (tytuł ang. The Mystery of Joan d'Arc).

Doyle od dawna interesował się tematami mistycznymi i pozostał zafascynowany ideą zjawisk paranormalnych , mimo że siła jego wiary w ich rzeczywistość rosła i słabła z biegiem lat.

W 1887 roku w Southsea, pod wpływem generała dywizji Alfreda Wilksa Draysona , członka Towarzystwa Literacko-Filozoficznego w Portsmouth, Doyle rozpoczął serię badań nad możliwością występowania zjawisk parapsychologicznych i uczestniczył w około 20 seansach , eksperymentach z telepatią i spotkaniach z medium. Pisząc do dziennika Spiritualist Light , ogłosił się spirytystą, opisując jedno szczególne wydarzenie, które przekonało go, że zjawiska parapsychiczne są prawdziwe. Również w 1887 r. (26 stycznia) został inicjowany jako mason w Phoenix Lodge No. 257 w Southsea. (Zrezygnował z Loży w 1889 r., Wrócił do niej w 1902 r. I zrezygnował ponownie w 1911 r.)

W 1889 roku został członkiem-założycielem Hampshire Society for Psychical Research; w 1893 roku wstąpił do londyńskiego Society for Psychical Research ; a w 1894 roku współpracował z Sir Sidneyem Scottem i Frankiem Podmorem w poszukiwaniu poltergeistów w Devon.

W 1916 roku, w okresie I wojny światowej, wiara Doyle'a w zjawiska parapsychiczne została wzmocniona przez to, co uważał za zdolności psychiczne niani swoich dzieci, Lily Loder Symonds. To i nieustanna śmierć w czasie wojny zainspirowało go do przekonania, że ​​spirytyzm jest tym, co nazwał „Nowym Objawieniem”, wysłanym przez Boga, aby przynieść ukojenie pogrążonym w żałobie. Napisał artykuł do magazynu Light o swojej wierze i zaczął często wykładać na temat spirytyzmu. W 1918 roku opublikował swoje pierwsze dzieło spirytystyczne, Nowe Objawienie.

Niektórzy błędnie zakładali, że zwrot Doyle'a na spirytyzm był spowodowany śmiercią jego syna Kingsleya, ale Doyle zaczął publicznie przedstawiać się jako spirytysta w 1916 r., A Kingsley zmarł 28 października 1918 r. (Na zapalenie płuc, którego nabawił się podczas rekonwalescencji po, bitwie nad Sommą w 1916 r.)

Niemniej jednak śmierć wielu bliskich mu osób w czasie wojny jeszcze bardziej wzmocniła jego wieloletnią wiarę w życie po śmierci i duchową komunikację. Brat Doyle'a generał brygady Innes Doyle zmarł, również na zapalenie płuc, w lutym 1919 r. Jego dwaj szwagrowie (jednym z nich był EW Hornung , twórca postaci literackiej Raffles ), a także jego dwaj siostrzeńcy również zmarli wkrótce. po wojnie. Jego druga książka o spirytualizmie, The Vital Message , ukazała się w 1919 roku.

Doyle znalazł ukojenie we wspieraniu idei spirytyzmu i prób spirytualistów, aby znaleźć dowód na istnienie życia pozagrobowego. W szczególności, według niektórych osób, faworyzował on spirytyzm chrześcijański i zachęcał Narodowy Związek Spirytystów do przyjęcia ósmej zasady - naśladowania nauk i przykładu Jezusa z Nazaretu. Był członkiem renomowanej organizacji nadprzyrodzonej The Ghost Club.

W 1919 roku mag PT Selbit zorganizował seans w swoim mieszkaniu w Bloomsbury , w którym uczestniczył Doyle. Chociaż niektórzy później twierdzili, że Doyle potwierdził pozorne przypadki jasnowidzenia podczas tego seansu jako autentyczne, we współczesnym raporcie Sunday Express zacytowano Doyle'a mówiącego: „Muszę to zobaczyć ponownie, zanim wydam ostateczną opinię na to ”oraz„ Mam wątpliwości co do całej sprawy ”. W 1920 roku Doyle i znany sceptyk Joseph McCabe przeprowadzili publiczną debatę w Queen's Hall w Londynie, a Doyle zajął stanowisko, że twierdzenia spirytyzmu były prawdziwe. Po debacie McCabe opublikował broszurę zatytułowaną Is Spiritualism Based on Fraud? , w którym przedstawił dowody obalające argumenty Doyle'a i twierdził, że Doyle został oszukany i uwierzył w spirytyzm poprzez umyślne sztuczki.

Doyle debatował również nad psychiatrą Haroldem Deardenem , który stanowczo nie zgadzał się z przekonaniem Doyle'a, że ​​wiele przypadków zdiagnozowanych chorób psychicznych było wynikiem opętania przez ducha .

Doyle napisał powieść o tematyce spirytualistycznej The Land of Mist , w której wystąpił profesor Challenger. Napisał także wiele dzieł spirytystycznych non-fiction. Być może jego najbardziej znaną z nich była The Coming of the Fairies (1922), w którym Doyle opisał swoje przekonania o naturze i istnieniu wróżek i duchów, odtworzył pięć zdjęć Cottingley Fairies , zapewniając, że ci, którzy podejrzewali, że zostały sfałszowane, mylili się. Kilkadziesiąt lat później ostatecznie okazało się, że zdjęcia zostały sfałszowane, a ich twórcy przyznali się do fałszerstwa.

Doyle przyjaźnił się przez pewien czas z amerykańskim magiem Harrym Houdinim . Mimo że Houdini wyjaśnił, że jego wyczyny opierały się na iluzji i oszustwach, Doyle był przekonany, że Houdini ma nadprzyrodzone moce i powiedział to w swojej pracy „ The Edge of the Unknown”. Przyjaciel Houdiniego, Bernard ML Ernst , opowiedział historię, że Houdini wykonał imponującą sztuczkę w swoim domu w obecności Doyle'a. Houdini zapewnił Doyle'a, że ​​sztuczka była czystą iluzją i wyraził nadzieję, że ta demonstracja przekona Doyle'a, by nie wierzył w zjawiska paranormalne tylko dlatego, że nie mógł wymyślić żadnego wyjaśnienia dla tego, co widział, poza nadprzyrodzoną mocą. Jednak według Ernsta Doyle po prostu nie chciał uwierzyć, że to była sztuczka.

Houdini stał się wybitnym przeciwnikiem ruchu spirytystycznego w latach dwudziestych XX wieku, po śmierci swojej ukochanej matki. Nalegał, że media spirytystyczne stosowały oszustwa i konsekwentnie ujawniał je jako oszustów. Te różnice między Houdinim i Doylem ostatecznie doprowadziły do ​​gorzkiego, publicznego konfliktu między nimi.

W 1922 roku psycholog Harry Price oskarżył „fotografa duchów” Williama Hope'a o oszustwo. Doyle bronił Hope, ale dalsze dowody oszustwa uzyskano od innych badaczy. Doyle zagroził, że wyrzuci Price'a z National Laboratory of Psychical Research i powiedział, że jeśli będzie upierał się przy pisaniu czegoś, co nazwał „ściekami” o spirytualistach, spotka go taki sam los jak Harry'ego Houdiniego. Price napisał: „Arthur Conan Doyle i jego przyjaciele znęcali się nad mną przez lata za ujawnianie Hope”.

Atak psychiczny i technika pozwalająca na poradzenie sobie z nim

OBJAWY ATAKU PSYCHICZNEGO - na podstawie D.M Kraig - "Magija współczesna"

Na początek trzeba sobie odpowiedzieć na pytanie, czy rzeczywiście padliśmy ofiarą ataku psychicznego, mogą o tym świadczyć między innymi zjawiska nadprzyrodzone, albo strach, ale jak wiadomo to nie muszą być następstwa takiego ataku.
Atak psychiczny zawsze trafia w NAJSŁABSZY PUNKT każdego z nas.
Jeśli mamy problemy ze snem, to atak psychiczny sprawi, że będą jeszcze większe, jeśli cierpimy na astmę, to taki atak wywoła problemy z oddychaniem, a jeśli jest problem z żołądkiem, to atak psychiczny wpłynie na pracę układu pokarmowego, jeśli masz poczucie, że wszyscy wokół Ciebie są mądrzejsi to po takim ataku poczujesz się jeszcze bardziej zagubiony. Atak psychiczny wzmocni strach i obawę przed czymś czego się lękamy na co dzień. Kiedy boimy się zdrady partnera, to po takim ataku będziemy się bać tego jeszcze bardziej, a to popsuje związek.
Ale to wszystko wcale nie musi świadczyć o tym, że ktoś taki atak na nas zrobił, w pierwszej kolejności więc, szukamy przyczyn naturalnych. Można w tym celu udać się do lekarza, do psychologa, albo porozmawiać z kimś kto pomoże nam rozwiązać problemy, dopiero po całkowitym wykluczeniu wszystkich możliwych przyczyn, możemy brać pod uwagę ewentualny atak psychiczny.

Letnie Przesilenie/Litha/Midsummer - Nagrania na YT

STARE PRAKTYKI

https://www.youtube.com/watch?v=aRbMMxLx_ro&feature=youtu.be

NOWE PRAKTYKI

https://www.youtube.com/watch?v=LzEl0U2JyzE&feature=youtu.be

Letnie Przesilenie/Litha/Midsummer - Pojęcia związane z Sabatem

Skupienie duchowe i słowa kluczowe
Ciepło
Energia boga słońca
Inspiracja
Kreatywność
Macierzyństwo
Miłość
Moc
Oczyszczenie
Ogień
Okazja
Sukces
Uzdrowienie
Wróżby
Wzrost

Letnie Przesilenie/Litha/Midsummer - Rytuały Świąteczne

RYTUAŁ DLA PRAKTYKUJĄCYCH

W POJEDYNKĘ: OPUSZCZANIE SŁOŃCA

W wiccańskich praktykach magicznych istnieje „Opuszczanie księżyca”,

podczas którego czarownica (zwykle, ale nie zawsze – kapłanka) staje się

medium Bogini, przyjmując jej obecność w swoim wnętrzu. Nieco mniej

powszechną praktyką jest „Opuszczanie słońca”, w którym (zwykle

mężczyzna) mag staje się medium Boga. Nie chodzi nam jednak o ten rodzaj

przyciągania.

Cel:

Rytuał ten skupia się na przyciągnięciu mocy słońca stojącego w zenicie

i wprowadzeniu tej energii do swojego wnętrza, gdzie będzie ona ładować

nasze duchowe baterie, przygotowując nas tym samym na mające nadejść

pogrążone w ciemności miesiące. Rytuał jest raczej prosty, wymaga tylko

kilku akcesoriów i sprawdzi się zarówno w przypadku doświadczonej

wiedźmy, jak i tej, która dopiero zaczęła kroczyć swoją magiczną ścieżką.

Można go również w razie potrzeby względnie łatwo przekształcić w rytuał

grupowy.

Czas i miejsce:

Rytuał powinien się odbywać w południe, o ile to możliwe, w dniu sabatu

Litha. Jeśli to konieczne, może być odprawiony o dowolnej porze dnia,

dopóki słońce świeci na niebie. Jeżeli w dniu przesilenia akurat pada deszcz,

energia będzie nadal taka sama w ciągu kilku dni przed nim i po nim, chociaż

już nie tak silna. Podobnie jak większość rytuałów z okazji Przesilenia

Letniego, najlepiej go wykonywać na zewnątrz, stojąc w słońcu i na środku

otwartej przestrzeni, takiej jak łąka albo ogród. Można go również odprawić

na plaży albo w jakimkolwiek innym miejscu, gdzie będziesz mogła usiąść

w promieniach słońca. Jeżeli nie możesz wyjść na dwór, spróbuj znaleźć

jakieś miejsce w pomieszczeniu, w którym słońce będzie padać bezpośrednio

na ciebie, kiedy będziesz odprawiała rytuał, nawet jeśli oznacza to

wykonywanie go przed południem lub po.

Potrzebne przedmioty:

Będziesz potrzebowała: świec dla boga i bogini (złotej/srebrnej lub

żółtej/białej albo dwóch białych) w świecznikach, czterech świec do

przywołania poczwórnego (po jednej z każdego koloru: zielonej, żółtej,

czerwonej i niebieskiej), świecy filarowej reprezentującej słońce (żółtej,

pomarańczowej lub czerwonej). Będziesz także potrzebować: żeliwnego

kotła, żaroodpornego naczynia albo lichtarza, soli i wody w małych

naczyniach, małej miski do ich wymieszania, kadzidła albo namaszczonego

szałwią patyczka w uchwycie lub miseczce, szerokiej wstążki w kolorze

pasującym do świecy reprezentującej słońce (jeśli świeca jest żółta, użyj

wstążki żółtej itd.) i na tyle długiej, aby można ją było zawiązać wokół

nadgarstka, zapałek, ciasteczek okrągłych albo w kształcie słońca na potrzeby

posiłku rytualnego (możesz zrobić ciasteczka cukrowe i polać je żółtym

lukrem), soku owocowego, wina, miodu pitnego albo piwa Ale w kielichu

mszalnym lub fantazyjnej filiżance. Dodatkowo przydadzą się: słoneczniki

lub stokrotki jako ofiara dla bogów, gasidło do świec, sztylet athame, miotła

lub różdżka, dekoracyjne nakrycie na ołtarz, stół w roli ołtarza, koc lub inna

tkanina, na której będziesz mogła usiąść, jeśli zamierzać odprawiać czary na

dworze.

I jeszcze jedno: chociaż powyższe instrukcje mówią o pełnym

wyposażeniu rytuału, to jednak nie musisz się martwić, jeśli nie masz

wszystkich rzeczy, które tu wymieniono. Wszystkie one są tylko narzędziami,

które mają za zadanie pomóc ci się skupić i uwznioślić atmosferę całej

ceremonii, ale prawdopodobnie sprawią też, że twój rytuał stanie się

silniejszy. Jeśli nie jesteś w stanie wykonać całego rytuału od początku do

końca (na przykład dlatego, że nie ujawniasz się publicznie ze swoimi

wierzeniami i w związku z tym potrzebujesz czegoś, co możesz wykonać

szybko i co nie będzie aż tak oczywiste), możesz na własną rękę zrealizować

główną część rytuału.

Przygotowania do rytuału:

Postaw świece boga i bogini na swoim ołtarzu albo na środku rytualnego

kręgu (w zależności od tego, czy używasz rzeczywistego ołtarza, czy stawiasz

przedmioty na ziemi albo na podłodze). Postaw świecę filarową w świeczniku

między nimi w kierunku świętej przestrzeni, tak abyś mogła łatwo przed nią

usiąść, i zawiąż wstążkę luźno wokół podstawy świecznika. Połóż wszystkie

ofiary lub dekoracje na ołtarzu. Świece do przywołania poczwórnego można

ustawić na ołtarzu we właściwych im kierunkach (świeca ziemi na północy,

powietrza na wschodzie, ognia na południu oraz wody na zachodzie) albo na

granicach świętego kręgu. Posiłek i napój rytualny można postawić po tej

samej stronie, tak aby można było po nie sięgnąć, kiedy rytuał będzie bliski

końca.

Rytuał:

Zacznij od oczyszczenia przestrzeni i samej siebie, okadzając ją różdżką

namaszczoną w szałwii albo kadzidłem. Obejdź krąg dookoła zgodnie

z kierunkiem ruchu wskazówek zegara, poruszając dymem w powietrzu

i wyobrażając sobie, że twój rytualny krąg zostaje obmyty z wszelkiej

negatywnej energii. Potem uczyń to samo ze sobą, zaczynając od głowy

i schodząc stopniowo w dół, aż do stóp. Następnie możesz zostawić dymiącą

szałwię/kadzidło w podstawce albo ją zgasić.

Wysyp trochę soli do małej miski i dodaj nieco wody. Kiedy je mieszasz

palcem albo za pomocą sztyletu athame, powiedz następujące słowa:

Sól w wodzie i woda w soli.

Obmyjcie wszystko, co jest negatywne

i oczyśćcie, pozostawiając jedynie to,

co jest pozytywne i pożyteczne.

Rozsmaruj miksturę z wody i soli na swoim czole (dla myśli), na ustach

(dla mowy) i na sercu (dla uczuć). Zakreśl krąg, obchodząc jego granice

i wskazując w kierunku ziemi (możesz w tym celu użyć palca, sztyletu

athame, miotły albo różdżki – jeśli używasz miotły, wykonuj zamiatające

ruchy, ale trzymaj miotłę lekko nad powierzchnią ziemi), wypowiadając

jednocześnie następujące słowa:

Ziemia do nieba, niebo do ziemi:

niech święta przestrzeń zapanuje wokoło tego miejsca.

Wyobraź sobie, że twój krąg napełnia się białym światłem, zamykając cię

w miejscu, które znajduje się poza normalnym czasem i przestrzenią.

Teraz wykonaj poczwórne przywołanie, zaczynając od wschodu. Obróć

się w tym kierunku i powiedz:

Przywołuję strażnika wschodu, moc powietrza,

aby wstąpiło do tego kręgu, przynosząc odświeżającą letnią bryzę

i jasność ducha.

Zapal żółtą świecę. Zwróć się w kierunku południa i powiedz:

Przywołuję strażnika południa, potęgę ognia,

aby wstąpił do tego kręgu, przynosząc ciepło, światło słońca

i pasję letniej radości.

Zapal czerwoną świecę. Obróć się w kierunku zachodu i powiedz:

Przywołuję strażnika zachodu, potęgę wody,

aby wstąpiła do tego kręgu, przynosząc życiodajne deszcze

i uzdrawiający przepływ.

Zapal niebieską świecę. Obróć się w kierunku północy i powiedz:

Przywołuję strażnika północy, moc ziemi,

aby wstąpiła do tego kręgu, przynosząc energię wzrostu

i siłę płynącą z podziemi.

Zapal zieloną świecę. Potem przywołaj bogów, używając słów

zamieszczonych tutaj albo ich alternatywnych wersji zamieszczonych

w modlitwach i wezwaniach

Witaj, o wielka Bogini!

Ty, która jesteś znana pod wieloma imionami

i wieloma twarzami,

ześlij na mnie swoje boskie błogosławieństwo

w dniu Przesilenia Letniego,

napełniając mnie światłem i miłością.

Witaj, o wielki Boże! Ty, który jesteś panem wszelkiego stworzenia

oraz pól i lasów, ześlij na mnie swoje boskie błogosławieństwo

w dniu Przesilenia Letniego, napełniając mnie siłą i energią.

Zapal teraz obie świece boga i bogini.

Stań (lub usiądź, jeśli wolisz) przodem do ołtarza i zapal świecę, która

reprezentuje słońce. Zamknij oczy i podnieś ramiona w górę z otwartymi

dłońmi zwróconymi ku górze, tak jakbyś sięgała nimi do słońca nad swoją

głową. Poczuj ciepło słońca na swojej twarzy; poczuj jego życiodajną energię

przepływającą przez czakrę korony na czubku twojej głowy i w dół,

napełniającą całe twoje ciało. Zobacz samą siebie, jak promieniujesz światłem

i energią. Utrzymuj ten obraz w głowie tak mocno, jak tylko potrafisz,

poświęcając na to tyle czasu, ile potrzebujesz. Potem otwórz oczy i popatrz na

świecę. Jej płomień symbolizuje żar i moc słońca – zobacz, jak ta energia

porusza się wewnątrz świecy i ze świecy do wstążki, która jest pod nią. Teraz

wypowiedz następujące słowa:

Dzisiaj jest dzień Przesilenia Letniego i słońce stoi w zenicie.

Jego moc i energia są wszędzie wokół mnie.

Jego moc i energia są częścią mnie.

Jestem ogniem słońca.

Teraz podnieś wstążkę, potrzymaj ją w górze w słońcu, po czym zawiąż

wokół swojego nadgarstka. Poczuj siłę słońca wewnątrz wstążki i wypowiedz

kwestię:

Za pomocą tego symbolu gromadzę moc i energię słońca,

które mogą mnie nieść przez mające nadejść ciemne dni.

Weź w ręce swój rytualny posiłek, mówiąc:

Dziękuję ziemi za jej zbiory

i za jej szczodrość, którą wprowadza w moje życie.

Zjedz swój pokarm. Teraz weź do ręki swój napój i powiedz:

Dziękuję słońcu za jego życiodajne promienie,

które pomagają zbiorom rosnąć

i wnoszą słodycz do tego napoju i do mojego życia.

Wypij swój napój. Podziękuj bogu i bogini, zwracając się do nich

następującymi słowami:

Błogosławiona pani, błogosławiony panie,

dziękuję wam za waszą obecność

tutaj dzisiaj w moim kręgu oraz zawsze w moim życiu.

Zgaś obie świece boga i bogini.

Teraz pora na poczwórne pożegnanie żywiołów. Zaczynając od północy

i posuwając się przeciwnie do ruchu wskazówek zegara (zachód, południe

wschód), powiedz następującą kwestię kolejno przy każdej z czterech stron

świata:

Dziękuję ci

(tu wstaw nazwę żywiołu w następującej kolejności: ziemia, woda, ogień,

powietrze)

za czuwanie nad moim kręgiem i moim rytuałem magicznym.

Zdmuchnij wszystkie świece po wygłoszeniu podziękowania dla każdego

z żywiołów.

Otwórz krąg, obracając się przeciwnie do ruchu wskazówek zegara.

Wyobraź sobie ścianę światła opadającą w dół, kiedy powracasz do swego

normalnego życia. Poświęć chwilę, aby to zrozumieć i poczuć. Możesz nosić

swoją wstążkę przez cały dzień albo zdjąć ją i odłożyć w jakieś bezpieczne

miejsce, np. do pudełka albo torebki, którą możesz następnie przechowywać

na swoim ołtarzu albo w specjalnej szufladzie. Za każdym razem, kiedy

poczujesz, że potrzebujesz silnego zastrzyku energii, możesz ją wyjąć

i założyć na siebie (także pod ubranie, jeśli wolisz) albo włożyć do kieszeni.

RYTUAŁ GRUPOWY

NA SABATOWE UZDROWIENIE I OBFITOŚĆ

Przesilenie Letnie to idealny czas na magiczne uzdrowienie, jak również na

pracę nad obfitością. Poniższy rytuał łączy te dwie wartości, wykorzystując

uzdrawiającą energię słońca oraz ognia, który jest jego symbolem. Ogień

wypali wszystko to, co cię wstrzymuje, więc możesz potem przyjąć energię

dla obfitości i wzrostu, który jest znakiem rozpoznawczym sabatu Litha.

Rytuał ten jest przeznaczony dla grupy – formalnego kowenu lub

zgromadzenia podobnie myślących wiedźm, ale możesz też go zaadaptować

na potrzeby osoby praktykującej w pojedynkę.

Jeżeli twoja grupa oddaje cześć bogom z konkretnego panteonu, możesz

swobodnie zastępować imię danego boga czy bogini. Ten rytuał powinien być

odprawiany wokół ogniska albo paleniska (możesz użyć przenośnego

paleniska, zamiast kopać dziurę w ziemi). Jeśli nie możesz wyjść na zewnątrz

albo rozpalić otwartego ognia, możesz go zastąpić ogniotrwałym kotłem albo

innym, dużym i okrągłym pojemnikiem, napełnić go piaskiem lub solą,

a potem ustawić świece w jego wnętrzu, aby odegrały rolę ognia. Jak zawsze

bądź ostrożna, używając otwartego ognia, zwłaszcza jeśli nosisz powłóczystą

szatę. Zawsze miej przy sobie wiadro z wodą albo inny środek do stłumienia

ognia na wypadek, gdyby nagle wymknął ci się spod kontroli. Rytuały

grupowe są prawie zawsze prowadzone przez najwyższą kapłankę lub

najwyższego kapłana albo kogoś, kto przejmuje ich rolę na tę okazję. Ten

rytuał jest rozpisany dla jednej osoby prowadzącej, ale można go podzielić na

dwie osoby albo na wszystkich uczestników, tak aby każdy wygłaszał swoją

kwestię.

Czas i miejsce:

Ten rytuał może być wykonywany w dowolnym momencie w dniu

przesilenia, chociaż największą moc będzie miał o zmierzchu, kiedy słońce

chyli się już ku zachodowi. Pozostaw sobie wystarczającą ilość czasu, aby go

ukończyć, zanim słońce całkowicie skryje się za horyzontem. O ile to

możliwe, powinno się go odprawiać na dworze, najlepiej wokół ogniska.

Potrzebne przedmioty:

Będziesz potrzebowała: świec dla boga i bogini (złotej/srebrnej albo

żółtej/białej lub obu białych) w świecznikach. Dalej: czterech świec dla

poczwórnego przywołania (po jednej z każdego koloru: zielonej, żółtej,

czerwonej i niebieskiej). Przygotuj sól i wodę w małych miskach oraz

większą miskę do ich zmieszania, patyczek namaszczony szałwią (możesz

zastąpić go kadzidłem, jeśli wolisz) w ogniotrwałym pojemniku, kwiaty

lawendy w koszu lub misce, stokrotki albo jakieś inne jasne kwiaty (po

jednym dla każdego z uczestników) w koszyku, zapałki, jedzenie i picie na

posiłek rytualny (okrągły bochenek chleba albo wesołe ciasteczka na pokarm

oraz sok owocowy, wino albo miód pitny jako napój w kielichu lub innym

ładnym naczyniu), stół w roli ołtarza. Jeśli chcesz, możesz też użyć gasidła do

świec, kotła lub misy ze świecami w środku, jeśli nie masz ogniska, nakrycia

na ołtarz, pióra oraz innych sezonowych dekoracji, takich jak wazon

z kwiatami lub symbole słońca.

Przygotowania do rytuału:

Ustaw świece boga i bogini na swoim ołtarzu razem z koszami lawendy

i kwiatami lub ziołami. Na ołtarzu połóż również swoje ofiary albo dekoracje.

Świece do poczwórnego przywołania można umieścić na ołtarzu we

właściwej im kolejności albo postawić na granicach magicznego kręgu:

zielona świeca ziemi zwrócona w kierunku północy, żółta świeca powietrza –

w stronę wschodu, czerwona ognia – w stronę południa oraz niebieska wody

wskazująca zachód. Posiłek rytualny można położyć w miejscu, gdzie możesz

po niego sięgnąć, kiedy rytuał zbliża się ku końcowi. Sam ołtarz można

postawić w takim miejscu kręgu, w którym będzie najlepiej pasował, albo

zwrócić go w kierunku wschodu, ponieważ jest to kierunek związany

z ogniem, a przez to ze słońcem. Zanim rozpoczniesz rytuał, powinno zostać

rozpalone ognisko.

Rytuał:

Zacznij od oczyszczenia przestrzeni i wszystkich uczestników rytuału,

okadzając ich za pomocą różdżki namaszczonej szałwią albo kadzidła. Jedna

z osób powinna obejść dookoła krąg zgodnie z ruchem wskazówek zegara,

poruszając dymem w powietrzu i wyobrażając sobie, że obszar rytualny

zostaje obmyty z wszelkiej negatywnej energii. Jeśli zajdzie taka potrzeba,

pomocne może być pióro, służące skierowaniu dymu do środka. Potem puść

w obieg szałwiową różdżkę w środku kręgu zgodnie z ruchem wskazówek

zegara, tak aby każdy uczestnik mógł się okadzić dymem, zaczynając od

głowy i stopniowo schodząc w dół do stóp. Kiedy już szałwiowa

różdżka/kadzidło wróci na początek, można ją zostawić w podstawce wciąż

dymiącą albo zgasić.

Prowadzący rytuał powinien wsypać odrobinę soli do małej miski i dodać

nieco wody, a potem wymieszać je razem palcem albo sztyletem athame,

w tym samym czasie mówiąc następującą kwestię:

Sól w wodzie, woda w soli.

Obmyjcie wszystko to, co negatywne, i oczyśćcie,

pozostawiając jedynie to, co jest pozytywne i korzystne.

Teraz puść miskę w obieg wokół kręgu. Niech każdy uczestnik

rozsmaruje miksturę z wody i soli na swoim czole (dla myśli), na swoich

ustach (dla mowy) i na swoim sercu (dla uczuć).

Następnie prowadzący rytuał kreśli krąg, obchodząc dookoła jego granice,

wskazując w kierunku ziemi. Może to zrobić palcem, sztyletem athame,

miotłą albo różdżką – jeśli używa miotły, powinien wykonywać zamaszyste

ruchy, ale utrzymywać ją lekko nad powierzchnią ziemi. Kiedy prowadzący

obchodzi krąg, mówi następujące słowa:

Zakreślam krąg wokoło, od ziemi do nieba,

od nieba do ziemi. Wyczarowuję teraz to święte miejsce,

poza czasem, poza przestrzenią. Krąg został zakreślony.

Jesteśmy pomiędzy dwoma światami.

Następnie grupa będzie przywoływać cztery żywioły. Może to wykonać

prowadzący rytuał albo czterech uczestników po kolei. Wszyscy w kręgu

zwracają się w kierunku przywoływanej strony świata, wygłaszają inwokację

i zapalają powiązaną z wybranym żywiołem świecę. Następnie wszyscy

obracają się w kierunku kolejnej ćwiartki kręgu. Zacznij od wschodu, mówiąc

następujące słowa:

Przywołuję strażnika wschodu, potęgę powietrza,

aby wstąpił do tego kręgu,

przynosząc orzeźwiające letnie bryzy

i jasność myśli.

Zapal żółtą świecę. Obróć się w kierunku południa i powiedz:

Przywołuję strażnika południa, potęgę ognia,

aby wstąpił do tego kręgu,

przynosząc ciepłe światło słońca

i ducha miłości.

Zapal czerwoną świecę. Obróć się w kierunku zachodu i powiedz:

Przywołuję strażnika zachodu, potęgę wody,

aby wstąpił do tego kręgu,

przynosząc życiodajne deszcze i uzdrawiającą energię.

Zapal niebieską świecę. Odwróć się w kierunku północy i powiedz:

Przywołuję strażnika północy, potęgę ziemi,

aby wstąpił do tego kręgu

i uziemił nas podczas odprawiania tych czarów.

Zapal zieloną świecę.

Prowadzący rytuał powinien teraz przywołać bogów, używając słów

napisanych poniżej albo ich alternatywnych wersji zapisanych w poprzednim

rozdziale, mówiąc, co następuje:

Przywołuję ciebie, Brigit, potrójna bogini,

która władasz ogniskiem domowym, uzdrowieniem i inspiracją. Podziel się

z nami swoimi darami w dniu Przesilenia Letniego

i prowadź nas ze swoją delikatną mądrością.

Niech twoje światło ogrzewa nasze serca i rozjaśnia nasze dusze.

Niech tak będzie.

Zapal świecę bogini.

Przywołuję cię, Belinosie, boże słońca,

którego pełne mocy promienie przynoszą uzdrowienie i siłę.

Podziel się z nami swoimi darami w dniu Przesilenia Letniego

i wzmocnij nas swoją energią.

Niech twoje światło ogrzewa nasze serca

i rozjaśnia nasze dusze. Niech tak będzie.

Zapal świecę boga. Potem prowadzący rytuał powinien powiedzieć:

Zbieramy się tutaj, aby uczcić sabat Litha, Przesilenie Letnie.

Jest to najdłuższy dzień w roku z największą ilością światła

i słońcem, które osiąga swoją najwyższą moc i energię.

Po dniu dzisiejszym przechodzimy powoli do ciemnej połowy roku

z dużo mniejszą ilością światła i dużo większą ciemnością

każdego dnia. Tak zawsze było i tak zawsze będzie,

po to właśnie jest Koło Roku, które wciąż się obraca,

przynosząc nam kolejne okazje do zmiany i wzrostu.

Bóg słońca jest bogiem uzdrowienia,

a bogini ziemi również potrafi uleczyć.

Dzisiaj wydobywamy tę uzdrawiającą moc i używamy jej,

by pomóc odejść wszystkiemu, co nam dolega

– fizycznie, mentalnie czy duchowo

– dzięki czemu będziemy wolni, by przyjąć słoneczną energię

i użyć jej do wprowadzenia obfitości w nasze życie.

Prowadzący rytuał podnosi w górę miseczkę z lawendą i mówi:

Lawenda jest jednym z najbardziej uzdrawiających ziół,

jakie istnieją, i jest poświęcona bogom Letniego Przesilenia.

W niektórych kulturach panuje zwyczaj wrzucania lawendy

w ogień jako ofiary dla boga i bogini.

Kiedy będziemy obchodzić krąg dookoła,

każdy z nas po kolei wrzuci garść tych aromatycznych kwiatów,

a razem z nimi wszystko to, co potrzebuje wyleczenia

w oczyszczających płomieniach ognia, kiedy to czynimy.

Teraz w obieg jest puszczana miska i każdy uczestnik wrzuca do niej

trochę lawendy. Jeśli robicie to, nie mając prawdziwego ogniska, możecie

ostrożnie rozsypać niewielką ilość lawendy wokół świec w misce albo

umieścić talerz pod środkowymi świecami i położyć na nim kwiaty. Kiedy

już wszyscy rozsypali lawendę, prowadzący rytuał mówi:

Teraz jesteśmy gotowi, żeby otrzymać sabatowe błogosławieństwa

energii i obfitości oraz radości! Weźcie kwiat jako symbol obfitej energii

Przesilenia Letniego i poczujcie swego ducha, jak wypełnia

go potencjał, kiedy prowadzę was podczas kierowanej medytacji.

Przekaż kosz kwiatów uczestnikom okręgu. Każdy bierze po jednym

z nich. Wszyscy stoją w ciszy i skupiają się na przyswajaniu energii,

a równocześnie słuchają. Prowadzący rytuał kontynuuje wypowiadanie

swojej kwestii:

Zamknijcie oczy, jeśli chcecie, albo skupcie wzrok na kwiecie

w waszych rękach. Letnie dni są wypełnione światłem i pięknem,

a my możemy wchłonąć to światło,

wchłonąć to piękno i uczynić je częścią siebie samych.

Poczujcie ciepło słońca świecącego

nad głową. Potęga słońca znajduje się w zenicie

i jest go więcej niż potrzeba, aby mogło się z nami podzielić.

Poczujcie energię słońca wchodzącego na czubek

waszej głowy i spływającego w dół przez wasze ciała

– przez głowę, szyję i ramiona. Poczujcie jego przepływanie

w dół po ramionach, jakby to była pieszczota,

dalej w dół po szyi niczym delikatny masaż.

Poczujcie moc i energię słońca, które doładowuje wasz własny,

najgłębszy ośrodek energii, napełniając go wszystkim,

czego potrzebujecie, aby w pełni przeżyć każdy dzień lata.

Niech spływa w dół do waszych nóg, poprzez palce u stóp,

wywołując w nich uczucie mrowienia od ciepła, światła i mocy.

Wyobraźcie sobie, że wasze ciała wypełniają się takim światłem,

że aż wylewa się ono do wnętrza kręgu wokół was, i widzicie,

jak cały krąg promieniuje światłem i energią, poruszając się

od jednej osoby do drugiej, zbierając miłość i radość

w czasie swojej podróży i puszczając je w obieg do chwili,

aż każdy z osobna we wnętrzu tej świętej przestrzeni napełniony

będzie przelewającą się przez niego mocą, energią i blaskiem,

które są letnim słońcem. Trzymajcie swój kwiat na sercu,

a potem podnieście go do słońca z płynącymi

z głębi serca słowami:

Dziękujemy ci, hurra!

Wszyscy uczestnicy krzyczą teraz:

Dziękujemy ci, hurra!

Prowadzący rytuał trzyma talerz z posiłkiem rytualnym i mówi:

Dziękujemy za ten posiłek, ten dar ziemi,

i dzielimy się nim nawzajem z otwartym sercem.

Następnie między uczestników w kręgu rozdzielane są ciastka.

Prowadzący rytuał trzyma w górze kielich lub kubek i mówi, co następuje:

Niech nasze życie będzie tak słodkie jak owoc w tym naczyniu.

Kubek z rytualnym napojem jest przekazany w obieg wśród uczestników

okręgu. Prowadzący rytuał dziękuje potem bogom, zwracając się do nich tymi

słowami:

Podziękujmy bogu i bogini

Za ich dary uzdrowienia i energii!

Wszyscy uczestnicy wznoszą okrzyk:

Dziękujemy ci Belinosie! Dziękujemy ci Brigit!

Ten okrzyk można powtarzać kilka razy – wszyscy uczestnicy powtarzają

za prowadzącym. Kiedy skończycie, zgaście świece boga i bogini.

Następnie prowadzący żegna cztery żywioły i strony świata. Odbywa się

to w odwrotnej kolejności do tej, w jakiej były one przywoływane: zaczyna

się od północy, potem obraca się przeciwnie do ruchu wskazówek zegara ku

zachodowi, południu i na końcu – wschodowi. Prowadzący rytuał albo

uczestnicy wygłaszają kwestię w każdej ćwiartce kręgu:

Dziękujemy ci

(tu wstawcie nazwę żywiołu w następującej kolejności:

ziemia, woda, ogień, powietrze)

za czuwanie nad naszym kręgiem.

Zostań, jeśli chcesz, odejdź, jeśli musisz,

w idealnej miłości i idealnym zaufaniu. Niech tak będzie.

Wygaś świece po wygłoszeniu podziękowań każdemu z żywiołów.

Kiedy już wszystkie żywioły zostały odprawione, otwórz krąg.

Prowadzący rytuał może go obejść przeciwnie do ruchu wskazówek zegara,

wycofując energię albo wszyscy mogą połączyć ręce i podnieść je w górę do

nieba, mówiąc:

Krąg jest otwarty, lecz nigdy nie przerwany.

Radosne spotkanie, radosne pożegnanie

i znów radosne spotkanie!

RYTUAŁ ZABAWY Z ELFAMI

– DLA MAŁEJ GRUPY

Oto zabawny rytuał, idealny do odprawiania razem z małymi dziećmi. Można

go też odprawiać w parze albo w jakiejkolwiek małej grupie. Jeśli odprawiasz

czary z małymi dziećmi, postaraj się, aby rytuał był tak prosty, jak to

możliwe, i pozwól im być częścią rytuału. Poczuj się swobodnie na tyle, aby

zachowywać się nieformalnie i trochę się powygłupiać!

Elfy zawsze należy traktować z szacunkiem, chociaż są one znane ze

swojej figlarnej natury. Jeśli zrealizujesz ten rytuał jak należy, być może

przybędą i pobawią się razem z wami. Nawet jeśli nie poczujesz ich

tajemniczej obecności, miło będzie poświęcić trochę czasu na to, aby skupić

się na nieco bardziej żartobliwych aspektach Przesilenia Letniego. Jeśli

odprawiasz ten rytuał z dziećmi, w zależności od ich wieku i poziomu

doświadczenia magicznego (niektórzy ludzie wychowują swoje dzieci na

pogan od bardzo wczesnego wieku) możesz opuścić etap formalnego

zakreślania kręgu. Jeśli się na to zdecydujesz, nadal powinnaś wykonać

najpierw pewne czynności ochronne – na wszelki wypadek. Możesz na

przykład okadzić obszar, na którym będziesz czarować, i zakreślić krąg solą

lub kredą. Ten rytuał przeznaczony jest dla jednej osoby prowadzącej, ale

jeśli chcesz, poszczególne zadania możesz rozdzielić na dwie lub więcej

osób.

Czas i miejsce:

Rytuał powinno się odprawiać w południe, o świcie lub o zmierzchu, podczas

jednej z tych szczególnych pór „pomiędzy”, kiedy jest najbardziej

prawdopodobne, że elfy się pojawią. Jednak jakakolwiek inna pora w dniu

przesilenia też będzie odpowiednia, może to być nawet dzień przed

przesileniem. Rytuał powinien się odbywać na zewnątrz w przestrzeni

otoczonej przez zieleń i kwiaty. Jeśli w pobliżu nie ma kwiatów, możesz

przynieść swoje, ale rytuał powinien się odbywać na świeżym powietrzu.

Jeśli jednak nie masz innego wyjścia, a wykonujesz rytuał z dziećmi, bardzo

możliwe, że dzięki ich bogatej wyobraźni stworzysz wewnątrz pomieszczenia

elfi zagajnik.

Potrzebne przedmioty:

Będziesz potrzebowała świec dla boga i bogini (złotej/srebrnej, żółtej/białej

albo obu białych) w świecznikach, jak również czterech świec do

poczwórnego przywołania (po jednej z każdego koloru: zielonej, żółtej,

czerwonej, niebieskiej), patyczka namaszczonego szałwią (możesz go

zastąpić kadzidłem), butelek do robienia baniek mydlanych, zapałek, jedzenia

i picia do posiłku rytualnego (kilka wesołych ciasteczek i sok owocowy,

chyba że w rytuale uczestniczą też inni dorośli, wówczas odpowiedni będzie

miód pitny). Powinnaś przygotować też stół w roli ołtarza oraz stolik albo koc

na środku kręgu, na którym położysz dary dla elfów. Możesz także zapewnić

muzykę do tańca. Jeśli chcesz, przygotuj gasidło, nakrycie na ołtarz oraz inne

sezonowe dekoracje.

Potrzebne będą również dary dla elfów – wystarczy, że każda osoba

zostawi po jednym. Mogą to być naturalne przedmioty, takie jak: urocze małe

kamyki, miseczka miodu, płatki różane w naczyniu albo kilka kwiatów: np.

stokrotek, nagietków czy goździków. Ale możesz też dołożyć coś od siebie,

na przykład rękodzieło, i zrobić zabawne kwiaty z papieru albo brokatowe

gwiazdki. Można je wykonać wcześniej albo podczas samego rytuału

(wskazówki znajdziesz poniżej) z dziećmi z większą zdolnością koncentracji.

Jeżeli się na to zdecydujesz, będziesz potrzebowała dodatkowo: bibułek i/lub

papieru kolorowego w jasnych kwiatowych kolorach, czyścików do fajki,

nożyczek, taśmy klejącej lub nitki, kleju, małego pędzla, brokatu lub kleju

brokatowego. Połóż wszystkie te rzeczy na tkaninie, najlepiej na zewnątrz,

ponieważ może się z tego zrobić mały bałagan (zwłaszcza podczas pracy

z brokatem). Jeżeli wykonujesz rękodzieło podczas rytuału, upewnij się, że

wszystkie potrzebne akcesoria znajdują się we wnętrzu kręgu.

Przygotowania do rytuału:

Postaw świece dla boga i bogini na ołtarzu razem z innymi dekoracjami.

Jeżeli na ołtarzu jest wystarczająca ilość miejsca, połóż tam również resztę

przyborów; jeżeli nie – możesz je ułożyć pod nim w miejscu, gdzie będziesz

mogła łatwo po nie sięgnąć. Świece do poczwórnego przywołania można

postawić wokół granic kręgu we właściwych im miejscach (żółta świeca

powietrza – na wschodzie, czerwona ognia – na południu, niebieska wody –

na wschodzie i zielona ziemi – na północy), chyba że obawiasz się o małe

dzieci, wówczas możesz postawić je na ołtarzu albo w ogóle z nich

zrezygnować. Upewnij się, że każdy uczestnik ma swoją butelkę do

puszczania baniek mydlanych. Jeżeli w rytuale biorą udział dzieci, które

mogą chcieć puszczać bańki, zanim jeszcze będziesz gotowa, lepiej rozdaj

butelki dopiero wtedy, gdy nadejdzie odpowiednia pora. Stolik lub koc

przeznaczony na dary dla elfów powinien być umieszczony możliwie jak

najbliżej środka kręgu.

Rytuał:

Zacznij od oczyszczenia przestrzeni i wszystkich uczestników rytuału,

okadzając ich szałwiową różdżką albo kadzidłem. Ktoś powinien obejść krąg

dookoła zgodnie z ruchem wskazówek zegara, poruszając dymem

w powietrzu i wyobrażając sobie, że obszar rytualny zostaje obmyty ze

wszelkiej negatywnej energii. Potem zgodnie z ruchem wskazówek zegara

puść w obieg wokół kręgu szałwiową różdżkę, tak aby każdy uczestnik mógł

się okadzić, zaczynając od głowy i powoli schodząc w dół, aż do stóp. Jeśli

dzieci są zbyt małe, aby poradzić sobie z tym same, jedna z osób może obejść

dookoła wnętrze kręgu i je okadzić.

Jeśli masz małe dzieci albo chcesz zrobić coś mniej oficjalnego, możesz

opuścić etap zakreślania kręgu. Jeśli jednak się na to decydujesz, możesz

wziąć kwiat z ołtarza i puścić go w obieg od jednej osoby do drugiej,

zaczynając od osoby prowadzącej rytuał i mówiąc:

Za pomocą tego kwiatu zakreślamy nasz krąg.

Następnie przywołaj cztery żywioły. O ile to możliwe, poproś dzieci, aby ci

pomagały przy tej czynności. Jeśli są bardzo małe, mogą po prostu krzyknąć:

Wschodzie, wschodzie, prosimy, przybądź tutaj!

Odwróć się w kierunku żywiołu, który wzywasz, zaczynając od wschodu,

i powiedz:

Wzywam strażnika wschodu, potęgę powietrza,

w którym latają elfy.

Zapal żółtą świecę. Potem odwróć się w kierunku południa i powiedz:

Wzywam strażnika południa, potęgę ognia,

który oświetla elfom drogę.

Zapal czerwoną świecę. Odwróć się w kierunku zachodu i powiedz:

Wzywam strażnika zachodu, potęgę wody,

niczym magiczną letnią rosę, w której kąpią się elfy.

Zapal niebieską świecę, potem odwróć się w kierunku północy i powiedz:

Wzywam strażnika północy, potęgę ziemi,

gdzie elfy uwielbiają się bawić.

Zapal zieloną świecę. Następnie prowadzący rytuał powinien przywołać

bogów, używając poniższych słów albo ich alternatywnych wersji,

zapisanych w poprzednim rozdziale, mówiąc:

Śliczna Aine, bogini elfów,

przybądź i dołącz dzisiaj do naszego kręgu!

Zapal świecę bogini, a potem powiedz:

Przystojny Belinosie, który sprawiasz, że kwiaty rosną,

przybądź i dołącz dzisiaj do naszego kręgu!

Zapal świecę boga; następnie prowadzący rytuał powinien powiedzieć:

Dzisiaj jest dzień letniego przesilenia, dzień,

w którym elfy wychodzą się bawić.

Czy powitamy je teraz? Wzywamy was, elfy, witajcie!

Wszyscy powtarzają te słowa głośno i z entuzjazmem. Jeśli przyniosłaś do

kręgu podarki, kontynuuj tymi słowami:

O, elfi ludku, przynieśliśmy wam podarunki w nadziei,

że będziecie się uśmiechać nad nami

i wysyłać nam swoje błogosławieństwa.

Teraz każda osoba podchodzi do ołtarza, zabiera z niego podarek i kładzie

go na stoliku w środku kręgu, mówiąc:

Oto jest podarunek dla was, elfy!

Jeśli zamiast tego wolisz włączyć do rytuału etap z rękodziełem, wówczas

mówisz:

O, elfi ludku, robimy dla was podarki w nadziei,

że będziecie się nad nami uśmiechać

i wysyłać nam wasze błogosławieństwa.

Przejdźcie do miejsca, w którym ułożyłaś przybory potrzebne do

rękodzieła. Aby zrobić ładne kwiaty dla elfów, należy uformować bibułkę

w kwiat, rozcinając ją na kwadratowe kawałki, a potem zmarszczyć dół

zamknięty w jednej ręce, a drugą ręką rozchylić płatki. Aby wykonać bardziej

fantazyjny kwiat, nałóż warstwy kilku różnych kolorów albo wytnij

krawędzie na kształt konkretnego gatunku kwiatów. Potem zwiąż kwiat nitką

wokół dołu kwiatu, aby zachować jego kształt. Użyj czyścika do fajki jako

łodygi, wtykając go w samo dno kwiatu i zabezpieczając klejem lub taśmą

klejącą.

Równie dobrze możesz wyciąć kształty kwiatów z papieru kolorowego

i przykleić łodygę do jego spodu. Użyj pędzelka, aby położyć małą ilość kleju

wokół górnych krawędzi albo zewnętrza kwiatu i spryskaj brokatem. Jeśli

używasz pałeczek z brokatem, zaaplikuj go, kiedy zajdzie potrzeba. Dodaj

wszelkie inne dekoracje, jakich chcesz użyć. Kiedy klej wyschnie, połóż

kwiaty na ołtarzu albo wystaw na dworze dla elfów.

Używając tych samych akcesoriów, możesz wykonać jeszcze inne

rękodzieło. Wytnij gwiazdki z papieru do wycinanek w jasnych kolorach

i udekoruj brokatem, dzwoneczkami, markerami itp. Potem zrób dziurkę

w każdej gwiazdce i zawieś je na nitce lub wstążce, aby stworzyły girlandę,

którą przystroisz swój elfi ołtarz i podarujesz uczciwym ludziom. Zawieś

gotowe girlandy w miejscu, gdzie słońce będzie oświetlać brokat i dodawać

mu blasku.

Niezależnie od tego, czy rękodzieło zostało przygotowane

z wyprzedzeniem, czy też wykonujecie je podczas rytuału, kiedy wszystkie

podarunki są już zgromadzone w środku kręgu, prowadzący mówi

następujące słowa:

Och, jakież piękne podarunki!

Jestem pewna, że elfi ludek będzie zachwycony!

Potem rozdaj wszystkim butelki do robienia baniek mydlanych, jeśli

jeszcze tego nie zrobiłaś. Kiedy już wszyscy je mają, prowadzący rytuał

mówi:

My też potrafimy czarować: za pomocą wody, światła i powietrza!

Dalej, elfy, dołączcie do nas i zatańczmy razem!

Wszyscy dmuchają bańki mydlane i tańczą wokół kręgu z tak wielką

radością, jak tylko potrafią. Kiedy skończycie, wszyscy mówią następujące

słowa:

Dziękujemy wam, elfy, za dołączenie do nas dzisiaj!

Hurra dla elfów Przesilenia Letniego!

Następnie rozdaj rytualne posiłki, jeśli je masz, upewniając się jednak, że

pozostanie też mały poczęstunek dla elfów. Teraz prowadzący może

powiedzieć:

Elfi ludku, proszę dołącz do nas i poczęstuj się smakołykami.

Dziękujemy wam, panie i pani, za waszą obecność tutaj dzisiaj.

Dziękujemy wam, panie i pani, że pomogliście nam w zabawie.

Zgaś świece boga i bogini. Następnie odpraw cztery żywioły – niech

wszyscy powiedzą:

Dziękujemy ci północy! Dziękujemy ci, zachodzie!

Dziękujemy ci, południe!

Dziękujemy ci, wschodzie! Do widzenia! Do widzenia!

Wygaś świece czterech żywiołów. Kiedy już wszystkie zostały

odprawione, prowadzący rytuał otwiera krąg, jeśli został zakreślony,

wypowiadając słowa:

Krąg jest otwarty, lecz nigdy nie przerwany.

Radosne spotkanie, radosne pożegnanie

i znów radosne spotkanie!

A jeśli w rytuale uczestniczą małe dzieci, możesz po prostu powiedzieć:

Skończyliśmy! Ale było fajnie!