czwartek, 8 czerwca 2017

Demonologia - część III - Koronowani Książęta Piekła - Satanizm Teistyczny

SZATAN 

Jego dniem jest poniedziałek.
Jego kolory to Niebieski, Czerwony oraz Czarny
To sumeryjski Bóg Ea, znany także jako EnKi, co znaczy “Pan Ziemi”. Znany jest także jako Melek Ta’us.
Jego święte zwierzęta to Paw, Wąż, Kozioł, Smok oraz Kruk.
Jego numery to 13, 666 oraz 4. (666 symbolizuje Erę Wodnika, kiedy to znów będzie rządził).
Jego znaki zodiaku to Wodnik i Koziorożec .
Jego planetami są Uran oraz Wenus (Poranna Gwiazda).
Jego kierunkami świata to Południe i Wschód

23 grudnia jest dla Szatana najważniejszym dniem, kiedy to Słońce jest w 1 stopniu w znaku Koziorożca. Koziorożec to 10 znak zodiaku, a wraz z pierwszym stopniem daje jedenaście. Dzień następujący po początku Przesilenia Zimowego jest Jego dniem osobistym, i każdy zadedykowany Satanista winien tego dnia przestrzegać.

Według satanizmu teistycznego, głownie duchowego Szatan to istota piękna, mądra, dobra, sprawiedliwa i kochająca. Więcej na Jego temat możecie przeczytać na moim drugim blogu :

Kim jest Szatan i Demony - duchowysatanizm.blogspot.com (LINK)

Trochę też o Nim mówiłam na moim kanale na YT :

Szatan - część I
Szatan - część II
Szatan - część III


EA
ENKI
MELEK TAUS


ASTAROTH

Kananejczycy znali Ją pod imieniem Astarte, Sumerowie jako Innana, w Babilonie była Ona Isztar, dla Asyryjczyków, Akadyjczyków była Asztart, Asztoreth, Aszera, i Astoreth, dla Egipcjan była Izydą, Izis, Aszet i Aset, dla Fenicjan była Tanit-Asztart oraz Asztoreth. Jej ugaryckim imię to Anat.

Pozycja Zodiaku: 10-20 st. Koziorożca
31 grudnia - 9 stycznia
Karta Tarota: Trójka Denarów (Azazel powiedział mi, że As Kielichów)
Planeta: Wenus
Kolor świecy: brązowy lub zielony
Zwierzę: kobra lub żmija
Metal: miedź
Żywioł: ziemia
Ranga: Wielka Księżna Zachodniego Regionu Piekła; Koronowana Księżniczka
Astaroth jest Radną ds. Przewodnictwa tak dla Demonów jak i dla ludzi. Zajmuje się głównie sprawami ludzi.
Jest Dziennym Demonem i włada 40 legionami duchów i
Astaroth jest także Skarbniczką Piekła

Jest Ona bardzo starożytną boginią. Była z ludźmi od zarania dziejów, podobnie jak Szatan i Belzebub. Astaroth jest wnuczką Belzebuba, a Jej rodzicami są Ningal i Nanna. Zawsze była bardzo popularna, kochana i szanowana miejscach Jej kultu. Z racji tego że była z nami od samego początku, Astaroth znano pod paroma innymi imionami, jako że była [oraz jest] Główną Boginią w wielu różnych dziedzinach oraz kulturach. Astaroth znano jako Boginię płodności, miłości oraz wojny.
„Pojawia się Ona z potężną aurą, jest to delikatny, niebieski kolor, nie w kwestii siły lecz, delikatny w sensie piękna. Energia Astaroth jest ożywiająca i pocieszająca; prawdziwie piękna pod każdym względem. Ma długie, złote włosy; jest dość wysoka i była spowita żywą, złotą bielą. Czuję Ją najwyraźniej gdy dokonuję inwokacji Czterech Koronowanych Książąt Duat. I jest ona dla mnie zawsze wtedy gdy czuję się zagubiony lub zmagam się z czymś. Głos Astaroth jest mocny, jest Ona Boginią cudownie troskliwą, a gdy mnie kieruje na coś, także bardzo jasną i treściwą. Ogromnie mi pomaga i jestem Jej niezmiernie wdzięczny za wszystko. Sława Astaroth!
-Wysoki Kapłan Vovim Baghie

Imię Astaroth w piśmie klinowym









Symbole Astaroth pochodzące od egipskiego krzyża Ankh







Ściana Innany w Uruk













Jako sumeryjska Bogini Innana była znaną, potężną wojowniczką a Jej zwierzęciem był lew. Poniżej są zdjęcia Lwów które strzegły Jej świątyni w Nimrud.



Świątynia Astaroth w kananejskim stylu :



Jej świętymi miastem było Uruk, jedno z najstarszych w Sumerze w którym miała swoją świątynię, powyżej są jej ruiny. Pod Jej rządami lud Sumeru oraz społeczeństwa prosperowały i kwitły. Innana miała swoje kapliczki oraz świątynie w wielu miastach starożytnego Środkowego Wschodu.


Jej sumeryjski tytuł „Królowa Niebios” został ukradziony przez chrześcijan i wykorzystany przy fikcyjnej „dziewicy maryi”.

Astaroth była także babilońską Boginią Isztar. Babilońskie pisma nazywały Ją „Światłem Świata,” „Boginią Bogiń” i „Obdarzającą Siłą”.


„Brama Isztar”, zbudowana ok. 575r. p.n.e. była głównym wejściem do Babilonu.
Nabuchodonozor II z Babilonu zadedykował te wrota Isztar. Była to jedna z najbardziej imponujących budowli starożytnego Bliskiego Wschodu. Brama Isztar została udekorowana smokami, bykami i lwami.
Gdy judeo-chrześcijaństwo pojawiło się na świecie, wraz z Ea (Szatanem) i Enlilem (Belzebubem) wylądowała w grimuarach jako jedna z Koronowanych Księżniczek Piekła. Ci trzej byli najpopularniejszymi oraz najbardziej znanymi Bóstwami Środkowego Wschodu. Ich reputacja została zniszczona, Oni zaś byli okrutnie szkalowani, ‘demonizowani’, bluźniono przeciwko nim i okrzyknięto Ich ‘zuymi’.
„Mimo iż Sydon był szanowany, nie należy zapominać iż jego boginią była Asztart, imię, które izraeliccy skrybowie zapisali pięcioma spółgłoskami ‘strt’ , i wygłaszali je głoskami znanego hebrajskiego słowa, oznaczającego „wstyd”, sprawiając tym samym, że sydońska bogini jawi się jako bękart od Astoreth.”
-fragment z ksiązki Jamesa B. Pitcharda „Recovering Sarepta, A Phoenician City”, 1978.
„Z pośród różnych zapisów tego imienia, Astarte pojawia się w listach z Tel El-Amarna. Hebrajskie Astoreth pojawiło się gdy rabiniczna szkoła Massoretes w VI w. zdecydowała zaadoptować konwencjonalny system w ramach rekompensaty za brak głosek w pisanym hebrajskim, a także by wstawić w imiona obcych bóstw głoski ze słowa ‘boshet’, oznaczającego plugastwo”.
-fragment z ksiązki Egertona Sykesa „Who’s Who Non-Classical Mythology”, 1993.
Poniżej znajdują się pozostałości Świątyni Izydy, pierwotnie na wyspie File, musiały one zostać przeniesione na wyspę Agilkia (powyżej podczas) rekonstrukcji tamy Asuańskiej w celu ocalenia jej przez zalaniem
Astaroth udziela prawdziwych odpowiedzi odnośnie przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Odkrywa wszystkie sekrety i jest doskonała nauczycielką nauk humanitarnych. Sprowadza na ludzi wizjonerskie sny lub wizje o przyszłości oraz daje wgląd w nieznane. Udziela także porad ludziom będącym blisko Szatana i aktywnie działających dla Niego. Pozyskuje przyjaźnie tych u władzy i reprezentuje luksus oraz łatwość.

Wielkanoc [Easter] (pierwotnie znana jako „Asztar”) została ukradziona od Niej przez chrześcijan.
Jest bardzo piękna, ma jasne blond włosy. Choć wysoka, ma delikatną budowę ciała. Kolorami Astaroth są czerwony i niebieski. Czasami pojawia się ze skrzydłami, a te mają czerwone i niebieskie smugi. Często odwiedza mnie i innych członków Duchowieństwa dobrowolnie; jest dla nas przyjaciółką i przewodniczką.



ASTAROTH
ASTARTE
INNANA
INANA I ENKI
INANA
ISZTAR
ASZTARTE
ASZTARTE
ASZERA
IZYDA
ISIS
IZYDA/ISIS
ANAT

AZAZEL 

Azazel, vel Zazel, Samyaza, Samyazazel, Shamgaz, Shemyaza, Shamyaza, Shemihazah, Szamasz (babiloński), Utu (sumeryjski; Jaśniejący), *Samas (akadyjskie), Babbar (sumeryjskie), Aszur (asyryjskie), Shamiyah (hatrackie), Semjaza

Znak zodiaku: Koziorożec / Wodnik (oba 1-10 st.)
Karta Tarota: As Mieczy
Planeta: Saturn, południowy węzeł księżycowy (ogon Smoka)
Kolor świecy: niebieski, czarny
Metal: ołów
Żywioł: powietrze
Symbol: orzeł i skorpion, farohar (zobacz dalej)
Liczba: 20
Ranga: Główny Chorąży Piekielnej Armii, Azazel pracuje bezpośrednio z Szatanem, Odpowiada za najwyższe bezpieczeństwo z Piekle.

Jest bardzo ważnym Bogiem o wysokiej randze. Ma ok. 220 cm wzrostu, muskularne ciało i jasne blond włosy, które delikatnie padają Mu poza ramiona. Azazel ma przeszywające, niebieskawo szare oczy. Jest bardzo potężny i oddany Lucyferowi. Wymaga 100% i może być w tym poważny oraz surowy. Kontaktował się i uczył ludzi w starożytności. **AZAZEL NIE JEST PAIMONEM jak twierdzą niektóre bluźniercze grimuary. Obaj są różnymi Bogami Azazel jest Księciem. Paimon jest Królem. Azazel ma bardzo wysoką rangę; BARDZO bliską Lucyferowi. Mówi, że ma 60000 lat ziemskich.

Azazel stoi po stronie sprawiedliwości i w żadnym wypadku nie popiera służalstwa czy też nadstawiania drugiego policzka. Po mimo istnienia paru historii o tym jakoby Azazel był żonaty z różnymi Boginiami, są one niedokładne. Azazel brał sobie za żony ludzkie kobiety jakieś 10000 lat temu.

Azazel jest wnukiem Belzebuba (Enlila). Jest także bliźniakiem Astaroth. Tak Azazel jak i Ona są dziećmi syna Belzebuba, „Sina/Nannara” oraz Jego żony „Ningal”. Oboje zawsze byli sobie bliscy.

Azazel jest wojowniczym Bogiem prawdy i sprawiedliwości. Jego miastami były „Sippar”, starożytne akadyjskie miasto na wschodnim brzegu Eufratu, na północ od Babilonu i sumeryjskiego miasta Larsa/Ellasar. Sippar leży 32 km na południowy zachód od Bagdadu w Iraku. Sippar było jednym z pierwszych miast założonych przez Bogów.


„Azazel pojawił mi się z intensywną, zieloną aurą, tego samego koloru co czakra serca. Jest surowy jeśli nie robicie co do was należy, lecz jest bardzo przyjazny i wyrozumiały – zwłaszcza gdy macie kiepski okres, jak chociażby ataki psychiczne lub negatywne tranzyty planet. Lord Azazel pomógł mi niezwykle, udzielił przewodnictwa, pamiętam jak doświadczałem naprawdę negatywnych tranzytów planet a gdy rzeczy zaczęły przybierać potwornie zły obrót, czułem jakbym miał się zaraz załamać, Lord Azazel przekonał mnie i sprawił, że poczułem iż Ojciec Szatan, On oraz Bogowie są ze mnie dumni, a negatywne wpływy planet przeminą. Jestem Mu tak wielce wdzięczny!
Sława Azazel!”
-Wysoki Kapłan Vovim Baghie

„Sumeryjska nazwa Ellasar podana jest jako Ararwa, najprawdopodobniej od Arauruwa, ‘przybytek światła’, co w zasadzie oznacza ideograficzna grupa z którym jest to zapisane. Ruiny tego starożytnego miejsca znane są teraz jako Senqara, i leżą na Wschodnim brzegu rzeki Eufrat, mniej więcej w połowie drogi pomiędzy Warka (Erech) i Mukajjar (Ur Chaldejczyków). Oprócz imienia Larsa, wygląda na to, że nazwano je także Aste azaga „święte (jasne, czyste) miejsce” (lub tron), i oba te imiona istniały przez to, że było ono jednymi z największych babilońskich centrów kultu solarnego boga.



Tak jak większość głównych miast Babilonu, miasto to miało wielką wieżę świątynną zwaną E-dur-an-ki, ‘dom więzi nieba i ziemi’. Świątynia w tym mieście nosiła taką samą nazwę jak ta w Sipparze, tj. E-babbar, ‘Dom Światła’, gdzie czczono boga słońca, Szamasza. Świątynię przywrócono przez Ur-Engur, Hammurabiego (Amrafel), Burna-Buriasz, Nabuchodonozora i Nabonidów. Pośród tablic znalezionych w tym miejscu przez Loftus były te podające miary długości, pierwiastki kwadratowe i sześcienne, wskazując na to, że owo miejsce było jednym z największych ośrodków babilońskiej nauki. Oprócz pozostałości tych świątyni istnieją ślady ścian oraz pozostałości domów obywateli. Miasto na początku było zarządzane przez swych własnych królów, lecz stało się częścią babilońskiego imperium jakiś czas po panowaniu Hammurabiego.”
Azazel to Bóg sprawiedliwości i Zemsty. Jest Mistrzem Czarnej Sztuki oraz Obrońcą Podróżników. Jego symbol, farohar, u góry przedstawia wolność wyboru oraz ochronę. Farohar jest oryginalnym skrzydlatym dyskiem.
On był zbuntowanym przywódcą Igigi. Azazel jest także Bogiem dywinacji którego radziło się wielu wróżbitów. Był także Naczelnym Bóstwem miasta Hathra. Jako Naczelne Bóstwo tego miasta, znany był także jako „Shamiyah”. Zwróćcie uwagę na rogi na fotografii płaskorzeźby nad faroharem.

Wraz ze swoim dziadkiem Belzebubem kontrolował On szlaki powietrzne, nosząc symbol orła.

„W Bad-Tibira, stworzonym jako centrum przemysłowe, Enlil umieścił swego syna, Nannara/Sina, jako dowódcę; teksty na spisie miast mówią o nim jako o NU.GIG („Ten nocnego nieba”). Uważamy, że tam właśnie urodziły się bliźnięta, Innana/Isztar i Utu/Szamasz – wydarzenie, oznaczone poprzez skojarzenie ich ojca Nannara z następną konstelacją zodiaku, Bliźniąt (bliźniaki). Jako bóg wyszkolony w technice rakietowej, Szamasza przypisano konstelacji GIR (znaczy ‘rakieta’ oraz ‘szczypce kraba’ lub Raka), a Isztar natomiast do Lwa, na grzbiecie którego tradycyjnie była przedstawiana.”

W judeo-chrześcijańskiej biblii czytamy, że „Azazel uczył ludzi jak wyrabiać miecze, noże, tarcze, zbroję na ciało.” Grimuary promujące wyzyskiwanie duchów twierdzą że Azazel jest geniuszem obróbki metalu, mineralogii i geologii. To jest symboliczne. On jest Mistrzem Alchemii; Duchowej Alchemii. Polega ona na transformacji żywiołów w ludzkiej duszy, pobieraniu energii z Ziemi oraz duchową z nią pracę. Każdą z siedmiu czakr reprezentuje specyficzny metal. Azazel pracuje z oddanymi uczniami Szatana nad osiągnięciem boskości.
Wszystko to powyżej jest duchowe, a biblijne opowieści zostały przeinaczone. „Miecze, noże, tarcze, zbroję na ciało” to wszystko alegorie duchowe. Jest ekspertem od planet, konstelacji oraz astrologii. Azazel jest także bardzo uzdolniony w sztuce, kosmetologii, wyrobie ornamentów i biżuterii. Azazel tworzy piękno.



(Zwróćcie uwagę na to iż sigil "Azazela" jest prawie identyczny, jak nieidentyczny z sigilem planety Saturn.)

Zazel- ( z arabskiego zuhal "Saturn"), określenie demona władającego planetą Saturn.

LINKI :

AZAZEL
ASZUR
UTU
SEMYAZZA
FARAVAHAR / FAROHAR

BELZEBUB

Belzebub, znany jest także jako Baalzebub, Enlil, Bel, „Pir Bub”*, Baal Zebul i Beelzebuth. Znany jest też jako Goecki Demon „Bael”
Pozycja Zodiaku: 0-4 Barana
21-25 marca *(21-30 marca)
Karta Tarota: 2 Rózeg (od Azazela)
Kolor świecy: czarny
Roślina: paproć
Planeta: Słońce (od Azazela)
Metal: żelazo
Żywioł: ogień
Ranga: Król
Jest Dziennym Demonem i włada 66 legionami duchów

Ludzie będący blisko Belzebuba wiedzą że jest Enlilem. To pochodzi osobiście od Niego. Enlil to oryginalny ‘Bel’, który potem wyewoluował w ‘Baala’. Imię to znaczy „Lord”, „Pan”, „Władca”, „Baal Książę”. Belzebub/Enlil był bardzo popularnym i znanym Bogiem, na którego cześć w całym Środkowym Wschodzie nazywano miasta z przedrostkiem ‘Baal’.

Większość ludzi którzy studiowali okultyzm wiedzą że jest On bardzo blisko Szatanowi a Oni oboje pochodzą „początków czasów” Ziemi; Enlil i Enki. Jest bratem przyrodnim Ojca Szatana. Wraz ze swoim bratem, Ea/Szatanem oraz Astaroth, skończyli w grimuarach jako Koronowani Książęta Piekła i nazwano Ich ‘zuymi’.
„Baal Zebub, bóg leczenia z Ekronu, stało się potem jednym słowem—Belzebub—które symbolizowało zło oraz bałwochwalstwo w biblijnym Nowym Testamencie.”
Fragment z książki Colemana Southa „Syria”, 1995

Belzebub jest najlepiej znany jako Bóg Filistynów. Władał miastem Ekron. Jest zastępcą Szatana. Starożytni Filistyni czcili Go pod imieniem ‘Baalzebub’. Oznacza to “Pan wszystkiego co lata”. Gdziekolwiek Go czczono, Belzebub znany był jako Bóg pogody oraz meteorologii. Kontrolował szlaki powietrzne gdy Nefilimowie przybywali na Ziemię. Jego imię zostało spaczone przez hebrajczyków, by oznaczało „Władcę Much”.
Belzebub zajmuje się wewnętrznymi sporami między oddanymi Satanistami. Szatan chce abyśmy byli zjednoczeni, a Belzebub to egzekwuje. Może być w tym bardzo stanowczy jako że Szatan nie pochwala rzucania klątw na siebie nawzajem. Belzebub patronuje Orientowi (Dalekiemu Wschodowi), sztukom walki i kulturom azjatyckim. Był Księciem Serafinów i ma chrypliwy głos.

Wysoka Kapłanka Persephone podaje swoje doświadczenia z Belzebubem: Jest bardzo wysoki, powiedziałabym z 2,4 m wysokości. Jest dobrze zbudowany i posiada najbardziej niezwykłą energię oraz oczy jakie kiedykolwiek widzieliście. Zmieniają kolor w zależności od Jego energii w danym czasie. Był i jest bardzo uprzejmy oraz delikatny w stosunku do mnie, odwiedzając mnie dość często. Widziałam Go tak miłego i delikatnego jak sobie można wyobrazić, aż do najbardziej okrutnego gdy się Go rozwścieczy. Belzebub ma kasztanowe włosy.

Z powodu niszczenie starożytnej wiedzy przez żydów oraz chrześcijan prawie wszelka wiedza o Belzebubie przepadła. Chrześcijanie mieli wolną rękę w szkalowaniu, bluźnieniu przeciwko oraz niszczeniu reputacji Prawdziwych Bogów tak jak się im podobało. Jako że nie było żadnej opozycji po niszczeniu miast, masowych mordach na ‘Pogańskich’ ludach, destrukcji ich świątyń, bibliotek oraz zapisów, nowe pokolenia nie miały żadnych innych źródeł oprócz judeo-chrześcijańskiej biblii z których mogłyby zaczerpnąć informację o tych Bogach.

Belzebub / Enlil był Bogiem-Patronem Nippuru, sumeryjskiego miasta, które jest obecnym Irakiem.


Belzebub miał swoje zikkuraty, kapliczki oraz świątynie porozmieszczane w swoim mieście, Nippur. Poniżej znajdują się pozostałości Jego świątyni. Forteca na szczycie kopca została budowana przez amerykańskich wydobywców w latach 90tych XIX w. aby „chronić ich przed plemionami tubylców.” Poniżej znajduje się Wielki Zikkurat w Nippur i świątynia Enlila:


Belzebub/Enlil jest Bogiem burz, warunków atmosferycznych, wiatru, deszczu i powietrza. Jego liczbą jest 50
Zikkurat w Nippur nazywano „Fi-irn-bar-sag”. Jest Bogiem, który miota swoje błyskawice i grzmoty we wrogów Szatana (Więcej niż jeden chrześcijański kościół spotkała przy okazji katastrofa). Uważa się Go za Boga łaskawego, dającego życie oraz je podtrzymującego, zajmującego się swoimi ludźmi, zwierzętami polnymi, ptactwem niebios oraz rybami wszelkich mórz.

„Enlil [Belzebub] jest Bogiem tak wojny jak i pokoju; niszczycielem i obrońcą, tym, który przywraca, odbudowuje; szkodliwym, wrogim, i jak najbardziej łaskawym”.

By cieszyć się Jego błogosławieństwem należy mieć właściwą relację z Nim oraz Szatanem. Wypełnia On i wprowadza w życie dekrety Szatana.
„Enlil [Belzebub] ani nie lęka się ani nie obawia żadnego wroga. Walka przez niego podjęta toczona jest z nieustającą energią, do póki nie dojdzie do zwycięskiego końca—z nim nie ma żadnego przepraszam czy wycofania:
‘Wrogi a nie uległy kraj - od tegoż kraju piersi twej nie odwracaj.’
„Gdy jego gniew jest raz wzburzony, nie ma nikogo kto mógłby sprawić, że odejdzie lub ochłonie”.[2]
Enlil/Belzebub był „obrońcą i dającym życie [Bogiem]”. „Enlil może być tak samo gniewny i niszczycielski gdy zajmuje się swoimi wrogami, jak i łaskawy oraz kochający gdy chodzi o jego ludzi oraz kraj. Broni swoich ludzi przed inwazjami wrogów poprzez otoczenie wysokim murem lub poprzez stanie się dla nich kryjówką czy też domem, z którego bezpiecznie miota on pociskami tak, aby wrogie hordy nie mogły ani się wspiąć, ani pokonać ani też wejść przez wrota”.
Jeśli jego ludzie potrzebują deszczu, otwiera wrota niebios, odsuwa belki, luzuje zapięcia oraz usuwa gromy ażeby obfity deszcz mógł nawodnić ich pola; lub może to zrobić by utopić i całkowicie zniszczyć wroga.”
Poniżej mamy starożytny sumeryjski hymn do Enlila/Belzebuba:

Wrota niebios
Belki niebios
Zapięcia niebios
Pociski niebios
Ty otwierasz
Ty odsuwasz
Ty luzujesz
Ty usuwasz

„Podtrzymuje życie ludzi i bestii. Czyniąc tak, nie zaniedbuje nawet najmniejszych i najmniej ważnych którym uda się wyrosnąć, ziarnem tyś.”
Starożytni Babilończycy byli zaskoczeni ogromną uprzejmością, ochroną oraz wsparciem Enlila, chwaląc go poprzez wykrzyknienia „Ten który broni (daje wsparcie).”
Obdarzony jest niezwykłymi wręcz mocami oraz władzą. Emblematem Jego władzy jest czyste lub jasne berło które nosi lub trzyma albo dzierży w swojej ręce. Działa z uprawomocnienia władzy Szatana. Owo jasne berło nie jest jedynie symbolem władzy, mocy oraz potęgi, lecz także rylcem w ręku Belzebuba, skryby, którym to zapisuje wolę i uprawomocnia decyzje Szatana.

Dwanaście znaków zodiaku, rok, pory roku, miesiące i znaki zodiaku każdy mają swój początek i koniec, swoje granice lub zarysy, swe obrazki lub rysunki: Enlil [Belzebub] wskazuje i ogłasza je. Wszystkie one mają znaczenie oraz są istotne: Enlil [Belzebub] interpretuje je. To czyni poprzez „pełnię swych objawień.” „Enlil i Jego Siedem Objawień.” Jest to jeden z najbardziej zaskakujących faktów w odniesieniu do natury każdego boga, który w tym czy innym czasie odegrał rolę ‘Syna’ w danej trójcy, iż uważano, że ów bóg posiada ‘siedem objawień’ swojej mocy.” „Siedem* ich było, gdyż numer ten wyrażał ‘pełnię, dopełnienie, całkowitość.”
* to są właśnie czakry

Belzebub znany był Czcicielom Diabła z Iraku, Jezydom, pod imieniem ‘Pir Bub’. Twierdzą oni, iż był On Bogiem Króla Ahaba. (źródło: Isya Joseph ‘Devil Worship’, 1919 str. 40) - podobno

Poniżej znajduje się diagram Świątyni Belzebuba w Ekronie w starożytnej Filistyni

szkic Świątyni Belzebuba, wykopanej w Ekronie; strzałka wskazuje ołtarz



Poniższy fragment pochodzi z „Encyclopaedia Biblica; a Critical Dictionary of the Literary, Political and Religious History, the Archaeology, Geography, and Natural History of the Bible"
Volume I : A-D autorstwa wielebnego T. K. Cheyne, M.A., DD oraz J. Sutherland Black, M.A.LL.D. New York, The Macmillan Company; London: Adam and Charles Black, 1899”

BELZEBUB, biorąc Zebub lub Myla jako imię Boga-much, Boga Ekronu, którego wyroczni radził się Ochozjasz, król Izraela w swej ostatniej chorobie. Imię najczęściej tłumaczy się jako „Władca Much”. Prawdę mówiąc, nie ma tutaj żadnej semickiej analogii, lecz Pauzaniasz opowiada nam o Bogu, który odegnał niebezpieczne roje much z Olimpu, a Klemens Aleksandryjski potwierdza istnienie kultu tego samego Boga w mieście Elis i możemy, jeśli chcemy, zinterpretować ten tytuł następująco „Bóg, który zsyła i usuwa plagę much”. Lecz spójrzmy dalej. Carl Bezold myślał, że asyryjska inskrypcja z XII w. p.n.e. ‘Baal-Zabnbi’ była jednym z imion tego z Zebub. Baal-Zebub było powszechnie znanym boskim imieniem, przyjętym od Boga z Ekronu. Przywrócenie ostatniej sylaby jest co prawda dość niepewne, i czytanie Baal-Sapuna (zobacz BAAL-ZEPON) wydaje się bardziej prawdopodobne. Przez to Winckler sugeruje, że Zebub mogła być jakąś bardzo starożytną nazwą pewnej społeczności w Ekronie (której nie da się już wyjaśnić etymologicznie), podobnie jak Baal-Sidon, Baal-Hermon i Baal-Lebanon. Lecz żadna taka społeczność nie jest znana w Ekronie i żadna społeczność w Ekronie nie była terytorium Baala. Jest zatem bardziej prawdopodobne, że Baal-Zebub, „Władca Much” (co pojawia się w bardzo późno powstałej opowieści, mającej tendencję wybitnie dydaktyczną) jest pogardliwą kakofoniczną żydowską modyfikacją prawdziwego imienia, które brzmiało prawdopodobnie Baal-Zebul, ‘Pan Wysokiego Domu.’

Jest to tytuł jaki każdy Bóg z wspaniałą świątynią mógł nosić, i nie był prawdopodobnie zarezerwowany tylko dla Boga Ekronu. „Dom na wysokości” mogło oznaczać także miejsce przebywania Bogów – góra zebrania – na dalekiej Północy. Są pewne podstawy ku temu, by podejrzewać iż Fenicjanie wiedzieli o istnieniu takowego miejsca. Pomysł ten zawarty jest w boskim imieniu Baal-Safon, ‘Pan Północy’ (zobacz BAAL-SAFON), oraz w elegii o królach Tyru (Ezechiel 28 [a dokładnie 28:22]); i Filistynowie wiedzieli o tym. Tak czy inaczej, ostatni hebrajski narrator, lub jak wolimy, wczesny skryba mógł nienawidzić używania takiego tytułu jak „Pan Domu na Wysokościach” (który mógł sugerować mu albo świątynię Salomona lub też niebiański przybytek Jahwe) Bogowi Ekronu, a co za tym idzie, zmienił to na „Władcę Much”, Baal-Zebub. Wyjaśnienie to rzuca światło na trzy nazwy własne, - JEZEBEL, ZEBUL i ZEBULON, „z twego (na wysokościach domu) świętości i chwały.” To samo określenie można wykorzystać przy posiadłości Księżyca na niebie.



O Belzebubie informacje w internecie się nie kończą. Polecam szukać na własną rękę i nie wpaść w pułapkę ze słowem : "baal".

BELZEBUB
BAAL
BAEL
BAAL
ENLIL
BEL
BEL