niedziela, 21 maja 2017

Znani w okultyzmie

Agrippa Cornelius

Urodził się w średniowiecznych Niemczech i tam też spędził większość życia. Przydomek Agrippa nadał sobie, kiedy zaczął pisać. Jego najsłynniejsze dzieło to "De occulta philosophiae" (O filozofii okultystycznej) w którym broni pozyzji magii jako nauki i odkrywa rąbek nauk magicznych oraz zasad rządzących tą dziedziną. W owej księdze omawia on również filozofię kabały i przedstawia przykłady wykonywania talizmanów kabalistycznych oraz sygile duchów planetarnych stosowane do ich ewokacji. Jego książka jest jednak pracą głównie teoretyczną. Sto lat po jej wydaniu pojawiła się na rynku księga mająca być jej kontynuacją, zatytułowana "Czwarta księga filozofii okultystycznej". Jej treść przypomniała zawartość klasycznego grimuaru. Autentyczność tego dzieła nie została jednak nigdy potwierdzona. Wiadomo natomiast, że Agrippa opublikował jeszcze jedną pracę "O nicości nauki", która miała ton wysoce pesymistyczny i w której autor dowodził, że wielka nauka nie służy właściwie żadnej sprawie.

Barret Francis

To ostatni wielki mag średniowiecza. Jego prace wywarły wielki wpływ na magiczną myśl XIX wieku. Jego życie jest otoczone tajemnicą. W 1801 roku opublikowano rękopis jego dzieła "Magnus. Niebiańska inteligencja". Jest to jeden z ostatnich wielkich grimuarów, zawierający kompletny kurs magii, od sposobu wykonania magicznego kija, po opisy demonów i duchów oraz sposobów ich wywołania. Kolejne wydanie "Magnus" ujarzało światło dzienne w 1896 roku w eopce rozkwitu okultyzmu w Europie.

Bruno Giordano

Włoski filozof i dominikanin, żyjący w latach 1548-1600. Był przedstawicielem włoskiej filozofii przyrody, żaś w swoich poglądach łączył kilka różnych kierunków - astronomię, hermetyzm i magię, którą dzielił na matematyczną, wróżbiarską i naturalną. Ta ostatnie, jego zdaniem, jest nauką pomocną człowiekowi w poznaniu i kontrolowaniu sił przyrody. Uważał, że wszechświat jest nieskończony, jednorodny i obdarzony życiem. Popierał także teorię Mikołaja Kopernika i uznawał panteizm. Uważał, że prawdziwą drogą poznania Boga jest filozofia, zaś religia jest jedynie systemem filozoficznym urposzczonym dla potrzeb ludu. Został kilkakrotnie oskarżony o herezje. W 1576 roku wystąpił z tego powodu z zakonu, później podróżował po Europie, studiując na najsłynniejszych uniwersytetach. W 1592 roku został uwięziony przez Inkwizycję, a po kulkuletnim procesie skazany na śmierć i spalony na stosie na rzymskim placu Campo di Fiore. Był symbolem wolnomyślicielstwa, tolerancji i swobodnego poszukiwania prawdy wbrew dogmatom.
Najważniejsze jego prace dotyczące magii to "O magii", "Tezy o magii", "O magii matematycznej".

Cagliostro

Alessandro Cagliostro naprawdę nazywał się Giuseppe Balsamo. Nie wiadomo skąd właściwie pochodził - głosy skłaniają się ku Palermu lub Bergano. Podróżował po całej Europie, występując jako alchemik, farmaceuta, spirytysta i cudotwórca zyskując sobie przychylność arystokracji. W 1780 roku zawitał do Warszawy, gdzie odniósł wielki sukces towarzyski. Przez jednych uwaznawany był za wielkiego maga, zaś przez innych za wielkiego oszusta i szarlatana. Podobno potrafił wywoływać duchy, produkować złoto, przyrządzać tajemnicze eliksiry oraz wróżyć (przepowiedział np nadejście Wielkiej Rewolucji Francuskiej). Był również założycielem wolnomularstwa egipskiego, którego mianował się przełożonym (Wielkim Koptem). Skończył w więzieniu, w którym osadzono go po doniesieniu jego własnej żony, Serafiny. Początkowo miał zostać spalony na stosie, jednak uratowało go wstawiennictwo papieża Piusa VI, dzięku któremu zamieniono karę śmierci na więzienie.

Casanova

Postać wielkiego uwodziciela i oszusta nie przypadkiem znalazła się w tym miejscu. Giovanni Giacomo Casanova de Seingalt urodził się w Wenecji w roku 1725. Był podróżnikiem, wolnomularzem, pamiętnikarzem, karciarzem, matematykiem, awanturnikiem, alchemikiem i szarlatanem, a także podobno szpiegiem. Potrafił za pomocą stosunkowo prostego przepisu transmutować srebro w złoto alchemiczne, które sprzedawał naiwnym, żadnym fortuny i dostatecznie bogatym, kiedy pokazywało się dno jego sakiewki. Podobno złoto ważyło dokładnie tyle, ile trzeba i było nierozpoznawalne od prawdziwego, tyle, że jego barwa była stosunkowo blada.

Crowley Aleister

Urodził się w Anglii w 1875 roku, w roku śmierci Eliphasa Levi. Pochodził z bogatej arystokratycznej rodziny, co umożliwiło mu studiowanie w Cambridge, gdzie po raz pierwszy zetknął się z magią i okultyzmem. Został członkiem Złotego Brzasku i pod kierunkiem swojego nauczyciela Allana Bennetha, bardzo uznanego maga owych czasów, osiągnął najwyższy stopień wtajemniczenia w półtora roku, co nie udało się nikomu innemu. Allan Bennet był adoptowanym synem Mathersa, przywódcy zakonu i był niezwykle utalentowany w dziedzinie okultyzmu. Bennet zamieszkał z Crowleyem i przekazał mu całą swoją wiedzę magiczną. Wkrótce potem musiał wyjechać na Cejlon, gdzie leczył astmę. Tam został buddystą i wstąpił do klasztoru, w którym pozostał do końca życia.
Crowley uznał, że nie może dłużej zostać w zdominowanym przez Mathersa Złotym Brzasku, więc opuścił jego szeregi i opublikował wszystkie tajemne materiały w swoim czasopiśmie "Equinox". Uzasadniał to posunięcie tym, że wypełniał jedynie polecenie zakonnych przełożonych.
Najbardziej znaczące wydarzenie w życiu Crowleya miało miejsce Kairze, w 1904. Twierdził, że objawiła mu się tam inteligencja pozaziemska, która nazwała siebie Aiwass i która przekazała mu tekst świętej księgi zwanej "Liber Legis". W księdze tej opisano nową religię nawzwaną thelemą. Crowley został zastem prorokiem owej nowej religii i zgodnie ze słowami bjawienia, ogłosił nadejście nowego eonu w dziejach ziemi, zdominowanego przez boga Horusa. Miał to być trzecie eon w dziejach ziemi.
Resztę życia Crowley spędził na głoszeniu swojej religii i podróżowaniu po świecie. Twierdził, że nie raz chciał zarzucić to zajęcie, jednak coś nakazywało mu kontynuowanie misji. Napisał wiele książek o magii, zastępując dawną symbolikę symboliką thelemy.Prace o kabalistycznych odpowiednikach zaczął pisać jeszcze jako członek Złotego Brzasku, wraz z Bennetem, a później opublikował je w książce zatytułowanej "Liber 777". Założył tajne stowarzyszenie Argentum Astrum, które póżniej stało się integralną częścią OTO. Organizacja ta miała być jedynym prawowitym spadkobiercą Złotego Brzasku, jednak rozpłynęła się w strukturze organizacyjnej OTO.
Crowley do końca życia był szefem OTO. Zmarł w domu starców w 1947 roku, opuszczony przez wszystkich i walczący z nałogiem kokainowym. Jego ostatnie słowa brzmiały : "Jestem zakłopotany".

Dee John

Doktor John Dee był jedną z barwniejszysz postaci w Anglii elżbietańskiej. Żył w latach 1527-1608. W wieku lat 15 zapisał się do St. John's Collage w Cambridge, zaś po ukończeniu studiów wyruszył w podróż po Europie, aby kontynuować naukę.
Był wybitnym uczonym, matematykiem, astrologiem, kryptografem, geografem i kalendarologiem, faworytem królowej Elżbiety I. Sporządzał dla niej nie tylko astrologiczne horoskopy, ale przede wszystkim mapy htdrologiczne i geograficzne nowo odkrytych lądów. Skonstruował przyrządy nawigacyjne, w które wyposażono słynną flotę angielską. Był także propagatorem kalendarza gregoriańskiego i starał się wprowadzić go w Anglii. Sławę zyskał jednak dzięki swoim zainteresowaniom metafizycznym. Był nie tylko tówrcą systemu magii enochiańskiej, ale potrafił także konstruować przyrządy wykorzystywane bardzo skutecznie przez jego medium, Edwarda Kelleya, do wywoływania wizji. Jedna z jego kryształowych kul znajduje się do dziś w British Museum. Cieszył się łaskami znanego z zamiłowania do magii cesarza Rudolfa II, odwiedził także Stefana Batorego przy którym odprawił kilka wróżebnych seansów. Mówiono o nim, że posiada kamień filozoficzny i potrafi transmutować metale w złoto.
Był zamieszany w większość afer dworskich owych czasów, co powodowało, że kolejno popadał w niełaskę lub cieszył się względami na dworach. Przez całe życie narzekał na brak pieniędzy, pomimo otrzymywania hojnych darów, i za pewne dlatego parał się alchemią. Był trzykrotnie żonaty i miał ośmioro dzieci. Zmarł w ubóstwie i niełasce w Mortlake w 1608 roku.
John Dee znany jest przede wszystkim z odkrycia (lub wynalezienia) języka enochiańskiego, który stał się podstawą magii enochiańskiej. Crowley stosował ten system magiczny i utrzymywał, że jest to prawdziwy język magiczny o potężnej mocy. Współczesnym słynnym magiem enochiańskim jest Benjamin Rowe.

Doyle Arthur Conan

Autora przygód Sherlocka Holmesa nie trzeba przedstawiać. Nie każdy jednak wie, że pisarz ten interesował się spirytyzmem i okultyzmem oraz fotografią astralną. Swoje kontakty z zaświatami opisywał w rozprawach naukowych. Był również autorem książki traktującej o fotografii astralnej.

Faustus Johannes

Postać Doktora Fausta jest najbardziej znana ze sztuki Goethego. Był on jednak także postacią historyczną. Johann Faust żył w Niemczech w latach 1840-1540. Był wędrownym humanistą, filozofem, alchemikiem, magiem, lekarzem. Uważany był przez współczesnych za wielkiego czarnoksiężnika. Sam siebie mianował drugim magiem świata, mistrzem nekromancji, chiromancji, aeromancji i piromancji, wielkim astrologiem. Studiował w różnych krajach Europy - teologię w Heidelbergu, magię w Krakowie. Był prześladowany jako heretyk, oszust i rozpustnik, ale już za życia otaczała go wielka legenda. Po jego śmierci powstało wiele opowieści i biografii, jednak w dużej mierze bazują one na wyobraźni autorów. Wedle nich, Faust podpisał pakt z diabłem, ofiarując duszę w zamian za wieczną młodość i magiczną moc. W zasadzie jego historia kończy się happy endem jedynie w wersji Goethego - w pozostałych smutny koniec czarnoksiężnika miał pełnić funkcję dydaktyczną.
Johann Faust jest autorem słynnej księgi Hollenzwang, traktatu o magii, piekle i demonach, którą czytał również Goethe.

Fortune Dion

To jedna z nielicznych znanych postaci kobiecych w świecie magii i okultyzmu. Naprawdę nazywała się Violett Firth, zaś jej pseudonim pochodzi od magicznego motta Dio, Non fortuna, które wybrała jako członkini Złotego Brzasku. Była aktywną działaczką tego stowarzyszenia, a po jego rozpadzie utworzyła własne o nazwie Stowarzyszenie Wewnętrznego Światła. Obowiązywał w nim ten sam magiczny trening, co w Złotym Brzasku, jednak na znacznie wyższym poziomie. Dion była doskonałym medium o silnych właściwiościach metafizycznych. Napisała kilka książek istotnych dla europejskiego okultyzmu, z których najważniejsza to "Kabała mistyczna" przedstawiająca dokładnie usystematyzowany obraz kabały. Stowarzyszenie Dion, działa po dziś dzień, jednak na znacznie niższym poziomie niż za jej życia.

Levi Eliphas

Jego prawdziwe naziwsko to Alphonse Luis Constant. Pseudonim przyjał, gdy zaczął pisać rozprawy magiczne. W młodości uczęszczał do seminarium i przyjął nawet niższe święcenia kapłańskie, jednak z powodu radykalnych poglądów musiał porzucić karierę kościelną. Był aresztowany za rozpowszechnianie pamfletów politycznych, jak na owe czasy bardzo obrazoburczych.
Jego pierwszym nauczycielem był Polak, mistyk i kabalista, Wroński, który wprowadził go w tajniki kabały. Następnie Levi studiował magiczne księgi i grimuary, a uzyskaną wówczas wiedzę ujął w publikacjach "Dogmat i rytuały magii wysokiej" oraz "Historia magii". Analizując styl jego prac, był magiem starej szkoły, ponieważ nie starał się ujmować koncepcji magicznych jako naukowe, jednakże jego sposób interpretacji i zwięzłość plasują go raczej w nowoczesnej szkole okultystycznej. Pisał językiem wysoce metaforycznym, a w swoich pracach czynił mnóstwo odniesień do innych dzieł (chociaż Crowley twierdził, że większości z nich Levi w ogóle nie widział na oczy). Z tego powodu jego książki są lekturą bardzo trudną.
W swojej publikacji "Magia Transcendentalna" podzielił rozdziały według 22 wielkich arkanów tarota, utrzymując, że cała dostępna wiedza jest zawarta w obrazach przedstawionych na kartach. Pomimo tytułu jego druga książka "Rytuał magii wysokiej" jest pracą czysto teoretyczną. Crowley twierdził, że najcenniejszą pracą Leviego są listy, które pisywał do swoich uczniów. Miał ich sporo - utrzymywał się właśnie z udzielania lekcji okultyzmu, ponieważ jego twórczość pisarska nie zapewniała mu wystarczających dochodów. Wykłady dla nich przygotowywał w formie listów, które zostały uznane nie tylko przez Crowleya za część jego twórczości literackiej wnoszącą największy wkład do okultyzmu.

Lovecraft Howard Phillips

Urodził się w 1890 roku w Providence (USA). Kiedy miał 3 lata, zmarł jego ojciec i odtąd wychowywała go matka z pomocą dwóch ciotek i dziadka. Był zdolnym dzieckiem i bardzo wcześnie nauczył się czytać. Ponieważ często chorował, miał czas na rozwijanie swoich uzdolnień. W wieku 5 lat przeczytał "Baśnie z tysiąca i jednej nocy" zaś wkrótce potem także "Iliadę" i "Odyseję". W wieku lat 8 napisał nawet własną wersję tego ostatniego utworu, w dodatku wierszem. Zamiłowanie do tajemniczych opowieści wzięło się prawdopodobnie nie tylko z owych egzotycznych i klasycznych dzieł, ale także z mrocznych historii opowiadanych mu z upodobaniem przez dziadka. Od dzieciństwa dosłownie pochłaniał książki dzięku czemu częsta nieobecność w szkole nie zaowocowała niewiedzą. Mały Howard nie tylko czytał, ale także prztwarzał nabyte informacje, tworząc własne "czaspoisma" naukowe do użytku domowników i przyjaciół. Interesował się astronomią i chemią. Kiedy miał 16 lat czasopismo "The Providence Sunday Journal" wydrukowało jego list traktujący o astronomii, a wkrótce potem rozpoczął stałą współpracę z innymi magazynami, pisząc dla nich astronomiczne felietony.
Z powodu znacznego pogorszenia się warunków bytowych młody Lovecraft przezył w 1908 załamanie nerwowe i nie uzyskał dyplomu, co zakończyło jego karierę naukową. Był jednak zdolnym samoukiem. Przez kilka kolejnych lat zajmował się ulubioną astronomią, pisał wiersze i całkowicie odizolował się od świata, przebywając wyłącznie w towarzystkie matki.
Odmiana losu przyszła w dość nieoczekiwany sposób. Lovecraft w liście do redakcji jednego z czasopism zaatakował bardzo ostro pouplarnego wówczas autora romasnów, z czego wywiązała się gorąca debata na łamach prasy. Listy Lovecrafta zostały zauważone przez prezesa UAPA, który zaprosił młodego autora do wystąpień na łamach zrzeszenia. Lovecraft zaangażował się do tego stopnia, że założył własne pismo, zaś później wstąpił do drugiego podobnego zrzeszenia NAPA. W ten sposób odkrył swoją drogę życiową i powrócił do pisania początkowo poezji i esejów, a także obfitej korespondencji.
W 1921 Lovecrafta dosięgnął kolejny cios - zmarła jego matka, zaś w 1924 ku zaskoczeniu wielu osób, ożenił się. Wybranką była właścicielka salonu kapeluszniczego z Brooklynu Sonia Greene, z pochodzenia rosyjska żydówka. Niestety, wkrótce dopadły ich problemy finansowe i zdrowotne, wskutek czego Sonia wylądowała w sanatorium, zaś bezrobotny Lovecraft powrócił do rodzinnego Providence. Niedługo potem rozwiedli się.
Od roku 1926 Lovecraft zaczął zyć bardzo intensywnie. Chociaż na stałe mieszkał w Providence, bardzo dużo podróżował (szczególnie po Nowej Anglii) a przede wszystkim pisał - to w tym okresie powstały jego najsłynniejsze nowatorskie opowiadania fantastyczne, w których zło jest zupełnie obce, nie z tego świata. To dzięki nim został uznany za pisarza kultowego i klasyka literatury grozy. Pisarz zmarł po długiej i ciężkiej chorobie w 1937 miał 47 lat.

Paracelus

Żył w latach 1439-1541. Był wielkim alchemikiem, ale także lekarzem, chemikiem, zielarzem oraz filozofem. Uznany za prekursora nowoczesnej medycyny oraz jatrochemii czyli kierunku głoszącego, że chemia powinna służyć głównie wynajdywaniu leków oraz, że zdrowie człowieka zależy od przemian chemicznych. Praktykował w wielu krajach i został okrzyknięty cudotwórcą.
Nie był jednak popularny wśród uczocznych owych czasów. Spalił publicznie na głównym placu Berlina wystkie dzieła Avicenny i innych klasycznych autorytetów, aby zamanifestować swój pogląd, że jedynym prawdziwym nauczycielem jest Natura. Jeździł po Europie, kolekcjonując recepty wiejskich szamanów i znachorów. Zwalczał zagmatwaną medycynę średniowieczną, wprowadzając leki proste, roślinne z dodatkiem minerałów i metali. Swoje prace publikował po niemiecku, zamiast po łacinie co również było ewenementem. Do myśli magicznej wniósł znaczny wkład pod postacią teorii o prądach płynących w ludzkim ciele oraz leczeniu chorób wywołanych magią.

Regardie Israel

Osobisty sekretarz Crowleya. Miał dostęp do wszystkich jego prac oraz materiałów Złotego Brzasku, które później opublikował w czterotomowym dziele "Złoty Brzask".
Już jako nastolatek interesował się filozofią Crowleya, przez całe życie zajmował się magią. Po pewnym czasie zerwał kontakty z Crowleyem i ujawnił jego sekrety za co Crowley go potępił. Regardie jest autorem jednego z pierwszych podręczników magii napisanych prostym i zrozumiałym językiem, noszącym tytuł "Drzewo życia". Publikował wielokrotnie równe wydania materiałów Złotego Brzasku.

Różokrzyżowcy

Tajne stowarzyszenie okultystyczne, interpretujące doktrynę chrześcijańską w świetle alchemii i teozofii. Stowarzyszenie miał założyć w XIV wieku Christian Rosenkreutz od którego nazwiska pochodzi nazwa ruchu. Nazwa jest symboliczna - róża i krzyż oznaczają zmartwychwstanie i odkupienie Chrystusa. Wzmianka o ruchu pojawiła się po raz pierwszy w pismach z XVII wieki w Niemczech. Różokrzyżowcy wywarli wpływ na wolnomularstwo oraz inne organizacje tego typu. Odłamy różokrzyżowców działają do dzisiaj, głównie w Holandii, Wielkiej Brytanii i USA.

Rudolf II

Cesarz niemiecki, król Czech i Węgier, żyjący w latach 1576-1612 był miłośnikiem wiedzy tajemnej i założył w Pradze, która była wówczas prawdziwym rajem dla wszelkiej maści okultystów, wydział astronomiii chemii. Sam zajmował się astrologią i alchemią, uprawiał czarną magię i przyjmował na swym dworze wszelkich znawców magicznych profesji. Pod koniec życia oszalał i popadł w manię prześladowczą. W obawie przed zabójstwem podpisał cyrograf, w którym ofiarował mu duszę w zamian za ochronę swojej osoby. Do dzisiaj zachował się fotel, w którym cesarz podpisał ów cyrograf.

Szymon Mag

Inaczej Simon Magus lub Szymon Czarnoksiężnik, to postać opisana w Biblii w Dziejach Apostolskich. Żył w Samraii jednak jak głosi apokryf biblijny Złota legenda udał się do Rzymu, gdzie swoją sztuką zachwycił Nerona, który zatrzymał go przy sobie na dworze. Był uczniem wielkiego cudotwórcy Dositheusa oraz jednym z twórców filozofii gnostycznej. Uprawiał magię za pomocą kontrolowania demonów, leczył choroby i konstruował myślące automaty. Jego bolączką było to, że nie potrafił w przeciwieństwie do apostołów, wskrzeszać zmarłych. Umiał za to fruwać bez pomocy skrzydeł i czynić inne sztuki. Wyzwał na pojedynek magiczny apostołów Piotra i Pawła, co jednak skończyło się dla niego smutno. Kiedy bowiem unosił się w powietrzy podtrzymywany przez niewidzialne demony, apostołowie zmusili je do ucieczki, a Szymon spadł i skręcił sobie kark.

Twardowski Jan

 znany pod nazwiskiem Pan Twardowski lub Mistrz Twardowski najsyłnniejszy polski czarnoksiężnik. Żył w XVI wieku, jednak szczegóły jego biografii powstały głównie w XIX wieku, z powodu fascynacji polskich romantyków tą ciekawą i niebanalną postacią. Wiadomo, że przebywał na dworze Zygmunta Augusta, jednak pozostałe szczegóły sa nieznane. Pojawiały się nawet wątpliwości, czy taka postać w góle istniała. Ponoć właśnie Twardowski ukazał zrozpaczonemu Zygmuntowi Augustowi widmo jego ukochanej zmarłej żony, Barbary Radziwiłłówny. Pojawiły się jednak głosy, że całe to porzedstawienie było starannie ukartowane przez podkanclerza koronnego, księdza i dwóch dworzan, zaś rolę odegrała dama dworu.LEgenda otaczająca całe życie Twardowskiego, plasuje go raczej w świecie baśni, niż w świecie rzeczywistym. Otóż, ojcec jego, jadąc przez bagna, zaczął tonąć. W zamian za uratowanie od śmierci, obievał oddać diabłu to co pojawiło się pod jego nieobecność w domu. Po powrocie z przerażeniem skontatował, że w tym czasie urodził mu się syn. Mały Jaś nie był jednak w ciemię bity. POdrósłszy nieco, udał się do piekła i wyłudził cyrograf od samego Lucyfera. Później jednak sam zawarł pakt z diabłem, w którym określono, że diabli będą mu służyć tak długo, aż nie uda się do Rzymu. Wówczas będą mogli wziąć jego duszę. Dzięki cyrografowi Mistrz Twardowski potrafił wyczyniać niebywałe rzeczy - zapalał wioski na odległość za pomocą szkiełka,pływał w górę rzeki bez wioseł czy żagla, jeździł na malowanym kogucie i potrafił rozwiązywać wszelkie zagadki. Do Rzymu jednak wcale nie miał zamiaru się udawać. Diabli postanowili zatem zwabić go do karczmy o nazwie Rzym, co się powiodło. Podczas podróży do piekła Twardowski zaczął śpiewać godzinki, przez co diabeł upuścił go na Księżycu gdzie przebywa po dziś dzień.