Magia ognia, której najbardziej sprzyja sabat Imbolc, polega na paleniu świec w intencjach, które są dla ciebie ważne. Ogień jest żywiołem, który przynosi oczyszczenie, wypala negatywne emocje, daje siłę do nowych zadań. Dlatego w wigilię Imbolc (jeśli nie zdążysz, możesz to zrobić także 2 lutego) warto wykonać rytuał Siedem Życzeń. Czaruj tylko wtedy, gdy nikt nie będzie ci przeszkadzał.
Potrzebujesz:
* Pięć mniejszych świec i dwie większe. Małe świece oznaczać będą światło pięciu planet, a dwie duże staną się symbolami Słońca i Księżyca.
* Pięć karteczek, na których napiszesz swoje marzenia.
Jak przygotować się do rytuału?
Pięć świec ustaw w kształcie pentagramu, czyli pięcioramiennej gwiazdy. Dwie duże świece ustaw w środku. Na razie ich nie zapalaj. Usiądź wygodnie i zastanów się, czego potrzebujesz do szczęścia. Przygotuj pięć karteczek (i długopis!), na których podczas rytuału będziesz zapisywać marzenia i które położysz obok świec.
Świece ustawiamy tak jak na obrazku (powyżej)
* Jako pierwszą zapal świecę Słońca i ustaw ją w środku pentagramu. Wypowiedź zaklęcie: „Niech światło Słońca wróci w nasze życie i doda nam sił. Proszę cię Słońce o siłę, nadzieję, zdrowie i miłość dla mnie i moich bliskich. Niech dobro zwycięża, a twoje światło prowadzi mnie każdego dnia”.
* Zapal świecę Słońca, a od niej świecę Księżyca i wypowiedz zaklęcie: „Proszę cię, Księżycu, abyś niósł dobrą energię i dodawał mi odwagi. Niech twoje światło prowadzi mnie przez noc”. Pozostałe świece zapal od świecy Księżyca. Po zapaleniu świecy na karteczce wypisz marzenia, a tę połóż pod świecą lub obok niej. W czasie pisania zaklęć świecę Księżyca odstaw w środek kręgu. Jeżeli zgaśnie, to zapal ją ponownie od świecy Słońca.
* Od świecy Księżyca zapal świecę Wenus i powiedz: „Proszę cię, Wenus, o szczęście w miłości, obym kochał i był kochany”. Na karteczce zapisz swoje życzenia dotyczące miłości i relacji z ludźmi.
* Następnie zapal świecę Merkurego i powiedz: „Proszę cię, Merkury, o szczęście w podróży i same dobre wiadomości”. Na karteczce zapisz marzenia dotyczące wakacji, egzaminów i nauki.
* Potem zapal świecę Marsa i powiedz: „Proszę cię, Marsie, o wytrwałość i siłę, by wrogowie trzymali się ode mnie z daleka”. Na karteczce zapisz ambitne zadania, z jakimi w tym roku chciałbyś się zmierzyć.
* Przy kolejnej świecy, czyli Jowisza, powiedz zaklęcie: „Proszę cię, wspaniały Jowiszu, spełnij moje marzenia”. Na karteczce zapisz marzenia o pieniądzach, wygranej, wyzdrowieniu, egzotycznych podróżach. Jowisz to planeta szczęścia, więc proś o nie.
* Ostatnia świeca należy do Saturna, powiedz zaklęcie: „Proszę cię, Saturnie, bądź dla mnie łaskawy, pomóż mi omijać przeszkody”. Na karteczce zapisz, czego w życiu NIE CHCESZ i czego chciałbyś się pozbyć. Tę karteczkę spal albo podrzyj na drobne kawałki.
Niech świece płoną, a ty wizualizuj przez kilka, kilkanaście minut, jak światło wraca w twoje życie. Rytuał skończ, kiedy poczujesz, że nadszedł ten moment, świece nie muszą się dopalić do końca. Możesz zapalić je ponownie podczas następnych dni, aż całe się spalą, lub używać przez resztę roku.
Świece Wenus i Jowisza możesz stosować do innych rytuałów na miłość i pieniądze, świece Słońca i Marsa do rytuałów dodających siły i odwagi, a Merkurego do związanych z podróżami czy nauką. Świeca Saturna służy do wyganiania negatywnych energii i wypalania starych spraw. Karteczki z życzeniami schowaj po skończeniu rytuału i spal w przyszłym roku o tej samej porze. Zanim to zrobisz, sam się zdziwisz, ile życzeń się zrealizowało.
NASIONO OGNIA: RYTUAŁ JEDNOOSOBOWY
Imbolc to naprawdę doskonały czas na wykorzystanie palonego przez nas płomienia, ponieważ ziemia zwraca się w kierunku wiosny, uwewnętrznia ją i celebruje. Ideą „nasiona ognia” jest zasianie w sobie nieokiełznanej energii, która będzie rosła i zakwitnie na wiosnę lub latem. Mój ojciec zwykł określać ten rytuał jako „podłożenie ognia pod tyłek”, ale obie idee są zasadniczo takie same. Niniejszy rytuał jest przeznaczony dla osoby praktykującej w pojedynkę nie bez powodu.
Wiele z nas ma doświadczenie w używaniu magii jako narzędzia do proszenia o to, czego pragniemy. Korzystanie z magii, aby przyciągnąć pieniądze, to starożytna praktyka, która prawdopodobnie utrzyma się tak długo, jak będzie istnieć pojęcie pieniędzy, jednak często koncentruje się ona
na pragnieniu, a nie potrzebie. Nasiono ognia można wykorzystać na rzecz pragnienia, ale wówczas nie będzie ono zbyt użyteczne; masz już do tego zapał i naprawdę tego pragniesz. Nasiona ognia służą bardziej temu, czego potrzebujesz, ale prawdopodobnie nie chcesz.
Doskonałym przykładem wykorzystania nasiona ognia będzie nałóg, którego chcesz się pozbyć. Nasiona mogą być używane do wielu różnych celów, ale te związane z zerwaniem z nałogiem zazwyczaj dotyczą większości z nas. Być może zdajesz sobie sprawę, że należy przestać palić
papierosy, ale w głębi serca po prostu nie masz na to ochoty. Mimo że pragniesz z tym skończyć, są takie chwile, kiedy inne czynniki (jak uzależnienie) mogą z powrotem wciągnąć cię w nałóg. Być może jesteś podekscytowana rozpoczęciem nowych zajęć w college’u, ale odbywają się one o 7:00 w poniedziałek rano. Nasiono ognia pomoże zmotywować cię do zwleczenia się z łóżka w porę, byś mogła zdążyć na zajęcia. A może chcesz napisać „wielką epopeję narodową”, ale nie potrafisz wygospodarować na to czasu? Użycie nasiona ognia pomoże ci obudzić w sobie „gorące pragnienie”,
z którego w razie konieczności będzie można skorzystać. Imbolc to czas siania nasion jakiegokolwiek rodzaju, wiec idealnie nadaje się na zasianie w sobie nasiona ognia. Często stanowi ono prywatną sprawę (w przeciwieństwie do tradycyjnych noworocznych postanowień). Jeśli twoje
rośnie i pomaga ci, jedyną zmianą zaobserwowaną przez innych będzie zmiana twoich nawyków.
Uzasadniona będzie tutaj pewna uwaga: prawdopodobnie słyszałaś następujące zdanie: „Uważaj, czego sobie życzysz, bo może się to spełnić”. W tym przypadku jest to szczególnie prawdziwe. Nie należy używać nasion ognia bez myślenia o wszystkich możliwych następstwach. Jeśli na przykład
siejesz je po to, by znaleźć czas na napisanie powieści, to czy może to negatywnie wpłynąć na twoje relacje w związku lub rodzinie? Nasiono może wywierać wpływ nawet wtedy, gdy staje się bardzo niewygodne. Czasami można jedno wyodrębnić lub wygasić, ale o wiele lepiej jest przemyśleć
swoje życzenia wcześniej i nigdy nie próbować siać więcej niż jedno nasiono ognia naraz.
Niniejszy rytuał najlepiej wykonać w obrębie magicznego kręgu. Nawet jeśli normalnie tego nie robisz, zdecydowanie zaleca się go do tego rytuału, ponieważ należy zadbać o to, by podczas wysiewu nasiona ognia nie były obecne żadne zbłąkane energie. Tak jak w przypadku każdej magii, do przeprowadzenia tego rytuału nie są potrzebne żadne rekwizyty, tylko ty sama, ale jeśli dysponujesz kilkoma przedmiotami liturgicznymi, to ich użycie może mieć korzystny wpływ.
Potrzebne rzeczy:
KARTKA PAPIERU – napisz na niej to, co pragniesz uzyskać od nasiona ognia. Postaraj się, by cel był prosty; nie pisz więcej niż jedno zdanie. Na przykład: „Spraw, bym chciała rzucić palenie” lub „Daj mi odwagę”. Pisz wyraźnie, byś mogła z łatwością odczytać tekst.
KOCIOŁEK – można wykorzystać półmisek w ciemnym kolorze lub ceramiczny, metalowy lub gliniany garnuszek.
ATHAME – zamiast niego może być nóż, ale powinien być bez ostrego czubka (jak nóż do masła), a jego rączka owinięta czymś czarnym. Ewentualnie można zastąpić go różdżką.
KIELICH – można użyć zwyczajnej czystej szklanki.
CIECZ – chociaż niewielka ilość alkoholu nikomu nie szkodzi, to nie dla wszystkich jest odpowiedni. Skorzystaj z gorącej herbaty lub, jeśli wolisz, gorącej wody.
MAŁA BIAŁA ŚWIECZKA I ŚWIECZNIK – może być zwyczajna mała biała urodzinowa świeczka na małym spodku lub biały tealight w szklanym świeczniku. Najlepsza będzie świeca, którą samodzielnie wykonałaś, lub ta, którą już wcześniej poddałaś czarom.
BIAŁY OBRUS OŁTARZOWY – odpowiedni będzie każdy czysty biały obrus. Nie musi być taki, który wykorzystujesz wyłącznie do rytuałów.
STÓŁ OFIARNY – nie musi to być specjalny stół ofiarny; sprawdzi się jakikolwiek mały stolik, przy którym można stanąć. Powinien być na tyle duży, by pomieścić rekwizyty, których będziesz używać podczas rytuału, ale jednocześnie na tyle mały, żeby można było łatwo wokół niego chodzić.
ZAPALNICZKA LUB ZAPAŁKI – za pomocą których zapalisz świecę podczas rytuału.
Jeśli masz trudności ze staniem lub klęczeniem przez więcej niż kilka minut, zastanów się nad ustawieniem w pobliżu ołtarza krzesła lub stołka. Potrzebne mogą być również obcęgi lub szczypce do trzymania spalanej kartki papieru. Imbolc to idealny czas na zasianie ziarna ognia, a o tej porze roku oczywistym bóstwem, do którego podczas niniejszego rytuału można zwrócić się o pomoc i siłę, jest Brygida. Można zastąpić ją bóstwami (lub dodać inne bóstwa) z własnej ścieżki duchowej, ale zwracając się w Imbolc właśnie do Brygidy, z pewnością znacznie przyczynisz się do realizacji całego procesu. Jeśli zdecydujesz się dostosować rytuał do innego bóstwa, upewnij się, czy
przepisałaś zaklęcia tak, by dotyczyły tego, do którego będziesz się zwracać o pomoc.
Oczyść miejsce, w którym będziesz przeprowadzała rytuał. Oczyszczenie w sensie fizycznym jest oznaką szacunku wobec bóstw, które zaprosisz do tej przestrzeni, oraz minimalizuje czynniki rozpraszające, które mogłyby odciągnąć twoje myśli od rytuału. Do czyszczenia w sensie duchowym użyj dobrego kadzidła lub wiązki do okadzania, by przepędzić ze swojej przestrzeni wszystkie niepotrzebne moce. Pamiętaj, że w codziennym życiu gromadzą się negatywne czy też niepotrzebne energie, więc oczyszczaj z nich swoją przestrzeń za każdym razem, kiedy zamierzasz wykorzystać ziarno ognia, upewniając się w ten sposób, że żadna niepożądana energia nie dostanie się do twojego wnętrza.
Rozłóż na stole ofiarnym obrus, a następnie postaw potrzebne rekwizyty. Kociołek i kielich powinny znajdować się po lewej (zachodniej) stronie stołu. Nie napełniaj niczym kociołka. Athame i/lub różdżka powinny być po prawej (wschodniej) stronie. Na środku ołtarza ustaw w świeczniku świecę (jeszcze jej nie zapalaj). Połóż przed nią kartkę papieru z wypisanym na niej życzeniem dla nasiona ognia. Na końcu napełnij kielich. Jeśli używasz gorącej wody lub herbaty, zadbaj o to, by nie była zbyt gorąca, żeby się nią nie poparzyć. Kielicha nie napełniaj do pełna. Wystarczy tylko kilka centymetrów, zwłaszcza jeśli używasz alkoholu.
Możesz użyć poniższego podziału na cztery strony świata lub zastosować własną metodę do wyznaczenia magicznego kręgu. Pamiętaj, że chociaż nazywamy je „kręgami”, to w rzeczywistości są to kule. Jest to szczególnie ważne w przypadku rytuałów takich jak niniejszy, podczas którego będziesz stać z uniesionymi rękami. Musisz mieć pewność, że kula będzie na tyle duża, by można było unieść ręce, nie dotykając jej krawędzi. Magiczne kręgi zwykle wzywa się, prosząc cztery żywioły do przyłączenia się. Każdy element jest związany z danym kierunkiem wyznaczanym przez kompas. Niektórzy poganie dostosowują swoje kręgi do prawdziwej północy (czyli wskazują na rzeczywistą, północą „górę” naszej planety), podczas gdy inni ustawiają je zgodnie z północą magnetyczną (która od czasu do czasu się zmienia). Istnieją cztery „kardynalne” punkty oznaczenia granic kręgu. Jeśli będziemy się poruszać wokół kręgu zgodnie z ruchem wskazówek zegara (często mówi się na niego „deosil”), żywiołem wschodu jest powietrze, południa ogień, zachodu woda, a północy ziemia. Wyznaczając strony świata, obejdź raz dookoła ołtarz w pobliżu jego zewnętrznych krawędzi, ale pozostając ciągle w kręgu. Zewnętrzną krawędź kręgu można wyznaczyć za pomocą athame lub różdżki. Jeśli używasz jednego z tych przedmiotów, połóż je z powrotem na ołtarzu, zanim przystąpisz do następnego etapu. Zaczynając od wschodniej ćwiartki kręgu, obejdź go całego jeden raz. Powróciwszy na wschodnią część, stań plecami do środka kręgu, wciąż pozostając w kręgu/kuli. Unieś ręce i wypowiedz następującą (lub podobną) ewokację:
Duchy wschodu, wielkie siły powietrza,
wzywam was tej nocy do mojego kręgu i proszę,
byście dołączyły do mnie z powodu ważnej rzeczy,
jaką tutaj czynię.
Proszę, wnieście ze sobą mądrość i fantazję do tego kręgu
i natchnijcie moje działania tego wieczoru.
Przechodź do kolejnych ćwiartek i powtarzaj cały proces, wypowiadając następujące ewokacje:
Duchy południa, wielkie siły ognia,
wzywam was tej nocy do mojego kręgu i proszę,
byście dołączyły do mnie z powodu ważnej rzeczy,
jaką tutaj czynię.
Proszę, wnieście do tego kręgu siłę i energię
i strzeżcie mych działań tego wieczoru.
Duchy zachodu, wielkie siły wody,
wzywam was tej nocy do mojego kręgu i proszę,
byście dołączyły do mnie z powodu ważnej rzeczy,
jaką tutaj czynię.
Proszę, wnieście do tego kręgu współczucie
i odważne nastawienie do zmian
i oświećcie mnie w mych działaniach tego wieczoru.
Duchy północy, wielkie siły ziemi,
wzywam was tej nocy do mojego kręgu i proszę,
byście dołączyły do mnie z powodu ważnej rzeczy,
jaką tutaj czynię.
Proszę, wnieście do tego kręgu siłę i rozsądek
i usprawnijcie moje działania tego wieczoru.
Po wyznaczeniu wszystkich ćwiartek obejdź ołtarz wokół zgodnie z ruchem wskazówek zegara, aż staniesz w południowej części kręgu. Odwróć się, stań twarzą do ołtarza i wypowiedz następującą inwokację:
Bogini Brygido, bogini ognia i wody,
wzywamy cię i zapraszamy do kręgu,
jaki wyznaczyłam tej nocy.
Bogini świętej studni i strażniczko ognia, proszę,
wnieś do kręgu tej nocy siłę i mądrość,
by tchnąć żar i energię w nasiono ognia,
co pomoże mu rozwijać się i rosnąć.
Brygido, patronko kuźni, oddając ci cześć,
proszę o pomoc i oświecenie mnie
w mych działaniach tego wieczoru.
Zapal świeczkę i powiedz:
Przybywam tu dzisiaj,
aby prosić w postaci nasiona ognia o zmianę.
Bogini Brygido, pomóż mi uformować i zasiać to ziarno,
z którego mogą wyrosnąć wielkie rzeczy.
Weź kartę papieru i wypowiedz następujące słowa:
Wysiewam to nasiono ognia dzisiejszej nocy
tylko w jednym celu [przeczytaj to, co napisałaś].
Czytaj powoli i wyraźnie, aby mieć pewność, że nie będzie żadnych wątpliwości, co nasiono ognia ma zrealizować. Kartkę złóż w trójkąt, który będzie na tyle mały, aby można go było zmieścić w kociołku, ale też wystarczająco duży, by zachować bezpieczeństwo podczas trzymania kartki
nad płomieniem świecy. Po złożeniu kartki trzymaj ją mocno dominującą ręką, a jednocześnie skieruj wzrok na świecę. Myśli nakieruj na cel nasiona ognia. Zwizualizuj je w sobie, jak idealnie realizuje zadanie. Nasiono wyobraź sobie jako małą czerwoną kulę, z której wnętrza bije jasny płomień Brygidy. Kontynuuj medytację i wizualizację, aż poczujesz, jak wytwarzasz energię nasiona ognia. W chwili, gdy z łatwością ją wyczujesz, trzymając jeden róg trójkąta kartki papieru nad płomieniem świecy, jednocześnie powiedz:
Wzywam cię, Brygido, bogini ognia i wody,
byś wniosła te słowa do wnętrza mojego nasiona ognia.
To oto nasiono ognia nie zmarnieje,
dopóki jego cel nie zostanie w pełni zrealizowany.
Niechaj tak się stanie!
Połóż palącą się kartkę papieru w kociołku. Kiedy papier będzie trawiony przez ogień, wyobraź sobie, jak z popiołów powstaje nowe ziarno ognia, świecąc ciepłym i jasnym światłem. Po całkowitym spaleniu kartki nasiono ognia będzie w pełni umocnione i gotowe do hartowania.
Następny krok utwardzi zewnętrzną powłokę nasiona, co zapewni mu długotrwałość. Zmniejszy również żar bijący od płomienia Brygidy na tyle, byś mogła bezpiecznie zachować ziarno w sobie. Hartowanie nasiona wymaga jego przeniesienia, ale nie wolno go dotknąć: chodzi o symboliczną
konstrukcję, która nie do końca istnieje na płaszczyźnie fizycznej. Niemniej jednak da się je przenieść, umieszczając ręce po obu stronach kociołka, który zawiera nowo powstałe nasiono ognia.
Koncentrując myśli wyłącznie na przenoszeniu nasiona, unieś ręce nad kociołkiem, by je stamtąd wyciągnąć. Przenoś je powoli, aż znajdzie się ono nad kielichem. Wtedy powiedz:
Nasiono zostało umocnione ogniem,
ale musi być również zahartowane,
podobnie jak kowal hartuje stal.
Pobłogosław zatem to ziarno siłą wody,
tak by nigdy mnie nie poparzyło.
Wypuść nasiono ognia tak, by wpadło do kielicha. Weź głęboki oddech, unieś kielich powyżej poziomu oczu i powiedz:
W tym oto błogosławionym kielichu
zostało przygotowane nasiono ognia.
Proszę, by wszystkie siły zebrane w tym kręgu tej nocy
pobłogosławiły i umocniły to ziarno,
by pomóc mi osiągnąć swój cel, nikomu nie szkodząc.
Nasiono stanie się teraz częścią tego, kim jestem,
jako że będę nosić ów płomień w sobie.
Niechaj tak się stanie.
Tak szybko, jak zdołasz, wypij napój wypełniający kielich. Jeśli to możliwe, pij go (z nasionem ognia w środku) wkładając w tę czynność jak najmniejszy wysiłek. Po wypiciu całego napoju można zakończyć rytuał:
Nasiono jest we mnie i nawet teraz czuję jego ciepło.
Będzie płonąć we mnie, aż jego cel zostanie osiągnięty.
Dziękuję, bogini Brygido, za podzielenie się ze mną
swym płomieniem i wodą tej nocy, dzięki czemu
mogę w sobie dokonać tej zmiany.
Opuszczam ten krąg jako nowo narodzona osoba,
z ziarnem ognia jarzącym się
w samym środku mego serca.
Odstaw pusty kielich na jego miejsce na ołtarzu. Jeśli chcesz wykonać inne magiczne czynności, możesz skorzystać z kręgu aż do zakończenia wszystkich zadań. Następnie usuń magiczny krąg przy użyciu własnych technik. Jeśli skorzystałaś ze sposobu wyznaczania kręgu, jaki zawarłam w tym rytuale, możesz go usunąć zgodnie z poniższym opisem.
Najpierw uwolnij wszystkie bóstwa, które przywołałaś (oprócz Brygidy), a następnie odwołaj boginię:
Wielka Brygido, bogini ognia i świętej studni,
dziękuję za to, że dołączyłaś
do tego magicznego kręgu tej nocy oraz za energię i mądrość,
jakie na mnie zesłałaś.
Uwalniam cię z tego kręgu i proszę tylko, byś słyszała mój
głos i dołączyła do mojego kręgu,
gdy ponownie przywołam twoje imię.
Obchodź ołtarz zgodnie z deosilem (w prawo), aż dojdziesz do północnej ćwiartki. Stojąc plecami do ołtarza, uwolnij północą część kręgu jako pierwszą:
Duchy północy, wielkie siły ziemi,
otwieram ten magiczny krąg i uwalniam was.
Zostańcie, jeśli chcecie, odejdźcie, jeśli musicie.
Następnie przejdź w lewo (mówi się także „w złą stronę”) do zachodniej ćwiartki i powtórz cały proces, ale tym razem odnośnie do żywiołu wody. Zwolnij także południową i wschodnią ćwiartkę. Na końcu powiedz:
Krąg jest otwarty, ale nie złamany.
Dzisiejszej nocy nadchodzi magia.
Popiół z kociołka zutylizuj pod bieżącą wodą lub zakop w ogródku. Ci, którzy praktykują magię za pomocą kadzidełek, mogą również przesiać popiół i dodać go do swojej głównej magicznej kadzielnicy.
NOWA/ODNOWIONA MIŁOŚĆ: RYTUAŁ
DLA PAR
Luty to miesiąc związany z miłością, romantycznością oraz płodnością. Niniejszy rytuał ma na pomóc stwierdzić – lub potwierdzić – miłość między dwojgiem ludzi. Rytuał został napisany w sposób niewskazujący płci, dzięki czemu może z niego skorzystać każda para. Miłość nie kieruje się głosem rozsądku lub wpływami społecznymi, dlatego tak ważne, by magia miłości również była niczym nieskrępowana. Miłość może także istnieć pod postacią platonicznych emocji, dlatego rytuał ten (z niewielkimi zmianami) przeznaczony jest dla dowolnej pary osób, a nie tylko zakochanych.
Wszystkie rytuały, o jakich przeczytałaś w niniejszej serii książek, można i należy modyfikować tak, by pasowały do twojej duchowej ścieżki i osobistych przekonań. W szczególności właśnie ten powinien być dostosowany tak, by idealnie do ciebie pasował. Ustną część zaklęcia należy
zapisać oddzielnie dla ciebie i drugiej osoby w rytuale. Poniższe słowa stanowią tylko propozycję, gdyż jest to bardzo osobisty rytuał. Jest idealny na Imbolc, ale równie dobrze można przeprowadzić go w dowolnym momencie pełni księżyca (zazwyczaj podczas Imbolc), a nawet świeckiego święta, jakim są walentynki. Wybierz taki moment, podczas którego obie/oboje będziecie mogły/mogli być ze sobą i nikt nie będzie wam przeszkadzał. To może być prawdziwy wyczyn, jeśli masz w domu dzieci, ale owych kilka minut poświęconych ukochanej osobie będzie wspaniałym prezentem dla was
obojga/obu.
Potrzebne rzeczy:
czerwona lub różowa świeczka w kształcie stożka (ze świecznikiem) lub walca;
2 białe świece w kształcie stożka ze świecznikami;
olejki eteryczne lub dwa małe kadzidełka w formie patyczków symbolizujące każdego uczestnika (użyj tylko kilku kropli każdego zapachu); uczestnicy powinni wybrać olejek lub kadzidełko, z którym mocno się identyfikują; jeśli zdecydujesz się na kadzidełko, potrzebna będzie także kadzielnica; najlepsza będzie ta wypełniona popiołem lub piaskiem;
kielich; dobrze sprawdzi się ładny kieliszek do wina;
dwa małe kubki, najlepiej z dzióbkiem, jakie mają te z podziałką; posłużą do rozlewania napoju;
coś do picia; każdy napój symbolizuje daną osobę;
obrus ołtarzowy, który podoba się obu uczestnikom (stosowny jest zawsze biały obrus, ale różowy lub czerwony również dobrze się sprawdzi);
delikatna muzyka w tle; nieobowiązkowa, ale może wprowadzić w świetny nastrój;
każdy z uczestników powinien przynieść także niewielki przedmiot, który przypomina mu o tej drugiej osobie;
mieszadełko do kawy, drewniany patyczek do lodów lub łopatka do
mieszania (opcjonalnie) skrawek materiału do udekorowania świec; użyj go wtedy, jeśli wybrane olejki eteryczne nie zawierają olejku zasadowego (opcjonalnie) lub jego nośników.
Przeprowadzenie tego rytuału w świetle księżyca wyzwoli jeszcze więcej energii i emocji. Nie trzeba jednak czekać na pełnię; światło półksiężyca jest równie mocne i oczywiście sam księżyc stanowi znaczący symbol dla wielu zakochanych. Polecam, abyś wykonała ten rytuał, odziana w powietrze (bez ubrań), ale podczas żadnego rytuału nie rób niczego, przez co poczujesz się niekomfortowo. Taki rodzaj odzienia nie jest dla każdego, ale jeśli nigdy wcześniej tego nie próbowałaś, byłby to pierwszy dobry nagi rytuał. Jeśli ty i twoja ukochana osoba nigdy wcześniej nie odprawialiście razem
czarów, dobrze byłoby porozmawiać o tym, w jaki sposób chcecie to zrobić. Rytuał można przeprowadzić w magicznym kręgu, ale nie jest to wymagane. Możesz przywołać do niego swoje bóstwa lub przeprowadzić go tak, jak napisano w niniejszej książce. Dopóki tylko się ze sobą zgadzacie, dopóty możecie dokonywać w rytuale tylu zmian, ile chcecie.
Zacznijcie od przyciemnienia źródła światła i wyłączenia telefonów. Jeśli zdecydowałaś się na muzykę, włącz ją przed rozpoczęciem rytuału. Rytuał ma za zadanie umilić czas zakochanych (dlatego zaleca się łagodną muzykę), więc jeśli ty i twój ukochany / twoja ukochana bardziej gustujecie w heavy metalu, możesz ustawić muzykę trochę głośniej. Chociaż wiele rytuałów
związanych z Imbolc można przeprowadzać na zewnątrz (tak, nawet w lutym!), ten akurat jest zdecydowanie przeznaczony do pomieszczeń zamkniętych. Nagi rytuał w Imbolc jest tylko dla najodważniejszych i najtwardszych! Dobrym wyborem miejsca będzie sypialnia, o ile jest w niej wystarczająco dużo miejsca na to, by usiąść razem na podłodze.
Rozłóż obrus ołtarzowy. Jeśli chcesz, możesz wykorzystać niski stolik jako ołtarz, ponieważ jest to rytuał, który dobrze się przeprowadza, siedząc na podłodze (jeśli jesteś w stanie). Zadbaj o to, by niezależnie od powierzchni, z której korzystacie, była ona bezpieczna dla świec. Przy palących się trzech świecach i kadzidle solidna powierzchnia jest ważna, aby uniemożliwić przewrócenie się przedmiotom rytualnym. Podpalenie własnego domu nie byłoby zbyt dobrym pomysłem na okazanie miłości do siebie! Umieść obie białe świece w odpowiednich świecznikach. Jedną ustaw po lewej stronie ołtarza, a drugą po prawej. Zgodnie z tradycją świeca mężczyzny powinna znaleźć się po prawej stronie, a kobiety po lewej, ale według nowoczesnej magii można zmienić ustawienie w dowolny sposób. W związkach jednopłciowych podział stron ołtarza na „męskie” i „kobiece” może być nawet bez znaczenia. Bóstwa są bardziej elastyczne odnośnie tego typu rzeczy niż większość ludzi, więc dostosuj ołtarz tak, by pasował do twojej konkretnej sytuacji. Wystarczy zdecydować, kto będzie po której stronie ołtarza, i odpowiednio rozłożyć swoje przedmioty. Używanie zwrotów takich
jak „osoba, po lewej stronie ołtarza”, może nie jest zbyt poetyckie, ale nadrabia się to poprzez integrację społeczną.
Następnie na środku obrusu postaw czerwoną świecę. Jeśli korzystasz z olejków eterycznych, dodaj niewielką ilość każdego z nich do małego naczynia lub miski. Wystarczy tylko kilka kropli każdego zapachu. Uczestnicy powinni umieścić olejki obok świec, każdy po swojej stronie obrusu. Jeśli używacie kadzidełek w patyczkach, również powinniście ustawić je obok białej świecy, która was reprezentuje. Kilka centymetrów przed czerwoną świecą powinien znajdować się pusty kielich. Jeśli używasz kadzidła, kilka centymetrów przed kielichem powinna stać kadzielnica. Wreszcie na ołtarzu postaw dwa małe kieliszki, po jednym z każdej strony.
Przed rozpoczęciem rytuału zapal dwie białe świece i częściowo napełnij małe kieliszki oraz postaw je po obu stronach ołtarza. Docelowo płyny z dwóch kieliszków zostaną ze sobą zmieszane, a następnie wypite, więc uczestnicy powinni mieć to na względzie, wybierając trunek. I chociaż można
wlać do jednego kieliszka mleko, a do drugiego wódkę, to jakoś nie jestem w stanie wyobrazić sobie, że coś takiego nadawałoby się do picia. Gdyby wódka zostałaby zastąpiona syropem czekoladowym, powstałoby z tego coś znacznie smaczniejszego. Jeśli masz wątpliwości co do wyboru trunków,
zawsze sprawdzi się czysta woda. Po dostrojeniu muzyki i oświetlenia, zamknięciu drzwi i zapaleniu świec można rozpocząć rytuał. Jeśli chcesz przeprowadzić go nago, zdejmijcie ubrania tuż przed rozpoczęciem. Uczestnicy powinni siedzieć przed ołtarzem (po stronie południowej, jeśli ołtarz skierowany jest na północ), zwróceni do siebie twarzami. Usiądźcie w dowolny wygodny dla siebie sposób. Zanim zaczniecie, poświęćcie kilka minut na oczyszczenie swoich umysłów. Gdy będziesz gotowa, spójrz w oczy partnera(-ki), aby upewnić się, czy on lub ona jest także gotowy(-a).
Zaczyna osoba siedząca po prawej stronie (po stronie wschodniej, jeśli ołtarz skierowany jest na północ). Pamiętaj, że wypowiedziane słowa stanowią tylko uogólnione sugestie. Słowa należy dobierać w taki sposób, by możliwie w jak największym stopniu były konkretne, osobiste i przemawiały do partnera(-ki).
Pokochałam cię, jak tylko moje oczy
po raz pierwszy napotkały twoje.
To, co mogło pozostać pustym i samotnym istnieniem,
zostało powołane do życia dzięki twej miłości.
Wypełniasz moją duszę i moje serce –
bez ciebie byłabym niekompletna.
[Wskaż na białą świecę znajdującą się po prawej stronie ołtarza]
Ta świeca jest światłem,
jakie wnosisz do mojego życia.
Twoja siła przegania cienie z moich myśli,
a wnosi radość i bezpieczeństwo do mojego życia.
Osoba po lewej stronie odpowiada:
Już od tak dawna cię kocham.
Kiedy po raz pierwszy dotknęłaś mojej duszy,
wznieciłaś we mnie jasny płomień.
Wypełniasz moje serce i moją duszę taką miłością,
w której istnienie trudno mi uwierzyć.
Moje życie było niewiarygodnie puste do czasu,
aż twoje światło wypełniło tę ciemną,
pustą przestrzeń wewnątrz mnie.
[Wskaż na białą świeczkę znajdującą się po lewej stronie ołtarza]
Ta świeca jest światłem,
jakie wnosisz do mojego życia.
Twoje światło pokazało mi miłość inną,
niż można by było sobie wyobrazić.
Połączenie naszych istnień
stworzyło wyjątkowy posmak,
jaki nigdy wcześniej nie przyszedłby mi na myśl.
Weź kieliszek z lewej strony ołtarza i wlej trochę swojego trunku do kielicha. Następnie osoba po prawej stronie odpowiada:
Nasze wspólne życie ma smak,
jaki nigdy wcześniej
nie przyszedłby mi na myśl.
Teraz nie wyobrażam sobie życia bez niego.
Weź kieliszek z prawej strony ołtarza i wlej trochę swojego trunku do kielicha. Pozwól, by płyny wymieszały się samoistnie lub zmieszaj je ze sobą. Każde z was powinno włożyć wskazujący palec dominującej ręki do kielicha i we dwójkę zamieszać trunek. Jeśli wolisz nie robić tego palcami, użyj
drewnianego patyczka do lodów lub mieszadełka do kawy. Chwyćcie dominującą ręką mieszadło i wspólnie zamieszajcie miksturę. Następnie powiedzcie:
Dwoje staje się jednym,
a jedno daje siłę dwóm.
Każde z was obiema rękami unosi kielich na wysokość oczu. Kiedy osoba
z prawej strony pije napój z kielicha, ta po lewej powinna powiedzieć:
Tej nocy mój duch jest twoim, a twój moim.
Tak jak mieszają się te płyny,
tako i nasze dusze.
Kiedy napój będzie pić osoba z lewej, ta z prawej powtarza te same słowa. Odstawcie kielich na ołtarz. Jeśli zdecydowaliście się używać w rytuale olejków, obie osoby powinny „odziać” nimi świece stojące po każdej stronie ołtarza. Nie zapominaj, że należy unikać kontaktu czystych olejków
eterycznych z gołą skórą. Jeśli używasz oleju roślinnego, wówczas nacieranie nią świecy palcami będzie bezpieczne. W przeciwnym razie wcieraj olejek za pomocą ściereczki.
Jeśli zdecydowałaś się użyć w rytuale patyczkowych kadzideł, obie osoby powinny zapalić je po każdej stronie ołtarza od swojej świeczki. Włóż oba patyczki obok siebie do stojaka na kadzidełka. Kiedy czerwona świeca zostanie odziana lub kiedy w kadzielnicy zapłonie kadzidło, powiedzcie:
Dwie dusze stają się jednym,
jako i dwa zapachy stają się jednym.
Dwie dusze stają się jednym,
jako i dwa płomienie stają się jednym.
Złapcie się za ręce nad kielichem (osoba po prawej lewą ręką, osoba z lewej – prawą). Teraz każdy podnosi swoją świecę wolną ręką i wspólnie zapalacie czerwoną świecę, używając do tego obu świec. Odstawcie świece na ołtarz. W tym momencie wytworzy się bardzo intensywna energia, którą
można uczcić poprzez akt seksualny lub po prostu ciesząc się tą niezwykłą wspólną chwilą.
Po zakończeniu zgaś świece tak, jak radzono wcześniej w tej książce. Jeśli kadzidełka nadal się palą, a wy wciąż jesteście w pokoju, zostaw je do ich samoistnego wypalenia. Nigdy nie zostawiaj zapalonych kadzideł, świec ani czegokolwiek innego, gdy wychodzisz z pokoju, dzięki czemu będziesz mogła wciąż istnieć i świętować kolejne sabaty Imbolc.
PRZEBUDZENIE SMOKA: RYTUAŁ DLA GRUPY
W Imbolc ziemia zaczyna się budzić i przygotowywać do wiosny, która jest tuż za rogiem. To czas ziemskiego „przyspieszenia”, gdy zaczynają się „kotłować” nowe życie i pomysły. To również święto ognia i światła. Symbolem od dawna związanym z obiema ideami, a także z Brygidą i Imbolc, jest smok. Niniejszy rytuał budzi z zimowego odpoczynku uśpione duchy oraz daje nowe życie i energię planom, które ukształtują się na płaszczyźnie fizycznej. Podobnie jak zahibernowane zwierzęta zaczynają się ożywiać pod koniec śnieżnej zimy, tak i smok żyjący w ziemi (i wewnątrz każdego z nas) również się budzi. Ten ziemski smok będzie ci towarzyszył, dopóki nie powróci zima. Na Imbolc jest gotów powstać, przeciągnąć się i rozgrzać nas od wewnątrz.
Centralnym punktem tego rytuału jest ołtarz nakryty żółtym obrusem symbolizującym zarówno coraz mocniej przygrzewające nad nami słońce, jak i gorące jądro ziemi pod nami. Owinięty w te źródła ciepła leży ziemski smok. Uczestnicy rytuału wykonają własną replikę takiego smoka i nie tylko go zbudzą, ale także z nim pofruną, kiedy ten wszystkim zapali świeczki. Osoba najbliżej ołtarza zapala świecę, która będzie powoli przechodzić od grzbietu „smoka” do jego głowy. Wraz z ogniem odzyskanym po swoim śnie smok powstanie z ciepłego legowiska i podaruje swój ogień, pomagający
zrealizować cel każdego z uczestników w nadchodzących ciepłych dniach. Niniejszy rytuał jest przeznaczony dla pięciu lub więcej osób, ale można się podczas niego równie dobrze bawić z mniejszą liczbą uczestników. Doskonała liczba ludzi do tego rytuału to trzynaście, ale łatwo przystosować go także do znacznie większych grup. Chociaż grupy tworzą często koweny,
istnieją liczne przypadki, gdy w rytuałach (na przykład publicznych lub będących częścią dużego festiwalu) brały udział mniej formalne grupy. Dla uwzględnienia wszelkich ewentualności użyjemy określenia „Wiodąca”, odnosząc się do osoby przy głowie smoka, i „Kotwica” do osoby na końcu ogona, zamiast tytułować je Najwyższą Kapłanką czy Najwyższym Kapłanem. Kotwica stanowi początek łańcucha ludzi, który utworzy ciało smoka.
Rytuału nie trzeba przeprowadzać w granicach magicznego kręgu. Jeśli jednak twoja grupa zazwyczaj w nim działa, to i tak da się go wykonać, należy tylko pamiętać, że trzeba wyznaczyć sporo większy krąg niż normalnie. Potrzebna jest wystarczająco duża przestrzeń, by cała grupa mogła
się złapać za ręce i utworzyć pokaźny krąg. Stół ofiarny może posłużyć jako punkt centralny rytuału, a jeśli masz zamiar przeprowadzić go na zewnątrz, może być nim niewielkie ognisko z sąsiadującym z nim stołem ofiarnym.
Potrzebne będą:
stół ofiarny w centrum przestrzeni rytualnej (opcjonalnie w niedalekiej odległości od ogniska);
żółty obrus na ołtarz;
biała świeca w kształcie walca;
biała świeca w kształcie stożka;
świecznik do świeczki, którą po zapaleniu będzie można łatwo przekazywać od jednej osoby do drugiej; lampion, który ma metalową lub
szklaną kratkę zapobiegającą przypadkowemu dotknięciu płomienia – taki będzie idealny do tego rytuału;
kadzidełko ze smoczej krwi i kadzielnica; patyczki lub stożki będą najwygodniejsze w użyciu, ale kadzidłowy krążek z węgla drzewnego i czysta żywica smoczej krwi będą równie dobre; jeśli nie masz dostępu do kadzidełka z naturalnej smoczej krwi (nie tego „zanurzanego”),
możesz użyć dowolnego naturalnego kadzidła; dobry zamiennik stanowi estragon palony na krążku z węgla drzewnego (estragon oznacza „mały smok”);
dodatkowe świece i świeczniki; każdy uczestnik powinien przynieść
własną świeczkę (dowolnego koloru i kształtu) i odpowiedni świecznik;
jeśli używacie latarenki ze świecą, Wiodąca („głowa” smoka) powinna wybrać jako osobistą święcę tę w kształcie stożka.
Ołtarz powinien być przykryty żółtym obrusem z centralnie na nim umieszczonymi białą świecą w kształcie walca, kadzidłem i kadzielnicą. Najpierw zapal świeczkę, a jeśli używasz kadzidłowego krążka do palenia kadzidła, również należy go wcześniej zapalić. Patyczki lub stożek można
zapalić podczas rytuału lub po zapaleniu walcowej świecy. Biała świeca stożkowa powinna leżeć na stole obok jej świecznika lub latarenki. Po wejściu do strefy rytualnej każdy uczestnik powinien postawić swoją świecę (już umieszczoną w świeczniku) na stole ofiarnym. Gdy wszyscy będą
gotowi, niech każdy stanie w kręgu w takim miejscu, w jakiej będzie stać, kiedy zacznie się rytuał (Wiodąca i Kotwica stoją obok siebie, aby zamknąć pętlę). Wszyscy zwracają się twarzą do stołu ofiarnego i chwytają się za ręce, następnie zwiększają krąg na tyle, by utworzyć wygodną dla siebie przestrzeń. Gdy krąg zostanie uformowany, można puścić ręce.
Aby rozpocząć formowanie smoka, Kotwica podchodzi do ołtarza i odnajduje swoją świecę i świecznik, po czym wraca na swoje miejsce w kręgu i kładzie świecę w świeczniku tam, gdzie przed chwilą sama stała. Następnie Kotwica powinna stanąć przy ołtarzu (przed niezapaloną świecą
stożkową) i skierować twarz ku białej stożkowej świecy. Z Kotwicą w tym miejscu smok zaczyna się wić od ogona. Osoba stojąca w kręgu po lewej stronie pustego miejsca po Kotwicy
bierze jej świecę, odstawia ją i zajmuje miejsce Kotwicy w kręgu. Następnie staje po prawej stronie Kotwicy, zwrócona twarzą do białej walcowej świecy. Każdy po kolei zabiera swoją świecę, ustawia ją na swoim miejscu w kręgu, a następnie dołącza do innych wokół ołtarza. Pamiętaj, że wraz z gromadzeniem się wokół niego coraz większej liczby osób ma powstać jedna spirala, a nie seria kręgów. Gdy sznur osób owinie się wokół Kotwicy, powinien ją okrążyć i ciągnąć się dalej jako pojedyncza, nieprzerwana linia. Wszystkie osoby będące w spirali powinny stać skierowane twarzą do ołtarza. Kiedy uczestnicy będą podchodzić po swoje świece, należy umożliwić im przejście przez spiralę, aby mogły dotrzeć do ołtarza.
Wraz z dołączaniem coraz większej liczby osób do uśpionego smoka zacznie on zawijać się wokół ołtarza. Gdyby można było przyjrzeć się smokowi z góry, wyglądałby jak prawoskrętna spirala, ale i tak zobaczysz go, wyłaniającego się z niej, wzlatującego zgodnie z ruchem wskazówek zegara.
Kiedy Wiodąca znajdzie się w odpowiednim miejscu, wtedy zacznie się prawdziwa zabawa. Jest ona teraz głową smoka, a Kotwica – czubkiem jego ogona. Ta pierwsza powinna zasygnalizować, kiedy znajdzie się na swoim miejscu, by ta druga mogła zacząć. Jeśli używacie kadzidełka w patyczkach lub w kształcie stożka, Kotwica powinna je najpierw zapalić od płomienia walcowej świecy. Jeśli korzystacie z krążka węgla drzewnego, dodaj do niego szczyptę kadzidła. Następnie przywołaj do rytuału smoka:
Wielki stary smoku, opiekunie ziemskiego ciepła,
zwiastunie dobrodziejstw, wzywamy cię
do stworzonej na twoją cześć spirali.
Następnie Kotwica powinna na ołtarzu zapalić świecę stożkową od walcowej. Jeśli używacie latarenki, należy wstawić do niej świecę i zamknąć jej drzwiczki. Teraz Kotwica powinna głośno obwieścić:
Wielki smoku, składamy ci w ofierze ten oto płomień
ze środka naszego ołtarza,
byś ponownie rozpalił swój uśpiony ogień.
Wszyscy powinni wykrzyknąć z identycznym entuzjazmem:
Wielki smoku, obudź się!
Zachowując stosowną ostrożność, Kotwica powinna wziąć świecę i przekazać ją osobie stojącej po swojej prawej stronie, mówiąc: „Błogosławieństwa płomienia”. Świecznik lub lampion należy przekazać kolejnej osobie po prawej stronie, za każdym razem wypowiadając powyższe błogosławieństwo. Uważaj, aby nikogo nie poparzyć, jeśli korzystasz z niczym nieosłoniętego płomienia. Gdy świeca zostanie przekazana Wiodącej, staje się ona głową smoka i mówi:
Wzywamy cię, wielki stary smoku,
byś przyjął ofiarowany ci ten oto płomień,
jaki możesz wzniecić z owych uśpionych ciemnych dni,
i pobłogosław nam, albowiem przygotowujemy się
do rychło mających nadejść płodnych dni.
Cała grupa powinna następnie zaintonować: „Obudź się! Obudź! OBUDŹ!”. Wiodąca, wysoko unosząc świecznik lub lampion, woła: „Smok się przebudził i jest gotowy do lotu!”.
A teraz nadszedł moment, by smok poleciał! Jego głowa, obróciwszy się o 180 stopni i trzymając na początku szeregu świecznik lub lampion, zaczyna przesuwać się w prawo za resztę smoka. Kiedy przesunie się za danym uczestnikiem, ten również się obraca i dołącza do lecącego smoka.
Rozwijanie smoka kontynuujcie do momentu, aż do lotu dołączy Kotwica. Gdy ta zacznie obracać się wokół kręgu wraz z pozostałymi, Wiodąca będzie krążyć dopóki jej świeca nie dosięgnie końca kręgu. Kiedy Wiodąca osiągnie ten krańcowy punkt, cały smok powinien zwolnić. Po zakończonym locie smoka uczestnicy powinni stanąć w pobliżu swoich świec. Lot smoka będzie zakończony, gdy wszyscy staną przy swoich świecach. Wówczas Wiodąca powinna wyjąć płonącą świeczkę z lampionu, jeśli takowy był używany, po czym głośno powiedzieć:
Smok się przebudził i podzieli się
dobrodziejstwem swojego rozgrzewającego ognia z każdym z nas.
Następnie powinna uklęknąć i zapalić swoją osobistą świecę od stożkowej świeczki, po czym przekazać ją kolejnej osobie stojącej po prawej stronie. Każdy zapala własną świecę w taki sam sposób, przekazując stożkową świeczkę zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Gdy zapalona zostanie świeca kotwicy, świecę stożkową należy przekazać z powrotem Wiodącej, która powie:
Świętujemy przebudzenie się smoka,
który zwiastuje zbliżającą się wiosnę.
Smok podarował płomień naszym planom na
wiosnę i udzielił błogosławieństwa każdemu z nas.
Dziękujemy ci, wielki stary smoku, i mamy nadzieję,
że obdarzysz nas siłą swojego
płomienia do czasu, aż ponownie nadejdą mroczne dni.
Dziękujemy za dołączenie do nas i podzielenie się swym ciepłem.
Z małego płomyka może zrodzić się ogromny żar.
Mile widziane jest, by uczestnicy, nawet w pewien dowcipny sposób, pożegnali smoka ziemi i podziękowali mu. Każdy może czerpać przyjemność z takiej energii lotu, kiedy pali się jego świeca. Jeśli częścią waszych rytuałów jest wspólne świętowanie, będzie ono świetną ku temu okazją.
Osobiste świece można ewentualnie zagasić (mając na uwadze wytyczne zawarte w rozdziale Nowe praktyki) w dowolnym momencie, a uczestnicy mogą postępować według własnych reguł. Jeśli korzystacie z magicznego kręgu, pamiętajcie, aby prawidłowo go usunąć, zanim zostanie zgaszona
jakakolwiek świeca. W czasie Imbolc możemy bezpiecznie pozbyć się tego, co nas hamuje. To czas otwarcia się na zmiany. Można zastanowić się nad tym, co było i co mogłoby być. Imbolc to również czas nadziei, dlatego idealnie nadaje się do oczyszczenia i przygotowania się do nadchodzących cieplejszych dni. Zobowiązuje nas on jednak również do odrzucenia i zostawienia wszystkiego,
co nas ogranicza; czekają na nas nowe cele i pomysły. To ciche święto może zagościć w twojej okolicy, gdy na ziemi wciąż jeszcze będzie zalegała gruba warstwa śniegu, lub kilka tygodni po tym, jak żonkile rozkwitną kolorami wiosny. Niezależnie od panującej pogody możesz znaleźć własne sposoby na otwarcie się i świętowanie subtelnej natury tego sabatu.