poniedziałek, 8 czerwca 2015

Goecja


To sztuka magiczna polegająca na zniewoleniu określonych duchów i skłonieniu ich do spełniania życzeń maga. Jej powstanie przypisuje się królowi Salomonowi, który był w niej mistrzem.
Wedle goecji piekłem rządzi 72 potężynch demonów arystokratów. Dzielą się oni na królów, książęta, hrabiów, markizów, prałatów, rycerzy i przywódców. Każdy z nich pokazuje się pod zupełnie inną postacią i jest odpowiedzialny za inną dziedzinę życia. Każdy ma pod swoją komendą liczne legiony demonów (10-200 legionów, w zależności od miejsca w hierarchii)
Królami czterech stron świata i najsilniejszymi demonami są wedle tej hierarchii : Zimmimaj - północy, Goapa - południa, Amajmon - wschodu, Korson - zachodu. Pozostałe demony są im podległe.
Kolejni w hierarchii królowie to Asmodaj, Bael, Balam, Belet, Belial, Paimon, Purson i Win oraz Zagan.
W grupie książąt znajdują się demony : Agares, Ajm, Alokes, Amdusjas, Astaroth, Barbatos, Bathin, Berit, Bun, Dantalion, Eligos, Fokalor, Gremory, Gusjon, Haures, Krocel, Murmur, Salos, Walefor, Wapula, Wepar, Wual, Zephar.
Grupa piekielnych markizów to : Amon, Andras, Andrealfus, Feniks, Forneus, Kymeris, Leraie, Marchosjas, Naberius, Oriaz, Renowe, Sabnok, Samigin i Shaks.
Z kolei do grupy prałatów zaliczają się : Orobas, Sier, Stolas, Wasago.
Piekielni hrabiowie to : Andromalius, Bifrons, Fuerfur, Ipos, Malthus, Maraks, Raum.
Na grupę przywódców składają się : Awnas, Botis, Buer, Foras, Gaap, Glasja-Nabolas, Hagenti, Kaimose, Malfas, Marbas, Sytri, Walak.
Rycerzem w tej grupie jest Furcas.
Każdy z duchów posiadał swoją własną pieczęć, za pomocą której można było go wezwać. Królowie mieli pieczęcie ze złota, książęta z mieci, prałaci w cynie, markizowie w srebrze, przywódcy w rtęci, rycerze w ołowiu, zaś hrabiowie ze stopu miedzi i srebra.
Owe pieczęcie są niezwykle istotne w goecji, bez nich bowiem nie można ani ducha przyzwać, ani nad nim zapanować. Dlatego goecję czasami nazywa się magią talizmanów.
Owych władców piekieł uwięził wraz z ich legionami król Salomon w mosiężnej butli, którą zapieczętował jedną ze swoich magicznych pieczęci, po czym cisnął butlę w odmęty Morza Czerwonego. Niestety, po pewnym czasie Babilończycy odnalezi butlę i sądząc że znajduje się w niej coś cennego, otworzyli, wyzwalając zamknięte w niej demony.
Salomon potrafił nie tylko uwięzić demony, ale także potrafił nad nimi panować i wzywać je do siebie. Należało jednak przestrzegać przy tym ściśle ustalonych zasad, aby nie uczynić więcej złego niż dobrego i być odpowiednio zabezpieczonym. Poza tym demony wezwane nieodpowiednio w ogóle nie przychodzą.
Według króla Salomona, demony powinni się przywoływać jedynie w parzyste dni pierwszej połowy miesiąca Księżycowego (2,4,6,8,10,12,14) Hrabiów wolno przywoływać o każdej porze dnia i nocy, podobnie jak prałatów i przywódców. Królów powinno się przywoływać w godzinach 9-12 rano i po godzinie 15.00 ażdo zapadnięcia ciemności. Markizów z kolei przywołuje się od godziny 15.00 aż do świtu dnia następnego, zaśrycerzy o świecie oraz pomiędzy godziną 00 a zmierzchem. Książęta przywołuje się rano, od świtu do południa, pod warunkiem wszakże, że jest piękna pogoda. Duchy te powinno się przyzywać na terenach jak najbardziej odludnych, na których nic nie zakłóci koncentracji maga.
Należy podkreślić, że zazwyczaj demony przyzywano w dobrych celach, a nie aby czynić zło. Demony potrafiły wiele różnych rzeczy, a każdy z nich specjalizował się w innej dziedzinie. Pojawiały się pod rozmaitymi postaciami i przemawiały różnymi głosami.
Wiele demonów pojawia się z towarzystwem swojego orszaku, przy dźwięku instrumentów. Jedne z nich są uczciwe i uczynne, inne chętnie kłamią, a nawet próbują przejmować panowanie nad wywołującym. Oczywiście demony, szczególnie niektóre, są z gruntu złe i specjalizują się w szkodzeniu. Ale to tylko według judeochrześcijaństwa.
Szczegołówy opis demonów, ich obyczajów i sposobów panowania nad nimi znajduje się w książce zwanej pod tytułami "Lemegeton, Goecja lub Mniejsze klucze Salomona."
Teurgia to dziedzina magiczna pokrewna goecji z tym, że mag przyzywa istoty dobre, zamieszkujące krainę światła, a nie ciemności.
Istnieje także odmiana pośrednia zwana teurgia-goecja w której przyzywa się duchy jednoczenie dobre i złe.
W teurgi-goecji obowiązuje podobna hierarchia duchów - istnieją czterej potężni władcy 4 stron świata, królowie, książęta, hrabiowie, z których każdy dysponuje legionami duchów.
Każdy z władców ma pod swoimi rozkazami duchy dzienne i nocne, a oprócz tego duchy niższe rangą, które z kolei rządzą innymi. Ich hierarchia jest bardzo skomplikowana i złożona. Tak jak w goecji, do komunikowania się z duchami potrzebne są odpowiednie pieczęcie. Poza tym należy przestrzegać innych zaleceń co do pory, sposobu wywoływania itd. Duchy moga odpowiadać na pytania, przepowiadać przyszłość, odkrywać tajemnice, wskazywać miejsca ukrycia skarbów, przynosić rozmaite przedmioty, leczyć itd. Duchy te z natury są jednoczenie dobre i złe, ale jak w przypadku demonów, można wykorzystać ich usługi w służbie dobra.


Istnieje wiele średniowiecznych ksiąg, które mówią o 72 demonach uwięzionych i zapieczętowanych przez biblijnego króla Salomona. W księgach tych zawarte są sposoby ich przywoływania i zmuszenia do posłuszeństwa. Sztuka przywoływania została nazwana Goecją, a księgi opisujące te demony noszą nazwę grimuarów. Sprawdzając te księgi, magowie doszli do wniosku, że powodzenie dzieła magicznego nie zależy tylko od przedmiotów i planet, lecz od siły wewnętrznej maga.
Goecja jest sztuką bardzo niebezpieczną i jest wskazane, by tą sztuką zajmowali się tylko bardzo biegli magowie. Stosując goecję mamy dostęp do potęgi nieporównywalnie wyższej niż ta, którą reprezentują zaklęcia i rytuały.
Demony Salomona opisane w Goecji są uporządkowane w ścisłej hierarchii.
Księga zwana Kluczem Salomona zawiera wszystkie nazwy, urzędy i rodzaje duchów, z którymi Salomon kiedykolwiek rozmawiał, wraz z opisami i pieczęciami przynależącymi do każdego z duchów oraz sposobami ich przywoływania w widzialnych postaciach. Księga ta składa się z czterech części :

1. Księga złych duchów, nazywana Goecją, pokazująca w jaki sposób król Salomon związywał te duchy i korzystał z nich dla celów osobistych, dzięki czemu zapewnił sobie wielką sławę.

2.Księga duchów częściowo dobrych, a częściowo złych, nazwana bywa Teiugria-Goecją, zawiera wszystkie duchy powietrza.

3. Trzecia część to księga rozporządzająca demonami planet oraz duchami przyporządkowanymi do każdego stopnia znaków oraz planet w znakach. Nazywa się ją Sztuką Paulińską.

4. Czwarta część jest nazywana także Almadelem Salomona, obejmuje 20 głównych duchów, władających czterema wysokościami lub 360 stopniami Zodiaku.

Wszystkie te księgi odkrył żydowski rabin, a były one spisane w językach chaldejskim i hebrajskim. Mówi się również, że to właśnie on przełożył je najpierw na grekę, a potem na łacinę.

MONARCHIA PIEKIEŁ

Nie wiem ile w tym prawdy, ale skoro jest to widocznie jest istotne. Ja patrzę na ten opis z przymrużeniem oka, może dlatego, że wyznaję Duchowy Satanizm, gdzie Demony są troszeczkę "inne".

Najwyższym imperatorem Piekieł jest cesarz Belzebub - twórca Orderu Muchy, najwyższego odznaczenia piekielnego. Ukazuje się on często pod postacią człowieka muchy, ze skrzydłami nietoperza bądz jako byk lub kozioł z niezwykle długim ogonem. Rozgniewany zionie ogniem i wyje jak wilk.

Wielkim Mistrzem Ceremonii u cesarza jest Verdelet, któremu przeważnie towarzyszy Astaroth pod postacią osiołka (Wielka Pani Astaroth chyba nie była by zachwycona takim opisem własnej osoby)

Hierarchię Piekieł otwiera Siedmiu Królów, którzy rządzą w czterech stronach świata i trzech jego sferach :

Bael (Baal) jest królem rządzącym wschodem. Potrafi sprawić, że jest się niewidzialnym. Włada 66 legionami piekielnych duchów. Może przyjmować różne kształty, czasami jest człowiekiem, czasami kotem, a czasami ropuchą. Posiada chrapliwy głos. Ten, kto go wzywa, powinien mieć ze sobą jego znamię na talizmanie. Bez tego duch ten może się mu nie podporządkować.

Pajmon wierny sługa Lucyfera. Przeważnie ukazuje się pod postacią człowieka siedzącego na wielbłądzie. Zazwyczaj pojawia się w towarzystwie dwóch królów : Labala i Abalima. Rozporządza 200 legionami duchów, z których część jest aniołami, a część potęgami. Posiada tubalny głos. Zna się na wszystkich sztukach i naukach tajemnych. Może wyjawić tajemnice ziemi i naucza, czym jest umysł i gdzie się on znajduje. Można się dowiedzieć od niego o każdej dowolnej rzeczy. Rozdaje i potwierdza zaszczyty. Podporządkowuje magowi, każdą wybraną rzecz lub osobę. Jest władcą zachodu i należy do chóru panowań. Gdy się go przywoła, trzeba złożyć mu podarunek w ofierze.

Belet (Bylet) jest to potężny i przerażający król, który ujeżdża białego konia. Zawsze sprawdza odwagę egzorcysty. Aby zwycięsko wyjść z próby, należy trzymać leszczynową różdżkę i skierować ją na południe i na wschód oraz zakreślić nią trójkąt za magicznym kręgiem i zmusić go, aby zajął w nim miejsce. Wtedy dopiero będzie gotów spełniać żądania egzorcysty. Należy odnosić się do niego z należytym szacunkiem. Król ten może obdarzyć maga miłością zarówno mężczyzny jak i kobiety przez dowolny okres czasu. Pochodzi z chóru mocy i rządzi 85 legionami duchów.

Purson przypomina człowieka z lwią twarzą, który dosiada niedzwiedzia, a w ręku trzyma jadowitą żmiję. Pod jego władaniem znajdują się 22 legiony duchów. Odkrywa rzeczy ukryte, a nawet skarby. Wyjaśnia wszystko, co się tyczy spraw ziemskich, boskich oraz stworzenia świata. Towarzyszą mu przeważnie dobre duchy opiekuńcze,  z których część należy do chóru cnót, a część do chóru tronów.

Asmoday posiada trzy głowy - człowieka, byka i barana. Ma ogon węża, a z ust tryskają mu płomienie. Palce stów są zrośnięte  błonami.  Przeważnie siedzi na piekielnym smoku i w dłoni trzyma lancę ze sztandarem. Uczy sztuki arytmetyki, astronomii i geometrii oraz jak stać się niewidzialnym. Nie tylko strzeże skarbów, ale potrafi także je pokazać.

Win (Wina) jest jednocześnie królem i hrabią. Pojawia się jako lew ujeżdżający czarnego konia i trzymający żmiję w łapie. Zajmuje się poszukiwaniem rzeczy ukrytych, czarownic i czarowników. Dobrze zna, to co minęło, jest i będzie. Na rozkaz maga może budować wierze. Włada 36 legionami duchów.

Balam (Baalaam) jest potężnym królem o trzech głowach : człowieka, byka i barana. Posiada ogon węża i płomienne oczy. Dosiada niedzwiedzia i w rękach trzyma krogulca. Ma ochrypły głos i odpowiada na pytania związane z przyszłością, terażniejszością i przeszłością. Obdarza ludzi polotem i niewidzialnością. Włada 40 legionami duchów.

Zagan ukazuje się w postaci byka ze skrzydłami gryfa. Obdarza ludzi tak wielką mądrością, że nawet głupcy mogą stać się mędrcami. Może przemieniać wino w wodę i na odwrót, krew w wino, a każdy metal w kruszec. Jest patronem środków odurzających i narkotyków. Zatruwa rany, aby te nie mogły się zagoić. Rządzi 33 legionami duchów.

Belial został stworzony zaraz po Lucyferze. Duch buntu i samowoli. Wielki rozpustnik i król kłamców. Może ukazywać się pod postacią dwóch pięknych aniołów na ognistym rydwanie. Ma piękną wymowę i zajmuje się rozdawaniem godności, zaszczytów oraz godności państwowych. Może dostarczyć wspaniałych duchów opiekuńczych oraz potrafi godzić przyjaciół i wrogów, co jak na demona jest rzeczą wielce osobliwą. Rządzi 50/80 legionami.

Książęta : Agares, Walefor, Barbatos, Gusjon, Eligos, Zepar, Bathin, Sallos, Aim, Bun, Berty, Astarot, Fokalor, Wepar, Wual, Krocel, Alloces, Murmur, Gremory, Wapula, Haures, Amdusjas i Dantalion. Posiadają pieczęcie ryte w miedzi.

Prałaci : Wassago, Sytri, Ipos, Gaap, Stolas, Orobas i Sajr.

Markizowie : Samigina, Amon, Leraje, Naberius, Renowe, Forneus, Marchosjas, Feniks, Sabnok, Szaks, Orias, Andras, Andrealfus, Cymejes, Dekarabia. Pieczęcie ryte w cynie.

Przywódcy : Marbas, Buer, Botis, Maraks, Glasja-Nabolas, Foras, Gaap, Malfas, Haaganeti, Kajm, Ose, Amy, Zagan i Walak. Posiadają pieczęcie z rtęci.

Hrabowie : Botis, Maraks, Glasja-Labolas, Renowe, Furfur, Halfas, Raum, Win, Bifrons, Andromalius,. Posiadają pieczęcie ze stopu miedzi ze srebrem, zmieszanymi w równych proporcjach.

Rycerze : Furkas, Posiada pieczęcie ryte w ołowiu.

Niektóre Demony posiadają podwójne urzędy, np Gaap jest jednocześnie prałatem i przywódcą. Mag wywołujący Demony musiał pozostawać w magicznym ochronnym kręgu i mieć na sobie Pierścień Króla Salomona. Krąg taki powinien mieć koło trzech metrów średnicy i na obrzeżach powinny być wypisane imiona boże.

LITERATURA

Goecja łączy się z Demonologią i Magią Enochiańską. O magii Enochiańskiej pisałam jakiś czas temu. Jeśli chodzi o Goecję to myślę, że warto podać Wam linki do paru książek, które mogą okazać się przydatne. W następnym poście zaczniemy już temat Demonologii i Satanizmu, który to nierozerwalnie łączy się z Demonami.

1. Aleister Crowley - Goecja (link)  (Kliknijcie w nazwę, a wyświetli wam się strona z tekstem)

2. Lemegeton - Mniejszy Klucz Salomona (link)

3. Większy Klucz Salomona (link)

Co do Salomona i do PDF' ów z linków powyżej - bardzo istotne jest rozróżnienie pomiędzy biblijnym królem Salomonem i jego dokonaniami, a licznymi średniowiecznymi Księgami Salomona, traktującymi o magii (Goecja Salomonis Clavicule i ich pochodne), które co prawda były "firmowane" jego nazwiskiem, ale poza tym nie miały z nim wiele wspólnego. Literatura ta bowiem posługiwała się symboliką chrześcijańską, a nie hebrajską czy ewentualnie egipską i była mieszanką różnych tradycji magicznych.


W postach o satanizmie między innymi - pieczęcie bogów/demonów, sposoby rozmawiania z demonami, opis tych najbardziej znanych.

Zachęcam do własnych poszukiwań materiałów.

DUCHOWYCH SATANISTÓW ODSYŁAM NA MÓJ DRUGI BLOG : DUCHOWY SATANIZM I DO SATANAS VIA JAK I PDF "DUCHOWY SATANIZM" - GOECJA TO BLUŹNIERSTWO DLA PRAWDZIWYCH BOGÓW!