wtorek, 23 maja 2017

Szamanizm

KSIĄŻKI :

"Huna - podręcznik praktyczny" - Henry Krotoschin
"Moc aloha i wiedza huny - klucz do hawajskiej wiedzy tajemnej" - Kos Kala, Selby John
"Szaman miejski" - Kahili King
"Szaman naszych czasów. Szamańska droga ku oświeceniu" - Ashe Martine

LINKI :
Szamanizm
Szamanizm Ziemi
Szamanizm
Szamańskie uzdrawianie

Słowo "Szamanizm" pochodzi z języka ludów zamieszkujących Syberię. Jest to rodzaj politeistycznej religii, opartej na animizmie i mediumizmie, wyznawanej przez plemiona pierwotne w swej strukturze - głównie w Ameryce Północnej, na Syberii, w Australii, wśród Eskimosów oraz na terenie Azji. Była to prawdopodobnie religia człowieka pierwotnego. Najdłużej - do lat dwudziestych XX wieku - szamanizm utrzymał się na Syberii.
Szaman to osoba (kobieta lub mężczyzna), która potrafi dzięki zdolnościom wrodzonym oraz pilnej nauce, osiągnać na żądanie inny stan świadomości w celu skontaktowania się z inną rzeczywistością, aby zyskać wiedzę, wgląd w przyszłość, moc oraz pomóc innym. Szamanowi najczęściej służą duchy rożnego rodzaju.
Transowy stan świadomości, w jakim pracuje szaman, nazywany bywa szamańskim stanem świadomości. Nie wolno weń wchodzić dla celów błahych, ale jedynie dla wyższego bardzo ważnego celu. Sama umiejętność wchodzenia w ten stan nie wystarczy. Szaman musi umieć poruszać się w nim, a także swobodnie z niecho wychodzić, ponieważ inaczej jest to niebezpieczne. Jeżeli np szaman ma za zadanie odnalezienie opiekuńczego ducha-zwierzęcia danej osoby, musi on potrafić wejść w szamański stan świadomości, skierować się we właściwą stronę innego świata, wejść do właściwej "krainy", odszukać ducha-zwierzę i sprowadzić je bezpiecznie do jego podopiecznego. Następnie musi bezpiecznie powrócić w stan normalnej świadomości.
Aby wejść w szamański stan świadomości, szaman posługuje się rozmaitymi pomocami i narzędziami, takimi jak rytmiczne bicie w bębny, grzechotanie, granie na piszczałkach, specjalne śpiewy i tańce oraz środki odurzające (grzyby, zioła). Ponieważ świat rzeczywisty zaburza widzenie metafizyczne, obrzędy szamańskie odbywają się w ciemnościach. Czasami także szaman związuje sobie oczy, aby nic go nie rozpraszało.
W szamanizmie panuje powszechne przekonanie o dwoistości bóstwa. Jest ono Stwórcą, istotą odpowiedzialną za stworzenie świata, do której skierowane są modły i rytuały religijne. Drugie oblicze bóstwa to istota mityczna, bohater lub nieprzewidywalny nauczyciel, raz dobry, a raz zły, który nauczył ludzi kultury, cywilizacji oraz pomaga plemieniu w przetrwaniu.
Wyznawcy religii szamańskich wierzą także w rozliczne duchy zamieszukącje zwierzęta, rośliny, przedmioty, kolujące zjawiska atmosferyczne, kontaktujące się ludźmi lub będace ich duchami. Jednocześnie Duch-Stwórca oraz inne duchy mogą być postrzegane jako jedna całość, jednolita siła duchowa - np bóstwo Wanka-Tanka u Indian Dakota.
Wedle wierzeń szamańskich świat zamieszkiwali kiedyś ludzie, którzy częściowo zostali zamienieni w zwierzęta, dlatego ludy te czują pokrewieństwo duchowe ze zwierzętami, z którymi mają wspólnych przodków. W wielu rytuałach szamani odwołują się do zwierząt i naśladują ich zachowania. Niektóre plemiona uważają, że wszechświat składa się z licznych warstw, przez które człowiek musiał się wspiąć ku górze, aby wyjść na świat przez jego "pępek". Sam kosmos zbudowany jest z licznych warstw, zaśnasz świat leży w warstwie środkowej. Często warstwy te odadzone są na Drzewie Świata, którego korzenie tkwią w świecie podziemnym, zaś gałęzie podtrzymują niebo. Po śmierci dusza zmarłego może albo podlegać reinkarnacji jako inny człowiek albo zwierzę lub też przebywać w innym świecie jako duch. Duchy mogą wchodzić w ciało szamana i przemawiać przez niego podczas specjalnych ceremonii.
Nie tylko szamani mogą poszukiwać wizji. W wielu kulturach młodzi chłopcy, wchodzący w wiek męski, muszą udać się na pustkowie, aby tam objawił im się duch opiekuńczy, przyszłość lub inna wizja wskazująca drogę życia. Chłopcy pomagają sobie w tym medytacją, postem lub cierpieniem fizycznym określonym specjalnymi zasadami.
W szamanizmie nie ma świętych ksiąg, a wierzenia przekazywane są ustnie. Z tego powodu mogę one ulegać wzbogaceniu poprzez wizje kolejnych pokoleń szamanów.