Przed próbowaniem skontaktowania się z duchami należy pamiętać, że jakiekolwiek błędy są pózniej przeważnie niemożliwe do usunięcia, błędy te mogą nieodwracalnie zmienić nasze życie i przeistoczyć je w jeden niekończący się koszmar. Należy też bardzo poważnie zastanowić się przed podjęciem takiego kontaktu.
1. W żadnym wypadku nie należy traktować seansu spirytystycznego jako beztroskiej zabawy, czy chęci zabicia czasu lub ciekawości. Tylko poważny życiowy problem powinien nami kierować. Musimy również pamiętać, że im głupsze pytanie, tym niższe istoty astralne do nas przybędą, które mogą być bardzo złośliwe i co gorsza mogą się do nas "przyczepić" szczególnie jeśli w seansie bierze udział osoba o słabszej psychice.
Po takich seansach można mieć zaburzenia snu i równowagi psychicznej.
W dniu seansu warto ciepło i dobrze powspominać lub nawet pomodlić się (na swój sposób) za dusze zmarłych bliskich i znajomych, warto zapalić w ich intencji świeczkę. Każdy z uczestników powinien poprosić swojego Duchowego Przewodnika o opiekę, jeśli jest się wierzącym to Anioła Stróża.
2. W dniu seansu nie wolno pić jakiegokolwiek alkoholu! W seansie nie powinny uczestniczyć osoby chore, zażywające środki nasercowe, uspokajające czy przeciwbólowe. Nie wolno też uczestniczyć w seansie jeśli się jest bardzo zmęczonym czy przepracowanym. Wszyscy uczestnicy powinni być skupieni i opanowani.
3. Obok stolika przy którym ma się odbywać seans, powinna palić się poświęcona lub uświęcona świeca, na talerzyku obok można położyć kilka przeciętych ząbków czosnku celem ustrzeżenia się tzw istot larwalnych i innych niepożądanych gości.
4. Po każdym seansie należy wykąpać się w soli i wziąć chłodny prysznic celem spłukania tego co mogło się do nas ewentualnie przykleić.
5. Seanse powinny odbywać się nie częściej niż raz w tygodniu i możliwie w jednakowym składzie.
6. Najważniejszą osobą jest kierownik seansu. Powinna to być osoba bardzo sensytywna, doświadczona, posiadająca zmysł organizacyjny. Osoba taka powinna znać zasady okultyzmu, spirytyzmu i hipnotyzmu.
KATEGORIE DUCHÓW
RZĄD III - DUCHY NIEDOSKONAŁE
Duchom tym brak jest wykształcenia, mają tendencję do czynienia zła, są złośliwe i oszukują. Sieją wiele niepokoju.
Klasa X - Duchy Nieczyste
Głównym zajęciem tych duchów jest czynienie zła. Można od razu je rozpoznać, wyrażają się bowiem w sposób bardzo trywialny, a nawet lubieżny. Są chciwe i zakłamane. Czasami potrafią być okrutne. Pomimo rzucania mądrych słów dość szybko można się przekonać o ich prawdziwym charakterze.
Klasa IX - Duchy Lekkomyślne
Bardzo lubią oszukiwać dla żartu, są bowiem nieświadome swoich czynów. Na wszystko mają gotową odpowiedz i bardzo lubią się mieszać w ludzkie sprawy. Są złośliwe, lubią piętnować i naśmiewać się z ludzkich przywar.
Klasa VIII - Duchy Pseudoświatłe
Posiadają bardzo szeroką wiedzę i wierzą, że posiadają jeszcze większą. Cała ich wiedza i umiejętności są wyniesione z ziemskiego istnienia. W ich wypowiedziach prawda miesza się z fałszem. Są bardzo zarozumiałe, zazdrosne i dumne, z których to przywar jeszcze nie zdążyły się uwolnić.
Klasa VII - Duchy Neutralne
Nie są tak złe, żeby wyrządzić samo zło nie są tak dobre, aby mogły czynić tylko dobro. Niczym specjalnym nie wybijają się ponad normalną przeciętność ludzką, ani pod względem moralnym, ani intelektualnym. Są bardzo związani z uciechami tego świata i bardzo za nimi tęsknią.
Klasa VI - Duchy Nieuporządkowane i hałaśliwe
Swoją obecność manifestują najczęściej poprzez efekty głosowe i przemieszczania się rzeczy lub przedmiotów. Duchy z wyższych rzędów bardzo często korzystają z ich usług.
RZĄD II - DUCHY DOBRE
Do tego rzędu zostały zakwalifikowane wszystkie duchy, których celem jest dążenie do dobra. Są mądre, wykształcone i doświadczone, ale muszą przejść jeszcze wiele prób, aby wznieść się na wyższy poziom świadomości. Najczęściej odbywa się to poprzez kolejną reinkarnację.
Klasa V - Duchy Dobroczynne
Charakteryzuje je dobroć. Bardzo chętnie ochraniają ludzi i robią dla nich różnego rodzaju usługi. Są bardzo rozwinięte pod względem moralnym, a mniej w intelektualnym o średnim zasobie wiedzy.
Klasa IV - Duchy Erudycyjne
Posiadają bardzo duży zasób wiedzy. Wykazują wiele zdolności naukowych, a mniej moralnych.
Klasa III - Duchy Światłe
Posiadają charakter o najwyższych zasadach moralnych, dużą zdolność intelektualną przy dość wysokim zasobie wiedzy.
Klasa II - Duchy Wyższe
Są bardzo serdeczne, mądre i dobre. Chętnie wchodzą w kontakt z ludzmi, którzy szukają prawdy i których dusze są już odciążone czysto ziemskim balastem i którzy mogą już tę prawdę pojąć.
RZĄD I - DUCHY CZYSTE
Znajdują się tutaj duchy, które doszły już do doskonałości i przeszły wszystkie stopnie hierarchii oraz wyzbyły się wszystkich materialnych i ziemskich naleciałości. Utrzymują ład i porządek we Wszechświecie Służą również pomocą innym niższym duchom. Czasami nazywa się je Aniołami.
INNE RODZAJE DUCHÓW :
1. Duchy tymczasowe - są to ciała astralne żywych ludzi, które podczas transu czy bardzo silnej medytacji wkroczyły w świat astralny.
2. Duchy doświadczone - są to dusze ludzi aktualnie umierających, które jeszcze nie zdążyły się odłączyć od ciała fizycznego lub dusze ludzi bardzo cierpiących, które szukają pomocy dla siebie w świecie na płaszczyznie astralnej.
3. Duchy pośmiertne - są to dusze ludzi dopiero co zmarłych, które szukają swojej drogi przeznaczenia i które mogą się ukazywać do trzech dni po śmierci.
4. Duchy właściwe - są to duchy najczęściej spotykane, które pojawiają się przeważnie w tym samym miejscu i tej samej porze.
Ponadto spirytyści sklasyfikowali inne rodzaje duchów, które pełnią jakąś osobliwą funkcję lub pojawiają się w ściśle określonych miejscach. Są to :
Afryty - zwane także ifrytami lub efrytami. To duchy ofiar morderstwa, które powracają na ziemię w ściśle określonym celu w poszukiwaniu zemsty. Bywają bardzo niebezpieczne i jedyną obroną przed nimi jest wbicie w ziemię w miejscu popełnienia zbrodni nieużywanego gwozdzia.
Ankou - duchy, które spełniają rolę strażnika cmentarza i w ogóle miejsc, gdzie są pochowani zmarli. Odstraszają one zarówno żywych jak i duchy zmarłych, żeby nie zakłócały spokoju pochowanym. Według niektórych spirytystów duchy te potrafią uprowadzać ludzi.
Autostopowicze - duchy pojawiające się na drogach. Przybierają ludzkie postacie i zatrzymują pojazdy z prośbą o zabranie. Gdy chcemy spełnić ich prośbę - znikają. Często mogą powodować wypadki. Prawdopodobnie są to duchy ludzi, którzy zginęli w katastrofach drogowych.
Białe/Szare/Czarne Damy - ukazujące się duchy w starych zamkach, pałacach czy ruinach. Są to duchy ludzi, którzy zostali potajemnie zamordowani w tych miejscach i którzy nie mogą pogodzić się ze śmiercią.
Błędne ogniki - tajemnicze wędrujące światełka pojawiające się na opuszczonych cmentarzach, mokradłach, bagnach. Dawniej wierzono, że są to dusze zmarłych, które strzegą zakopanych skarbów lub są zapowiedzią czyjejś śmierci. Obecnie istnieje teoria, że są to samozapalające się gazy, powstałe z rozkładu martwych tkanek lub samozapłon metanu, wydzielającego się z bagien.
Efemerydy - są to duchy, które powracają z zaświatów i chcą załatwić jakąś niedokończoną sprawę czy przekazać jakąś wiadomość. Mogą pojawiać się również w czasie snu. Po wypełnieniu zadania odchodzą na zawsze.
Poltergeist - są to najczęściej spotykane duchy, które nigdy się nie ukazują. Przeważnie dążą do wypędzenia lokatorów, czasami bez żadnych uzasadnionych powodów. Potrafią przesuwać, podnosić, rzucać różne przedmioty, w tym nawet ciężkie meble. Czynią dużo hałasu i nie czynią fizycznej krzywdy.
Sobowtóry - duchy o wizerunku człowieka, który jeszcze żyje. Mogą pojawiać się jednocześnie w kilku miejscach i zwiastują rychłą śmierć swojego pierwowzoru. W niektórych przypadkach możemy ostrzec pierwowzór, który może uniknąć np. śmiertelnego wypadku. Z chwilą śmierci swojego pierwowzoru przeważnie zatrzymują zegary.
SEANS Z WIRUJĄCYM STOLIKIEM
Najstarszy i najbardziej znany seans spirytystyczny.
Najlepsza pora to czas pomiędzy godziną 22.00 a 1.00.
Do tego seansu potrzebny jest drewniany, okrągły stolik, najlepiej o trzech nogach i nie może posiadać w sobie nic metalowego. Wielkość zależy od ilości osób, które biorą udział w seansie. Pomieszczenie, w którym odbywać się będzie seans powinno być oświetlone świecami. W przypadku uczestnictwa kobiet i mężczyzn tworzy się łańcuch mieszany co oznacza, że kobiety powinny siedzieć na przemian z mężczyznami.
Uczestników dobiera się parami, którzy siadają wokół stolika. Dłonie z rozstawionymi palcami kładą lekko na krawędzi blatu tak, aby dłonie sąsiadujących ze sobą osób stykały się małymi palcami. Uczestnicy powinni się stykać także stopami.
W pokoju musi zapanować cisza, a wydawać polecenia i udzielać informacji może tylko wyznaczony kierownik sesji.
Po pewnej chwili mogą być słyszalne dzwięki, które staną się coraz intensywniejsze. Stolik może się poruszać, popukiwać, a nawet lewitować. Jeśli jednak stolik nie będzie się poruszał, ani nie będą słyszane żadne dzwięki to oznacza to, że sesja nie dojdzie do skutku. W tym wypadku kierownik sesji powinien zacząć wywoływać przybyszów z astralu, aby zamanifestowały swoją obecność. Jeśli i to nie pomoże, sesję należy zakończyć.
Jeśli jednak wszystko odniesie skutek, kierownik sesji wybiera z uczestników osobę najbardziej sensytywną, która będzie pełnić rolę medium. Osoba ta siada przy stoliku z twarzą zwróconą na północ i przywołuje istoty z innych bytów. Kiedy już wiadomo, że w pokoju znajduje się istota z innych bytów należy ustalić sposób dawania przez nią odpowiedzi. Przeważnie jest to :
- jedno puknięcie stolika - tak
-dwa puknięcia stolika - nie jestem pewien
-trzy puknięcia stolika - nie
Gdy wszystko jest już ustalone, kierownik sesji wypowiada po kolei litery alfabetu, a istota przy odpowiedniej literze reaguje stuknięciem. Litery ustawiane są w słowa, a te w zdania.
Może się zdarzyć, że podczas seansu jakiś uczestnik wpadnie samoistnie w trans, wówczas wszystkie zachodzące zjawiska bardzo przybierają na sile. Rośnie również gwałtowność stuknięć, mogą pojawić się błędne ogniki i zarysy postaci. Zwielokrotnione są też hałasy. Meble i przedmioty moga zacząć się poruszać, a sam stolik może nawet lewitować. Ponieważ dzieje się to zazwyczaj pod koniec każdego seansu, należy w takim momencie jak najszybciej go przerwać.
Należy pamiętać, że wezwane istoty nie muszą znać odpowiedzi na każde pytanie, ponieważ tam również istnieją różne stany świadomości.
Po każdym seansie należy podziękować duchom za przybycie i zapalić dla nich kadzidełko lub ziele bylicy.
SEANS ZE SZKLANKĄ
Jest to najprostszy i najłatwiejszy sposób porozumiewania się z istotami z innych bytów.
Liczba uczestników powinna wynosić od 2 do 6 osób. Uczestnicy nie powinni mieć sceptycznego nastawienia, potrzebna też będzie duża koncentracja.
W czasie seansu pomieszczenie powinno być oświetlone wyłącznie świecami.
Potrzebna będzie szklanka z ciemnego szkła bez skaz i wyszczerbień, oraz plansza.
Plansze rysujemy jak pokazano obok.
PRZEBIEG SESJI:
Planszę kładziemy na środku stołu.
Szklankę chwilę ogrzewamy w rękach i stawiamy ją na okręgu planszy dnem do góry.
W zależności od ilości uczestników, każdy kładzie na dnie szklanki jeden lub dwa palce (wskazujący i środkowy).
Każdy z uczestników skupia się na pragnieniu, aby istoty z innych bytów zechciały z się z nami skontaktować.
Po upływie kilku lub kilkunastu minut, szklanka powinna zacząć się poruszać. Należy też obserwować płomienie świec ponieważ po ich "zachowaniu" można rozpoznać czy wokół nas są już jakieś istoty. Gdyby jednak po upływie 15-20 minut nic się nie wydarzyło, kierownik sesji powinien zabrać głos i powiedzieć następujące słowa :
"Prosimy Was, istoty z innych bytów (lub po prostu duchy), abyście wprowadziły w ruch szklankę i odpowiedziały nam na pytania"
Rzadko kiedy istoty nie reagują na taką prośbę. Gdyby jednak dalej nic się nie działo, trzeba zakończyć sesję i przełożyć ją na inny dzień.
Kiedy szklanka zacznie się poruszać, należy przystąpić do zadawania pytań. Pytania powinny być logiczne, krótkie i konkretne. Szklanka zacznie "wędrować" od litery do litery, układając słowa. Gdyby szklanka wskazała przerwę między literami trzeba poprosić istotę o powtórzenie.
Na pytania, które potrzebują tylko przytaknięcia lub zaprzeczenia, szklanka przesunie się na słowo "tak" lub "nie". Po zakończeniu sesji szklanka sama przesunie się do okręgu. Nie należy wymuszać odpowiedzi lub zadawać kilka razy to samo pytanie.
SEANS ZE SPODKIEM
Scenariusz tego seansu nie odbiega od poprzedniego. Do seansu potrzebny nam będzie płaski cienki spodek (najlepiej porcelanowy) oraz papierowa plansza :
Na środku grubego kartonu odrysowujemy spodek położony dnem do góry i na boku rysujemy czarną kreskę - strzałkę wskazującą w stronę brzegu lub przylepiamy wąski pasek czarnego papieru. Następnie rysuje się dwa koła i dzieli na 40 równych części. Wpisujemy w nie liczby od 0 do 9, słowa "tak" i "nie" i wszystkie litery alfabetu.
Na środku stołu kładziemy planszę, a w środku kładziemy spodek - dnem do góry. Wszyscy uczestnicy kładą po dwa palce na krawędzi dna spodka, skupiają się i oczekują na pierwszy ruch spodka.
Kiedy spodek zacznie się poruszać, możemy zadawać pytania. Odpowiedzi składane są z liter, przy których zatrzyma się strzałka spodka. Cała reszta postępowania jest taka sama jak w poprzednim seansie.